Κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση αύριο σε μία από τις σημαντικότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής και ιδρυτικό μέλος των BRICS: τη Βραζιλία. Οι κάλπες θα είναι πολλές (νέα ομοσπονδιακή βουλή, νέοι κυβερνήτες πολιτειών), αλλά η προσοχή όλων είναι εύλογα συγκεντρωμένη στη βασικότερη: αυτήν για την εκλογή νέου προέδρου. Εκεί θα κονταροχτυπηθούν ο παλαίμαχος ηγέτης του Κόμματος Εργατών, ο 77χρονος Λούλα, και ο απερχόμενος ακροδεξιός πρόεδρος Μπολσονάρου. Οι τελευταίες 4 δημοσκοπήσεις, που πραγματοποιήθηκαν την Τετάρτη και την Πέμπτη, δίνουν νικητή τον Λούλα με 45-50%, έναντι 34-38% του Μπολσονάρου. Υπάρχουν δύο ακόμη υποψήφιοι, για τους οποίους αναμένονται μονοψήφια ποσοστά, αλλά θα παίξουν ρόλο σε ενδεχόμενο Β΄ γύρο: ο σοσιαλδημοκράτης Γκόμες (5-7%) και η κεντροδεξιά Τέμπετ (4-6%).
Το κλίμα είναι τεταμένο, και καλλιεργούνται συνθήκες μη αναγνώρισης ενός δυσάρεστου για το συντηρητικό μπλοκ αποτελέσματος: είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μπολσονάρου καταγγέλλει ότι… οι υποστηρικτές του Λούλα θα κάνουν νοθεία στις εκλογές! Ο φανατισμός υποδαυλίζεται από «περίεργα» συμβάντα – μεταξύ αυτών, το γεγονός ότι χιλιάδες πολίτες λαμβάνουν στα κινητά τους μηνύματα με αποστολέα την… Υπηρεσία Έκτακτων Αναγκών, που τους καλούν να βγουν στους δρόμους «αν δεν αναγνωριστεί η νίκη του προέδρου Μπολσονάρου από τον Α΄ γύρο»! Στο ίδιο διάστημα, 4 υποστηρικτές του Λούλα δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από οπαδούς του Μπολσονάρου, και καταγράφηκαν δεκάδες ακόμη απόπειρες δολοφονίας – μεταξύ αυτών και εναντίον υποψήφιου του Κόμματος Εργατών την περασμένη Κυριακή, που πυροβολήθηκε από αστυνομικό με πολιτικά.
Σημαντικά κοινωνικά κινήματα, που είχαν στο παρελθόν τηρήσει επικριτική στάση εναντίον της Ρούσεφ, διαδόχου του Λούλα, τώρα έχουν συστρατευθεί εκ νέου με τον Λούλα. Ο Ζοάο Πέντρο Στέντιλε, ηγετικό στέλεχος του Κινήματος Ακτημόνων (MST), δήλωσε χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του ότι «ο Λούλα θα βγάλει τη Βραζιλία από τη ΜΕΘ». Πρόσθεσε ότι, για να επιβιώσει μια ενδεχόμενη προοδευτική κυβέρνηση, θα πρέπει να υλοποιήσει ταυτόχρονα δύο κατευθύνσεις: Από τη μια, να διασπάσει την άρχουσα τάξη, κερδίζοντας ένα μέρος της με βάση ένα σχέδιο ανάπτυξης και επανεκβιομηχάνισης της Βραζιλίας από το οποίο θα επωφεληθεί και η ίδια. Και από την άλλη, να εγγυηθεί άμεσα επαρκή διατροφή και αξιοπρεπείς συνθήκες στέγασης, περίθαλψης και εκπαίδευσης στη λαϊκή πλειοψηφία, που σήμερα ζει σε συνθήκες εξαθλίωσης…
Αν και οι Βραζιλιάνοι έχουν χάσει την ενθουσιώδη αφέλεια των αρχών του αιώνα μετά από δύο δεκαετίες μεσοβέζικων πολιτικών, ακραίας διαφθοράς όλου του πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου, και ενός οδυνηρού «ακροδεξιού διαλείμματος» υπό τον Μπολσονάρου, δείχνουν έτοιμοι να ξαναδώσουν μια ευκαιρία στον Λούλα. Αλλά χωρίς περίοδο χάριτος.
