Η κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Οι κρίσεις οδηγούν σε ναυάγιο την Ευρωπαϊκή Ένωση και η ντε φάκτο πολυεπίπεδη δομή της θα μετατραπεί σε μια σειρά διμερών/πολυμερών εμπορικών και επενδυτικών συμφωνιών. Η Γερμανία, η Γαλλία, οι Κάτω Χώρες και οι χώρες της Σκανδιναβικής χερσονήσου θα προσπαθήσουν να ξεπεράσουν την παρακμή. Η Αγγλία –συγκεκριμένα το Σίτι του Λονδίνου– μέσα σε μια λαμπρή απομόνωση, θα βυθιστεί σε αρνητική οικονομική μεγέθυνση και οι χρηματιστές του θα πασχίσουν να ανακαλύψουν νέες ευκαιρίες κερδοσκοπίας στις πετρελαϊκές χώρες του Κόλπου και σε άλλες «ειδικές αγορές». Η Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, ιδιαίτερα η Πολωνία και η Δημοκρατία της Τσεχίας, θα ενισχύσουν τους δεσμούς τους με τη Γερμανία, αλλά θα υποστούν τις συνέπειες της γενικής πτώσης των παγκόσμιων αγορών. Η Νότια Ευρώπη (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία και Ιταλία) θα εισέλθει σε βαθιά ύφεση, καθώς οι τεράστιες πληρωμές χρέους τροφοδοτούμενες από άγριες επιθέσεις σε μισθούς και κοινωνικές παροχές θα μειώσουν σοβαρά την καταναλωτική ζήτηση.
Τα καταθλιπτικά επίπεδα ανεργίας και υποαπασχόλησης που περιλαμβάνουν το ένα τρίτο του εργατικού δυναμικού θα πυροδοτήσουν μακρόχρονες κοινωνικές συγκρούσεις, που εντεινόμενες θα μετατραπούν σε λαϊκές εξεγέρσεις. Το ευρώ ως νόμισμα επιλογής θα αντικατασταθεί ή θα έχουμε επιστροφή σε εθνικές εκδόσεις νομισμάτων, που θα συνοδευτούν από υποτιμήσεις και προστατευτισμό. Ο εθνικισμός θα βρεθεί στην ημερήσια διάταξη. Οι τράπεζες σε Γερμανία, Γαλλία και Ελβετία θα υποστούν τεράστιες απώλειες από τα δάνειά τους στον Νότο. Θα γίνουν απαραίτητες μεγάλες διασώσεις που θα πολώσουν τη γερμανική και γαλλική κοινωνία μεταξύ των φορολογούμενων πλειοψηφιών και των τραπεζιτών. Η μαχητικότητα των συνδικάτων και ο δεξιός ψευτολαϊκισμός (νεοφασισμός) θα εντείνουν τους ταξικούς και εθνικούς αγώνες.
Μια Ευρώπη σε ύφεση, κατακερματισμένη και πολωμένη, θα είναι λιγότερο πιθανό να συμμετέχει σε όποια σιωνιστικής έμπνευσης αμερικανο-ισραηλινή στρατιωτική περιπέτεια ενάντια στο Ιράν (ή ακόμα και τη Συρία). Η Ευρώπη εν μέσω κρίσης θα αντισταθεί στις απόψεις της Ουάσιγκτον που ευνοούν την αντιπαράθεση με τη Ρωσία και την Κίνα.
ΗΠΑ: Η ύφεση επιστρέφει με εκδικητικότητα
Η οικονομία των ΗΠΑ θα υποστεί τις συνέπειες του φουσκωμένου δημοσιονομικού ελλείμματός της και δεν θα μπορέσει να διαφύγει από την παγκόσμια ύφεση του 2012. Ούτε μπορεί να υπολογίζει ότι θα «εξέλθει» από τους αρνητικούς ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης στρεφόμενη προς την πρώην δυναμικά αναπτυσσόμενη Ασία, καθώς η Κίνα, η Ινδία και οι υπόλοιπες χώρες της Ασίας χάνουν τον οικονομικό δυναμισμό τους.
Ο ρυθμός οικονομικής μεγέθυνσης στην Κίνα θα κυμανθεί πολύ χαμηλότερα από το μέσο όρο του 9%. Η Ινδία θα υποχωρήσει από το 8% στο 5% ή και ακόμα χαμηλότερα. Επιπλέον, η μιλιταριστική πολιτική της «περικύκλωσης» που ακολουθεί το καθεστώς Ομπάμα, η οικονομική, δηλαδή, πολιτική των αποκλεισμών και του προστατευτισμού, θα στερήσει από την Κίνα κάθε νέο κίνητρο.
Ο μιλιταρισμός επιδεινώνει τον οικονομικό κατήφορο
Οι ΗΠΑ και η Αγγλία θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι από τη μεταπολεμική οικονομική ανοικοδόμηση του Ιράκ. Από τα 186 εκατομμύρια δολάρια σε έργα υποδομής, οι αμερικανικές και αγγλικές εταιρίες θα έχουν κέρδη μικρότερα από 5% (Financial Times, 12/16/11, σ. 1 και 3). Μια παρόμοια έκβαση είναι πιθανή και για την κατάσταση στη Λιβύη αλλά και αλλού. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός καταστρέφει τον αντίπαλο, βυθίζεται στα χρέη για να το καταφέρει και οι μη εμπόλεμοι συγκεντρώνουν στα χέρια τους τα κερδοφόρα μεταπολεμικά συμβόλαια ανοικοδόμησης.
Η αμερικανική οικονομία θα υποχωρήσει το 2012 και η «ανάκαμψη χωρίς θέσεις εργασίας του 2011» θα αντικατασταθεί από μια απότομη αύξηση της ανεργίας το 2012. Στην πραγματικότητα, το σύνολο του εργατικού δυναμικού θα συρρικνωθεί, καθώς άνθρωποι που θα χάνουν τα επιδόματα ανεργίας δεν θα καταχωρίζονται.
Η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης («παραγωγικότητα») θα ενταθεί, καθώς οι καπιταλιστές θα αναγκάζουν τους εργαζόμενους να παράγουν περισσότερο, έναντι μικρότερων αμοιβών, διευρύνοντας κατά συνέπεια το εισοδηματικό χάσμα μεταξύ μισθών και κερδών.
Η οικονομική παρακμή και η αύξηση της ανεργίας θα συνοδευτούν από άγριες περικοπές κοινωνικών προγραμμάτων, προκειμένου να επιχορηγηθούν οικονομικά προβληματικές τράπεζες και βιομηχανίες. Οι διαμάχες μεταξύ των κομμάτων θα περιοριστούν στο πόσο μεγάλες θα είναι οι περικοπές εις βάρος των εργαζόμενων και των συνταξιούχων, ώστε να εξασφαλιστεί η «εμπιστοσύνη» των ομολογιούχων. Αντιμέτωπο με εξίσου περιορισμένες πολιτικές επιλογές, το εκλογικό σώμα θα αντιδράσει καταψηφίζοντας το κατεστημένο, απέχοντας, αλλά και μέσω αυθόρμητων και οργανωμένων μαζικών κινημάτων, όπως το «Οccupy Wall Street». Η δυσαρέσκεια, η εχθρότητα και η απογοήτευση θα εισχωρήσουν στην κουλτούρα. Οι δημαγωγοί του Δημοκρατικού Κόμματος θα βρουν εξιλαστήριο θύμα στο πρόσωπο της Κίνας, ενώ εκείνοι του Ρεπουμπλικανικού θα κατηγορούν τους μετανάστες. Και οι δύο θα αστράφτουν και θα βροντούν ενάντια στους «ισλαμο-φασίστες» και ιδιαίτερα ενάντια στο Ιράν.
Νέοι πόλεμοι εν μέσω κρίσεων: Οι σιωνιστές τραβούν τη σκανδάλη
Οι 52 πρόεδροι των Σημαντικών Αμερικανικών Εβραϊκών Οργανώσεων και οι οπαδοί του «Πρώτα το Ισραήλ» στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, το υπουργείο Εξωτερικών, το υπουργείο Οικονομικών και το Πεντάγωνο θα πιέσουν για πόλεμο εναντίον του Ιράν. Εάν αυτό πραγματοποιηθεί, θα οδηγήσει σε περιφερειακή ανάφλεξη και σε παγκόσμια ύφεση. Δεδομένης της επιτυχίας του εξτρεμιστικού ισραηλινού καθεστώτος να εξασφαλίζει την τυφλή υπακοή του αμερικανικού Κογκρέσου και του Λευκού Οίκου στις πολεμικές πολιτικές του, δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία για το πραγματικό ενδεχόμενο μιας μείζονος καταστροφικής έκβασης.
Κίνα: Αντισταθμιστικοί μηχανισμοί το 2012
Το 2012, η Κίνα θα αντιμετωπίσει την παγκόσμια ύφεση έχοντας αρκετές δυνατότητες μείωσης των συνεπειών της. Το Πεκίνο μπορεί να κινηθεί προς την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών για τα 700 εκατομμύρια πολίτες της εσωτερικής αγοράς που προς το παρόν βρίσκονται εκτός του βρόχου της κρίσης. Αυξάνοντας τους μισθούς, βελτιώνοντας τις κοινωνικές υπηρεσίες και την περιβαλλοντική ασφάλεια, η Κίνα μπορεί να αντισταθμίσει την απώλεια των υπερπόντιων αγορών. Η οικονομική της ανάπτυξη, που εξαρτάται κυρίως από την κερδοσκοπία της αγοράς ακινήτων, θα επηρεαστεί αρνητικά όταν σκάσει η φούσκα. Αποτέλεσμα θα είναι μια κατακόρυφη πτώση που θα οδηγήσει σε απώλεια θέσεων εργασίας, πτωχεύσεις δήμων και ένταση των κοινωνικών και ταξικών συγκρούσεων. Αυτό μπορεί να οδηγήσει είτε σε ένταση της καταστολής είτε σε βαθμιαίο εκδημοκρατισμό. Η έκβαση θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στις κρατικές εμπορικές σχέσεις της χώρας. Πιθανότατα η οικονομική κρίση να ενισχύσει τον κρατικό έλεγχο της αγοράς.
Η Ρωσία αντιμετωπίζει τις κρίσεις
Στη Ρωσία η εκλογή του προέδρου Πούτιν θα έχει ως αποτέλεσμα να μειωθεί η υποστήριξη προς τις αμερικανοκίνητες εξεγέρσεις και τις κυρώσεις ενάντια στους συμμάχους της Ρωσίας και τους εμπορικούς εταίρους της. Ο Πούτιν θα στραφεί στην ενίσχυση των δεσμών με την Κίνα και θα ωφεληθεί από την αποσύνθεση της Ε.Ε. και την αποδυνάμωση του ΝΑΤΟ. Η στηριζόμενη από τα δυτικά ΜΜΕ αντιπολίτευση θα χρησιμοποιήσει την οικονομική της δύναμη για να διαβρώσει την εικόνα του Πούτιν και θα ενθαρρύνει το μποϊκοτάζ των επενδύσεων, παρότι θα χάσει τις προεδρικές εκλογές με μεγάλη διαφορά. Η παγκόσμια ύφεση θα αποδυναμώσει τη ρωσική οικονομία και θα την αναγκάσει να επιλέξει μεταξύ της μεγαλύτερης δημόσιας ιδιοκτησίας και της μεγαλύτερης χρησιμοποίησης κρατικών κονδυλίων για τη διάσωση των πιο εξεχόντων από τους ολιγάρχες.
Από την περιφερειακή στασιμότητα και ύφεση στην παγκόσμια κρίση
Το 2011 μπήκαν οι βάσεις για την κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι κρίσεις ξεκίνησαν με τον αποδεκατισμό του ευρώ, τη στασιμότητα στις ΗΠΑ και το ξέσπασμα μαζικών διαμαρτυριών ενάντια στις φριχτές ανισότητες που κυριαρχούν, σε παγκόσμια κλίμακα. Τα γεγονότα του 2011 ήταν πρόβα για μια νέα χρονιά με μεγάλης κλίμακας εμπορικούς πολέμους μεταξύ των κυρίαρχων δυνάμεων, όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και με μεγαλύτερες πιθανότητες οι λαϊκές εξεγέρσεις να μετατραπούν σε επαναστάσεις. Επιπλέον, η κλιμάκωση του ενορχηστρωμένου από τον σιωνισμό πολεμικού πυρετού ενάντια στο Ιράν το 2011 υπόσχεται για τη νέα χρονιά τον μεγαλύτερο περιφερειακό πόλεμο από την εποχή της σύγκρουσης μεταξύ ΗΠΑ και Ινδοκίνας. Οι εκλογικές εκστρατείες και τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών σε ΗΠΑ, Ρωσία και Γαλλία θα εντείνουν τις παγκόσμιες συγκρούσεις και τις οικονομικές κρίσεις.
Κατά τη διάρκεια του 2011 το καθεστώς Ομπάμα ανήγγειλε μια πολιτική στρατιωτικής αντιπαράθεσης με τη Ρωσία και την Κίνα και πολιτικές με στόχο την υπονόμευση και την ανάσχεση της ανοδικής πορείας της Κίνας προς την ανάδειξή της ως παγκόσμιας οικονομικής δύναμης. Ενόψει του βαθέματος της οικονομικής ύφεσης και με την πτώση των υπερπόντιων αγορών, ειδικά στην Ευρώπη, θα εξελιχθεί ένας μεγάλος εμπορικός πόλεμος. Η Ουάσιγκτον θα ακολουθήσει επιθετικές πολιτικές που θα περιορίζουν τις κινεζικές εξαγωγές και επενδύσεις. Ο Λευκός Οίκος θα κλιμακώσει τις προσπάθειές του να αποδιοργανώσει το εμπόριο και τις επενδύσεις της Κίνας στην Ασία, την Αφρική και αλλού. Μπορούμε να περιμένουμε ακόμα μεγαλύτερες προσπάθειες από τις ΗΠΑ να εκμεταλλευτούν τις εσωτερικές εθνικές και λαϊκές συγκρούσεις στην Κίνα και να αυξήσουν τη στρατιωτική τους παρουσία στις κινεζικές ακτές. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν μπορεί να αποκλειστεί μια σημαντική προβοκάτσια ή ένα κατασκευασμένο συμβάν. Το 2012 μπορεί να οδηγήσει σε λυσσαλέες σοβινιστικές εκκλήσεις για έναν δαπανηρό νέο «Ψυχρό Πόλεμο». Ο Ομπάμα έχει κατασκευάσει το πλαίσιο και την αιτιολόγηση για μια μεγάλης κλίμακας, πολύχρονη αντιπαράθεση με την Κίνα. Αυτό θα θεωρηθεί ως μια απελπισμένη προσπάθεια να προωθηθούν η επιρροή και οι στρατηγικές θέσεις των ΗΠΑ στην Ασία. Το στρατιωτικό αμερικανικό «τετράπλευρο ισχύος» –ΗΠΑ, Ιαπωνία, Αυστραλία, Νότια Κορέα– με δορυφορική υποστήριξη από τις Φιλιππίνες, θα οδηγήσει σε αναμέτρηση ανάμεσα στους εμπορικούς δεσμούς της Κίνας και τη στρατιωτική ανάπτυξη των ΗΠΑ.
Ευρώπη: Βαθύτερη λιτότητα και εντεινόμενος ταξικός αγώνας
Τα προγράμματα λιτότητας που επιβάλλονται στην Ευρώπη, από την Αγγλία ώς τη Λετονία και τη Νότια Ευρώπη θα εμπεδωθούν, πραγματικά, το 2012. Οι μαζικές απολύσεις στο δημόσιο τομέα, η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό και των ευκαιριών εργασίας θα οδηγήσουν σε μια χρονιά μόνιμης ταξικής πάλης και αμφισβήτησης των καθεστώτων. Οι «πολιτικές λιτότητας» στον Νότο θα συνοδευτούν από αθετήσεις πληρωμής των χρεών που θα οδηγήσουν σε χρεοκοπίες τραπεζών στη Γαλλία και τη Γερμανία. Η άρχουσα χρηματοπιστωτική τάξη της Αγγλίας, απομονωμένη από την Ευρώπη, αλλά κυρίαρχη μέσα στη χώρα, θα επιμείνει στην καταστολή των συνδικάτων και των λαϊκών ξεσηκωμών από τους Συντηρητικούς. Θα προκύψει ένα νέο σκληρό νεο-θατσερικό στιλ αυταρχικής διακυβέρνησης, η συνδικαλιστική αντιπολίτευση θα εξαπολύσει αναποτελεσματικές απεργίες και θα σφίξει τα λουριά του εξεγειρόμενου λαού. Με μια λέξη, οι οπισθοδρομικές κοινωνικοοικονομικές πολιτικές που είδαμε το 2011 έχουν θέσει τις βάσεις για νέα αστυνομικά-κρατικά καθεστώτα και πιο έντονες και ενδεχομένως αιματηρές αντιπαραθέσεις με τους εργαζόμενους και τους άνεργους, χωρίς μέλλον, νέους.
Οι επερχόμενοι πόλεμοι που οδηγούν στο τέλος της Αμερικής «όπως τη γνωρίζαμε»
Στο εσωτερικό των ΗΠΑ, ο Ομπάμα έχει θέσει τις βάσεις για έναν νέο και μεγαλύτερο πόλεμο στη Μέση Ανατολή, μεταφέροντας στρατεύματα από το Ιράκ και το Αφγανιστάν και συγκεντρώνοντάς τα εναντίον του Ιράν. Προκειμένου να υπονομεύσει το Ιράν, η Ουάσιγκτον επεκτείνει μυστικές στρατιωτικές και πολιτικές επιχειρήσεις ενάντια στους συμμάχους της Τεχεράνης σε Συρία, Πακιστάν, Βενεζουέλα και Κίνα. Κλειδί για την πολεμοχαρή στρατηγική των ΗΠΑ και του Ισραήλ ενάντια στο Ιράν αποτελούν μια σειρά πόλεμοι σε γειτονικά κράτη, οι παγκόσμιες οικονομικές κυρώσεις, ο κυβερνοπόλεμος που στοχεύει να θέσει εκτός λειτουργίας ζωτικές βιομηχανίες και οι μυστικές τρομοκρατικές δολοφονίες επιστημόνων και στρατιωτικών αξιωματούχων. Η συνολική ώθηση, ο σχεδιασμός και η εκτέλεση των αμερικανικών πολιτικών που οδηγούν σε πόλεμο με το Ιράν μπορούν εμπειρικά και χωρίς αμφιβολία να αποδοθούν στον σιωνιστικό σχηματισμό δυνάμεων που κατέχουν στρατηγικές θέσεις στην αμερικανική κυβέρνηση, στα ΜΜΕ και στην «κοινωνία των πολιτών». Μια συστηματική ανάλυση όσων χαράζουν την αμερικανική πολιτική και της εφαρμογής της πολιτικής οικονομικών κυρώσεων του Κογκρέσου εμφανίζει τέτοιους μεγα-σιωνιστές (Μαχητές υπέρ του Ισραήλ) όπως η Ileana Ros-Lehtinen και ο Howard Berman στον Λευκό Οίκο, ο Dennis Ross στον Λευκό Οίκο, ο Jeffrey Feltman στο υπουργείο Εξωτερικών και ο Stuart Levy και ο αντικαταστάτης του, David Cohen, στο υπουργείο Οικονομικών. Ο Λευκός Οίκος είναι πλήρως υπόχρεος σε σιωνιστικούς εράνους και παίρνει τα συνθήματά του από τους «52 Προέδρους των Σημαντικότερων Αμερικανικών Εβραϊκών Οργανώσεων».
Η ισραηλινο-σιωνιστική στρατηγική είναι η περικύκλωση του Ιράν, η οικονομική του αποδυνάμωση και η επίθεση στον στρατό του. Η εισβολή στο Ιράκ ήταν ο πρώτος πόλεμος των ΗΠΑ για χάρη του Ισραήλ, ο πόλεμος στη Λιβύη ο δεύτερος, ο πόλεμος διά αντιπροσώπων που λαμβάνει χώρα αυτόν τον καιρό στη Συρία είναι ο τρίτος.
Οι πόλεμοι αυτοί είτε έχουν καταστρέψει τους αντιπάλους του Ισραήλ είτε πρόκειται σύντομα να το κάνουν. Κατά τη διάρκεια του 2011, οι οικονομικές κυρώσεις, που σχεδιάστηκαν προκειμένου να δημιουργήσουν εσωτερική δυσαρέσκεια στο Ιράν, ήταν βασικό μέσο επιλογής. Η παγκόσμια εκστρατεία κυρώσεων απασχόλησε το σύνολο των ενεργειών των σημαντικότερων εβραιο-σιωνιστικών λόμπι. Δεν αντιμετώπισαν καμιά αντίσταση από τα ΜΜΕ, το Κογκρέσο και τον Λευκό Οίκο. Πέραν ελαχίστων αξιοσημείωτων εξαιρέσεων, ο Σιωνιστικός Σχηματισμός Δύναμης (Zionist Power Configuration-ZPC) έχει ουσιαστικά απαλλαχτεί της κριτικής οποιασδήποτε προοδευτικής, αριστερής και σοσιαλιστικής εφημερίδας ή περιοδικού, κινήματος ή ομάδας. Η μεταφορά, τη χρονιά που πέρασε, αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ στα σύνορα με το Ιράν, οι κυρώσεις και η αυξανόμενη «μεγάλη ώθηση» από την Πέμπτη Φάλαγγα του Ισραήλ στις ΗΠΑ σημαίνουν εκτεταμένο πόλεμο στη Μέση Ανατολή.
Αυτό, πιθανόν, συνεπάγεται μια «αιφνιδιαστική» αεροπορική και θαλάσσια πυραυλική επίθεση που θα εξαπολύσουν οι αμερικανικές δυνάμεις. Μια επίθεση που θα βασιστεί σε μια προκατασκευασμένη από την ισραηλινή Μοσάντ πρόφαση «επικείμενης πυρηνικής επίθεσης», την οποία πιστά θα διαβιβάσει ο ZPC στους υπηρέτες της στο αμερικανικό Κογκρέσο και τον Λευκό Οίκο για κατανάλωση και αναμετάδοση σε ολόκληρο τον κόσμο. Θα είναι ένας καταστροφικός, αιματηρός, παρατεταμένος πόλεμος για το Ισραήλ, οι ΗΠΑ θα επιβαρυνθούν με το άμεσο στρατιωτικό κόστος και ο υπόλοιπος κόσμος θα πληρώσει βαρύ οικονομικό τίμημα. Ο προωθούμενος από το Ισραήλ πόλεμος των ΗΠΑ θα μετατρέψει την οικονομική πτώση των αρχών του 2012 σε μια τεράστια ύφεση ως το τέλος της χρονιάς και πιθανόν να προκαλέσει μαζικές αναταραχές.
Συμπέρασμα
Όλες οι ενδείξεις δείχνουν πως το 2012 θα είναι μια κομβική χρονιά αμείωτης εξάπλωσης της οικονομικής κρίσης έξω από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, στην Ασία και τις εξαρτώμενες από αυτήν χώρες, στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική. Η κρίση θα είναι πραγματικά παγκόσμια. Ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και αποικιακοί πόλεμοι θα υπονομεύσουν κάθε προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η κρίση.
Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση, θα εμφανιστούν μαζικά κινήματα που θα κυμαίνονται συν τω χρόνω μεταξύ διαμαρτυριών και εξεγέρσεων και μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα μετατραπούν σε κοινωνικές επαναστάσεις που θα επιζητήσουν την πολιτική εξουσία.
* Ο Τζέιμς Πέτρας είναι ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο State University της Νέας Υόρκης.
