Έχουμε χρέος να μη λησμονούμε . Έχουμε χρέος να μην παρασυρόμαστε από τους ποικιλώνυμους παραχαράκτες του σήμερα, οι οποίοι προσπαθούν να σχετικοποιήσουν τους σταθμούς της Ιστορίας για να υποβαθμίσουν γεγονότα και να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Όπως επίσης δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνουμε τα συνήθη επετειακά αφιερώματα με τις τετριμμένες αναφορές στις μάχες και στην έκβασή τους.
Σήμερα που το αρπακτικό καπιταλιστικό σύστημα αρπάζει με την μεγαλύτερη αδηφαγία που έχει ποτέ σημειωθεί στην Ιστορία ό,τι έχει απομείνει από τους δυναστευόμενους λαούς με παράλληλη εμφάνιση του νεοναζιστικού καρκίνου, η επέτειος της αντιφασιστικής νίκης του Μάη του 1945 επιτάσσει να αμυνθούμε στο σημερινό τέρας που σκορπίζει τον θάνατο και την καταστροφή. Μιλούμε για τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, στην Κεντρική Ασία, στην Λιβύη αλλά και στη σημερινή Ουκρανία.
Πριν 72 χρόνια το φασιστικό κτήνος αναγκαζόταν να συνθηκολογήσει κάτω από την συντριπτική επέλαση των Δυτικών Συμμάχων και κυρίως του Κόκκινου Στρατού, που ξέπλυνε ολόκληρη την Ευρώπη από την μαύρη λάσπη του ναζισμού και του φασισμού.
Σε μία Ευρώπη που το μεγαλύτερο μέρος της υποτάχτηκε στα χιτλερικά στρατεύματα τρείς ήταν οι εξαιρέσεις: Η Σοβιετική Ένωση, η Γιουγκοσλαβία και η Ελλάδα. Οι λαοί αυτών των χωρών ύψωσαν το ανάστημά τους και με ποτάμια αίματος και θυσιών, μπόρεσαν να αντιστρέψουν την φορά των πραγμάτων και να οδηγήσουν τον φασισμό στην ήττα.
Όμως η Σοβιετική Ένωση με τους 20.000.000 νεκρούς σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος της άμυνας αρχικά και της αντεπίθεσης εν συνεχεία, που κατέληξε στην ύψωση της κόκκινης σημαίας στο ΡάΪχσταγκ.
Αυτά τα είκοσι εκατομμύρια νεκρών, αντιστοιχούσαν σε χιλιάδες κάθε μήνα, και σε εκατοντάδες κάθε μέρα ! Ο ηρωικός αγώνας του σοβιετικού λαού διεξάχθηκε στα μέτωπα της Ευρωπαϊκής Ρωσίας και κυρίως στις μάχες του Στάλινγκραντ, του Κούρσκ, του Χάρκοβου, του Ρζέφ και της Σεβαστούπολης.
Αλλά και σήμερα η κρίση στην Ουκρανία, όπου διεξάγεται ένας ακόμη πόλεμος, φέρνει σε αντιπαράθεση τους φασίστες του Κιέβου και της Δυτικής Ουκρανίας, με τους πληθυσμούς της Ανατολικής Ουκρανίας και του Ντονμπάς. Εκατοντάδες τα θύματα από τις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις των φασιστικών στρατευμάτων του Κιέβου κατά τα τρία τελευταία χρόνια. Χιλιάδες οι τραυματίες και οι ανάπηροι με τα ακρωτηριασμένα μέλη. Χιλιάδες οι άστεγοι. Εκεί που πριν 74 χρόνια οι ενωμένοι λαοί της ΕΣΣΔ έδιναν τον υπέρ πάντων αγώνα, η διάλυση της χώρας πριν 26 χρόνια διαμόρφωσε καινούργιες αντιθέσεις, με τον φασισμό να ξανασηκώνει κεφάλι στην πάλαι ποτέ ένδοξη Ουκρανία.
Αυτή η μεγάλη ημέρα πανικοβάλλει όσο τίποτε άλλο όλον τον εσμό των απογόνων των προδοτών σε όλη την Ευρώπη αλλά και στην χώρα μας, των ταγματασφαλιτών, των χιτών, των συνεχιστών του Μεταξικού καθεστώτος, των δικτατόρων αλλά και των νεωτεριστών ιστορικών, των νεοφιλελεύθερων κάθε είδους, των κατ’ όνομα σοσιαλιστών που πρόδωσαν και προδίδουν αγώνες και αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων όπου γης.
Σήμερα, κάθε άνθρωπος που σέβεται την ιστορία αυτών των αγώνων, οφείλει να παλέψει για να εξαφανισθούν από προσώπου γης τα δηλητηριώδη φίδια των νέων ναζί. Η ιστορία το επιτάσσει!
Οι ομογάλακτοι των χιτλερικών δημίων εμφανίζονται και πάλι σήμερα με κύρια αποστολή τους την στήριξη ενός συστήματος που παραπαίει σε μία άνευ προηγουμένου κρίση, με κύριους εκπροσώπους τα νεοφιλελεύθερα κόμματα και με στρατηγικό τον ρόλο των τραπεζών, των χρηματιστηρίων και των άλλων χρηματοπιστωτικών κολοσσών.
Όμως, είναι μακρύς ο δρόμος για την αναστροφή αυτής της λαίλαπας και αυτό που μπαίνει στην ημερήσια διάταξη είναι η ανασύνταξη των αντιφασιστικών και αριστερών δυνάμεων σε Ευρώπη και Αμερική.
Ι.Ζ.
