Οι εκλογές, η κρίση, η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ και οι ξένες επεμβάσεις. Του Μιχάλη Κορφιώτη
Οι γνωστοί κομματάρχες παλαιάς κοπής, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως πολιτικές κότες στο εξωτερικό, θηρία ανήμερα στο εσωτερικό ενάντια του λαού, ξεκίνησαν μία «ξαφνικής έμπνευσης» (πάμε για καφέ Μαβίλη;) επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ με όχημα τη τρομοκρατία…
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι με όχημα το μυστηριώδες έγκλημα της 11ης Σεπτεμβρίου ξεκίνησε από την Αυτοκρατορία (U.S.) ο πόλεμος στο Ιράκ, νοηματοδοτήθηκε ο άξονας του κακού, ενώ περιστάλθηκαν δημοκρατικά δικαιώματα. Όλη η Ευρώπη με πρόσχημα την τρομοκρατία, ξαφνικά βλέπει να αστυνομοκρατείται, να παρακολουθούνται τα τηλέφωνα συνδικαλιστών, ακτιβιστών, κ.ά. Βεβαίως, αυτό δεν εμποδίζει την «αυτοκρατορία» να πλασάρει και σχετικά πανάκριβα λογισμικά, τα οποία ενίοτε δεν λειτουργούν (στην ουσία πρόκειται για προστασία με αντικείμενο τη μη συμπερίληψη σε σχετική οδηγία).
Είχε προηγηθεί η δήλωση του κ. Τσίπρα, σε ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων, ότι η Ελλάδα δεν ανήκει αξιωματικά στη Δύση (απλή σύμπτωση).
Βεβαίως, πολλοί επώνυμοι αυτοανακηρυγμένοι διανοητές και δημοσιογράφοι, χωρίς έρευνα των πηγών, διατείνονται ότι αποτιμάται υπερβολικά (sic) η αμερικανική παρέμβαση στα δρώμενα του τόπου. Προσπαθούν, μάλιστα, να διανθίσουν την άποψή τους με γνωμικά περί συνωμοσιών και άλλα… Αγνοούν, φαίνεται, την εμπλοκή της «αυτοκρατορίας» στο Εμφύλιο, τον κρατικό μηχανισμό (στρατό, ΚΥΠ, αστυνομία, παλάτι κ.ά.), την ύπαρξη -τότε και τώρα- συγκεκριμένων συμφωνιών. Αγνοούν πληθώρα μαρτυριών ακόμη και επωνύμων πολιτικών…
Η εμπλοκή των γνωστών διεθνών γκάνκστερ, δεν προμηνύει τίποτα καλό για τη πολιτική ζωή του τόπου. Η Αριστερά πρέπει να επιμείνει σε δημοκρατικές λύσεις. Υπό αυτό το πρίσμα ήταν ιδιαιτέρως εύστοχη η επίσκεψη του Τσίπρα στο υπουργείο Αμύνης.
Φυσικά, με τη συνδρομή των καναλιών το επιχείρημα της τρομοκρατίας έγινε σημαία. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι η κ. Παπαρήγα (ως άλλος προπομπός;) κατηγόρησε τα κανάλια για μεροληψία υπέρ του ΣYΡΙΖΑ. (Πραγματικά, η στρατηγική του κ. Ρούση για συμπόρευση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς -αγωνιστές που σέβομαι και τιμώ βαθύτατα- με αυτό το απολιθωμένο αμήχανο και ιδεολογικά ασυνεπές ακόμη και στις απίθανες διακηρύξεις του ΚΚΕ, μου είναι αδιανόητα ακατανόητη).
Ωστόσο, κανένα κανάλι δεν ζήτησε διευκρινίσεις για την καταγγελία του ΣΥΡΙΖΑ περί αντιπρόσωπου της Siemens από την κυρία Μπακογιάννη ή ακόμη για την αναφορά σε ξένες πρεσβείες. Ούτε βεβαίως αναζητήθηκε η κ. Μπακογιάννη να δώσει απαντήσεις (εδώ δεν υπήρξε καταγγελία από την ηγεσία του σημερινού ΚΚΕ).
Η όλη Aριστερά αλλά και ο δημοκρατικός κόσμος, τώρα που το παιχνίδι χοντραίνει, πρέπει να καταλάβει ότι με μία κατίσχυση της Ν.Δ. ίσως γίνει εφαλτήριο για να ζήσουμε την αμερικανοκίνητη τρομοκρατία του ’60 ενάντια της ΕΔΑ (όποιος αμφιβάλει ας διαβάσει τον βιβλίο του Ανδρέα Παπανδρέου Η δημοκρατία στο απόσπασμα, σχετικά με τις αμερικανικές επεμβάσεις). Μαζί με τα άλλα δεινά, βεβαίως, που θα επιφέρει μία τέτοια κατίσχυση.
Ίσως αυτά τα γεγονότα συνδέονται, από πλευράς Αμερικανών, εκτός των άλλων (διάλυση γαλλογερμανικού άξονα – βλ. Μπρεζίνσκι), με τον ορυκτό πλούτο (βλ. κατάργηση του ΙΓΜΕ από τον ΓΑΠ!), την καταστροφική για τον τουρισμό μας εμπλοκή της χώρας στο Μεσανατολικό, μέσω της στρατηγικής συμμαχίας με το Ισραήλ (σε μία διαμάχη με τεράστια συμβολική σημασία για τους Άραβες και εκατοντάδες εκατομμύρια μουσουλμάνους), με τη λειτουργία των βάσεων (Κρήτη), τη μελλοντική σύσφιγξη των σχέσεων με τη Ρωσία λόγω κοινών πολιτιστικών και ευρύτερα ιστορικών δεσμών κ.ά.
Άλλωστε, η έδρα των γνωστών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των οίκων αξιολόγησης κείται στην Αμερική, ενώ η πολιτική ηγεσία τον καιρό που στήθηκαν τα μνημόνια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί (τουλάχιστον) ως αμερικανοσπουδαγμένη, χωρίς βέβαια να υποτιμάται ο ρόλος της γερμανικής ελίτ, που είναι άλλο κεφάλαιο…
Μπροστά σε συνθήκες πολλαπλά πιο κρίσιμες από το ’65, θα έλεγα ότι η εποχή θυμίζει την περίοδο του ’47 (μόνο που αυτή τη φορά δεν απέχουμε). Η Αριστερά αλλά και ο ευρύτερος δημοκρατικός και πατριωτικός κόσμος καλείται ενωμένος στο όχημα που επέλεξε ο καιρός και η συγκυρία να δώσει την ελπιδοφόρα αλλά και πολύ δύσκολη μάχη που συνιστά, έστω, μία μερική αντιστροφή της ήττας που ολοκληρώθηκε το ’47 με τη συνακόλουθη ανάδειξη μίας μη παραγωγικής και εγκληματικά ραγιάδικης (ακόμη και για τα συμφέροντά της πολλές φορές) ολιγαρχίας. Μία ιστορική αναθεώρηση της πολιτικής των Αγγλοσαξόνων και άλλων ευρωπαϊκών δυνάμεων που ήδη από το 1824 (τότε κυρίαρχα η Γαλλία μέσω του Κωλέττη), σκόπευαν και σκοπεύουν στον έλεγχο του λαού με τη διαδικασία των δανείων, των συνακόλουθων εμφυλίων πολέμων αλλά και ενίοτε των τοπικών εθνικών πολέμων.
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι με όχημα το μυστηριώδες έγκλημα της 11ης Σεπτεμβρίου ξεκίνησε από την Αυτοκρατορία (U.S.) ο πόλεμος στο Ιράκ, νοηματοδοτήθηκε ο άξονας του κακού, ενώ περιστάλθηκαν δημοκρατικά δικαιώματα. Όλη η Ευρώπη με πρόσχημα την τρομοκρατία, ξαφνικά βλέπει να αστυνομοκρατείται, να παρακολουθούνται τα τηλέφωνα συνδικαλιστών, ακτιβιστών, κ.ά. Βεβαίως, αυτό δεν εμποδίζει την «αυτοκρατορία» να πλασάρει και σχετικά πανάκριβα λογισμικά, τα οποία ενίοτε δεν λειτουργούν (στην ουσία πρόκειται για προστασία με αντικείμενο τη μη συμπερίληψη σε σχετική οδηγία).
Είχε προηγηθεί η δήλωση του κ. Τσίπρα, σε ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων, ότι η Ελλάδα δεν ανήκει αξιωματικά στη Δύση (απλή σύμπτωση).
Βεβαίως, πολλοί επώνυμοι αυτοανακηρυγμένοι διανοητές και δημοσιογράφοι, χωρίς έρευνα των πηγών, διατείνονται ότι αποτιμάται υπερβολικά (sic) η αμερικανική παρέμβαση στα δρώμενα του τόπου. Προσπαθούν, μάλιστα, να διανθίσουν την άποψή τους με γνωμικά περί συνωμοσιών και άλλα… Αγνοούν, φαίνεται, την εμπλοκή της «αυτοκρατορίας» στο Εμφύλιο, τον κρατικό μηχανισμό (στρατό, ΚΥΠ, αστυνομία, παλάτι κ.ά.), την ύπαρξη -τότε και τώρα- συγκεκριμένων συμφωνιών. Αγνοούν πληθώρα μαρτυριών ακόμη και επωνύμων πολιτικών…
Η εμπλοκή των γνωστών διεθνών γκάνκστερ, δεν προμηνύει τίποτα καλό για τη πολιτική ζωή του τόπου. Η Αριστερά πρέπει να επιμείνει σε δημοκρατικές λύσεις. Υπό αυτό το πρίσμα ήταν ιδιαιτέρως εύστοχη η επίσκεψη του Τσίπρα στο υπουργείο Αμύνης.
Φυσικά, με τη συνδρομή των καναλιών το επιχείρημα της τρομοκρατίας έγινε σημαία. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι η κ. Παπαρήγα (ως άλλος προπομπός;) κατηγόρησε τα κανάλια για μεροληψία υπέρ του ΣYΡΙΖΑ. (Πραγματικά, η στρατηγική του κ. Ρούση για συμπόρευση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς -αγωνιστές που σέβομαι και τιμώ βαθύτατα- με αυτό το απολιθωμένο αμήχανο και ιδεολογικά ασυνεπές ακόμη και στις απίθανες διακηρύξεις του ΚΚΕ, μου είναι αδιανόητα ακατανόητη).
Ωστόσο, κανένα κανάλι δεν ζήτησε διευκρινίσεις για την καταγγελία του ΣΥΡΙΖΑ περί αντιπρόσωπου της Siemens από την κυρία Μπακογιάννη ή ακόμη για την αναφορά σε ξένες πρεσβείες. Ούτε βεβαίως αναζητήθηκε η κ. Μπακογιάννη να δώσει απαντήσεις (εδώ δεν υπήρξε καταγγελία από την ηγεσία του σημερινού ΚΚΕ).
Η όλη Aριστερά αλλά και ο δημοκρατικός κόσμος, τώρα που το παιχνίδι χοντραίνει, πρέπει να καταλάβει ότι με μία κατίσχυση της Ν.Δ. ίσως γίνει εφαλτήριο για να ζήσουμε την αμερικανοκίνητη τρομοκρατία του ’60 ενάντια της ΕΔΑ (όποιος αμφιβάλει ας διαβάσει τον βιβλίο του Ανδρέα Παπανδρέου Η δημοκρατία στο απόσπασμα, σχετικά με τις αμερικανικές επεμβάσεις). Μαζί με τα άλλα δεινά, βεβαίως, που θα επιφέρει μία τέτοια κατίσχυση.
Ίσως αυτά τα γεγονότα συνδέονται, από πλευράς Αμερικανών, εκτός των άλλων (διάλυση γαλλογερμανικού άξονα – βλ. Μπρεζίνσκι), με τον ορυκτό πλούτο (βλ. κατάργηση του ΙΓΜΕ από τον ΓΑΠ!), την καταστροφική για τον τουρισμό μας εμπλοκή της χώρας στο Μεσανατολικό, μέσω της στρατηγικής συμμαχίας με το Ισραήλ (σε μία διαμάχη με τεράστια συμβολική σημασία για τους Άραβες και εκατοντάδες εκατομμύρια μουσουλμάνους), με τη λειτουργία των βάσεων (Κρήτη), τη μελλοντική σύσφιγξη των σχέσεων με τη Ρωσία λόγω κοινών πολιτιστικών και ευρύτερα ιστορικών δεσμών κ.ά.
Άλλωστε, η έδρα των γνωστών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των οίκων αξιολόγησης κείται στην Αμερική, ενώ η πολιτική ηγεσία τον καιρό που στήθηκαν τα μνημόνια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί (τουλάχιστον) ως αμερικανοσπουδαγμένη, χωρίς βέβαια να υποτιμάται ο ρόλος της γερμανικής ελίτ, που είναι άλλο κεφάλαιο…
Μπροστά σε συνθήκες πολλαπλά πιο κρίσιμες από το ’65, θα έλεγα ότι η εποχή θυμίζει την περίοδο του ’47 (μόνο που αυτή τη φορά δεν απέχουμε). Η Αριστερά αλλά και ο ευρύτερος δημοκρατικός και πατριωτικός κόσμος καλείται ενωμένος στο όχημα που επέλεξε ο καιρός και η συγκυρία να δώσει την ελπιδοφόρα αλλά και πολύ δύσκολη μάχη που συνιστά, έστω, μία μερική αντιστροφή της ήττας που ολοκληρώθηκε το ’47 με τη συνακόλουθη ανάδειξη μίας μη παραγωγικής και εγκληματικά ραγιάδικης (ακόμη και για τα συμφέροντά της πολλές φορές) ολιγαρχίας. Μία ιστορική αναθεώρηση της πολιτικής των Αγγλοσαξόνων και άλλων ευρωπαϊκών δυνάμεων που ήδη από το 1824 (τότε κυρίαρχα η Γαλλία μέσω του Κωλέττη), σκόπευαν και σκοπεύουν στον έλεγχο του λαού με τη διαδικασία των δανείων, των συνακόλουθων εμφυλίων πολέμων αλλά και ενίοτε των τοπικών εθνικών πολέμων.
* Ο Μιχάλης Κορφιώτης είναι μηχανικός
Σχόλια
