Απορρίφθηκε από τον Άρειο Πάγο η αναίρεση που είχε ασκηθεί από την εισαγγελία του Αρείου Πάγου για την απόφαση αποφυλάκισης και του τελευταίου κατάδικου σχετικά με την υπόθεση δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου. Μέσα σε λιγότερο από μια πενταετία, για μια υπόθεση δολοφονίας ενός ανθρώπου σε κοινή θέα στο κέντρο της Αθήνας, από τους έξι κατηγορούμενους καταδικάστηκαν μόνο δύο, οι οποίοι τελικά αφέθηκαν ελεύθεροι.
Για μια ακόμη φορά η Δικαιοσύνη στη χώρα δίνει δείγματα γραφής σχετικά με την ποιότητα και τον ρόλο της. Διότι, επανειλημμένα εδώ και χρόνια ο θεσμός της Δικαιοσύνης ακολουθεί την πορεία της Δημοκρατίας και στέκεται εχθρικός προς τους πολίτες. Με αποτέλεσμα να καταλήγει να έχει το ρόλο ενός θεσμού εντελώς συμπληρωματικού στη σαπίλα του πολιτικού συστήματος. Σε κάθε στιγμή που η πολιτική τάξη της χώρας στρέφεται ενάντια στην κοινωνία βρίσκει την Δικαιοσύνη συμπαραστάτη της, είτε πρόκειται για τον Ζακ, είτε για τη Ν. Σμύρνη, είτε για τους υγειονομικούς στην πανδημία, τους εκπαιδευτικούς, τις δεκάδες αποφάσεις για παράνομες και καταχρηστικές απεργίες (βλ. ΟΣΕ).
Ενώ παράλληλα, δείχνει μεγάλη επιείκεια σε μαφιόζους (Greek Police Mafia), τραπεζίτες και funds μέσα από fast-track αποφάσεις για τους πλειστηριασμούς, μετά βίας ασχολείται με την υπόθεση των υποκλοπών αλλά με μεγάλη σπουδή ερευνά τη συμπεριφορά του Π. Πολάκη. Και για να συμπληρωθεί το κάδρο, όπου η Δικαιοσύνη ίσως να ερχόταν σε «δύσκολη θέση», η κυβέρνηση ψηφίζει ακαταδίωκτο για διάφορες «ειδικές» επιτροπές και ομάδες όπως οι τραπεζίτες, η επιτροπή λοιμωξιολόγων για την πανδημία και πρόσφατα η επιτροπή που θα ερευνήσει την υπόθεση του δυστυχήματος στα Τέμπη.
Αυτά ίσως να εξηγούν και τη στάση των πολιτών απέναντι στη Δικαιοσύνη, όπου σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες περίπου το 75% των ερωτηθέντων θεωρεί πως υπάρχει μεγάλο ποσοστό διαφθοράς στο δικαστικό σώμα. Ωστόσο το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο και δεν αφορά απλά κάποια φαινόμενα διαφθοράς, αφορά το αν η κοινωνία –δικαίως– νιώθει πως βρίσκεται σε ένα εχθρικό κράτος όπου τόσο σε πολιτικό όσο και σε δικαστικό επίπεδο δεν υπάρχει καμία περίπτωση αλλαγής ή δικαίωσης, σε ένα κράτος στημένο για να εξυπηρετεί μονάχα τα συμφέροντα των ελίτ, ελληνικών και ξένων. Αυτή είναι η κακιά η (χ)ώρα, που πριν λίγες μέρες εύστοχα φώναξαν οι μαθητές, που στοιχίζει τη ζωή σε πολλούς και που πρέπει να αλλάξει ριζικά.
