Εργαζόμενος έκανε Ανάσταση στο κρατητήριο!.
Μεγάλο Σάββατο βράδυ, ένας εργαζόμενος στο κατάστημα Everest στα Καμίνια, μετά τη λήξη της βάρδιας του και λίγο πριν από την Ανάσταση, κλήθηκε από το αφεντικό του να φτιάξει από την αρχή τη βιτρίνα του καταστήματος. Στην άρνησή του απειλήθηκε, εξυβρίσθηκε, δέχτηκε λεκτική και σωματική βία και κατέληξε στο κρατητήριο του Α.Τ. Καμινίων, όπου κρατήθηκε μέχρι να περάσει Αυτόφωρο, τη Δευτέρα του Πάσχα.
Η περιγραφή του συμβάντος, όπως καταγράφηκε στην αίθουσα του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, όπου εκδικάστηκε τελικά η υπόθεση την περασμένη Τετάρτη, ικανή να γεμίσει δεκάδες σελίδες δικαστικού ρεπορτάζ. Βρισιές και απειλή απόλυσης, απώθηση έξω από το κατάστημα, κλείσιμο στην τουαλέτα και χειροδικία μέχρι την επέμβαση της αστυνομίας. Ο εργαζόμενος μηνύει το αφεντικό, ο οποίος και παραπέμπεται για εξύβριση, παράνομη βία, απειλή και απόπειρα σωματικής βλάβης. Το αφεντικό, μηνύει τον εργαζόμενο για εξύβριση, απειλή και… συκοφαντική δυσφήμηση. Το δικαστήριο, μετά από πολύωρη διαδικασία, συνεκδικάζοντας τις δυο μηνύσεις εκδίδει αθωωτική απόφαση και για τους δύο.
Όσο απίστευτη και αν φαντάζει αυτή η ιστορία, φαίνεται ότι μετά το νομοθετικό «οπλοστάσιο» που έχει στηθεί υπέρ της ασυδοσίας των εργοδοτών, αυτοί αποθρασύνονται τόσο που δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ακόμα και τη βία ενάντια στους «απείθαρχους» εργαζόμενους. Ο Νίκος Μαρκάκης, τέσσερα χρόνια εργαζόμενος στο κατάστημα της γνωστής αλυσίδας στα Καμίνια, έχει βιώσει την απόλυτη «στοργικότητα» της συγκεκριμένης εργοδοσίας. Με 920 ευρώ μισθό καθαρά το μήνα, που συμπεριλαμβάνει εργασία τα σαββατοκύριακα, 15 βραδινές βάρδιες το μήνα, ατελείωτες ώρες δουλειάς ακόμα και στις τουαλέτες -αν και στην πρόσληψή του γράφει μπουφετζής- δεν φανταζόταν ότι θα απολυθεί και θα αναγκαστεί να περάσει δύο νύκτες στο κρατητήριο και μάλιστα μέρες γιορτινές που όλος ο κόσμος είναι με τους οικείους του.
Ο εργοδότης Ηλίας Τσουκαλάς, ιδιοκτήτης φραντσάιζ του συγκεκριμένου καταστήματος, αλλά και άλλων επιχειρήσεων («Το πιο καθαρό vromiko της πόλης», Copa Copana κ.λπ.) με αρκετές δεκάδες εργαζόμενους, συνηθίζει να απαιτεί παράλογα πράγματα από τους εργαζόμενους και συμπεριφέρεται με αυταρχικό τρόπο, όπως δείχνει και η συμπεριφορά του απέναντι στον Ν. Μαρκάκη. Στα επιχειρήματά του εναντίον του εργαζόμενου συμπεριλαμβάνονται ότι είναι «παραβατικό άτομο» και «συνδικαλιστής του… ΠΑΜΕ», ενώ στο δικαστήριο φρόντισε να αναφερθεί ότι ο εργαζόμενος συμμετέχει σε κινήματα, όπως το «Δεν πληρώνω» και τα «Διόδια Στοπ».
Τα γεγονότα που περιγράψαμε πιο πάνω κατέθεσαν και μάρτυρες, συνάδελφοι του N. Μαρκάκη. Βέβαια και ο εργοδότης «φρόντισε» να έχει εργαζόμενους ως μάρτυρες υπεράσπισής του. Το δικαστήριο έκρινε ότι η θέση των δυο πλευρών -εργαζόμενου και εργοδότη- είναι ίση και αθώωσε τον εργοδότη που με μαρτυρικές καταθέσεις απείλησε και χειροδίκησε κατά του εργαζόμενου.
Ερωτήματα προκύπτουν και για την ακροαματική διαδικασία, όπου υπήρξε μια επιμονή στο εργασιακό μέρος της υπόθεσης και μάλιστα με ερωτήσεις από την έδρα του τύπου «γιατί δεν φτιάξατε τη βιτρίνα, όπως ήθελε ο εργοδότης».
Η υπόθεση δεν τελείωσε, αφού ο εργαζόμενος μέχρι την ημέρα που γραφόταν το ρεπορτάζ δεν είχε πάρει εγγράφως την απόλυσή του. Και, φυσικά, δεν σκοπεύει να την αποδεχτεί, αφού είναι προφανώς παράνομη και προϊόν εκδίκησης.
