Της Ματίνας Παπαχριστούδη.
Η προκλητική στήριξη των καναλιών στην κυβέρνηση αρχίζει πλέον να εξηγείται με οικονομικούς όρους. Μόλις την περασμένη εβδομάδα επιχειρήθηκε να περάσει κρυφά η τροπολογία που παγώνει την απόδοση του ειδικού φόρου 20% επί της τηλεοπτικής διαφήμισης. Και όπως λένε οι πληροφορίες μεθοδεύεται η μείωση του από το 2011 στο 10%. Ο παρασκηνιακός πόλεμος των εκδοτών και καναλαρχών έπιασε τόπο. Δεν θα πληρώσουν επιπλέον στο Δημόσιο, δεν θα πληρώσουν δηλαδή τίποτε, όπως ακριβώς κάνουν τα 15 τελευταία χρόνια.
Δεν τους φθάνει όμως. Οι ιδιοκτήτες τηλεόρασης έχουν μεγάλα σχέδια και θέλουν να τα περάσουν ως νόμο του κράτους. Πριν μερικές μέρες στο Ποντίκι δημοσιεύθηκε το Μνημόνιο των απαιτήσεων τους. Η δημοσιοποίηση, όπως λένε οι πληροφορίες, προκάλεσε την οργή τους αφού τα σχέδια της ατζέντας στις συνομιλίες τους με τους υπουργούς της κυβέρνησης δεν πρέπει, επ’ ουδενί, να γνωστοποιούνται.
Η πρώτη αντίδραση εκφράστηκε από τους τεχνικούς τηλεόρασης, τον πρώτο οργανωμένο κλάδο που μπήκε στο στόχαστρο με στόχο εξαφάνισης.
Τα τηλεοπτικά κανάλια, λοιπόν, όχι μόνο θέλουν να παραμείνουν σε «πολιτκή ομηρία» στο καθεστώς διαπλοκής με το κράτος, αλλά στην ουσία ζητάνε τη θεσμοθέτησή της με επιπλέον χαριστικές ρυθμίσεις.
Με πρόσχημα την ψηφιακή τηλεόραση, απαιτούν να μην πληρώνουν ώς το 2015 για την κατοχή συχνοτήτων, να διακοπεί κάθε είδους οικονομική τους επιβάρυνση, όπως η υποχρέωση να δίνουν το 1,5% για παραγωγές ελληνικού κινηματογράφου (το οποίο και δεν πλήρωσαν ποτέ με την προκλητική ανοχή του Ε. Βενιζέλου και όλων των μετέπειτα υπουργών Πολιτισμού), το 0,3% για τους φορείς των τυφλών. Με πρόσχημα την οικονομική κρίση απαιτούν να αλλάξει εδώ και τώρα η νομοθεσία, όπως ακριβώς είχαν κάνει και με τον Θοδωρή Ρουσόπουλο όταν είχαν ζητήσει και την πήραν, τη δυνατότητα υπερσυγκέντρωσης στα ΜΜΕ.
Τώρα θέλουν να ανοίξει ο δρόμος των συγχωνεύσεων. Με όρους που θα εξασφαλίζουν τη δική τους ευελιξία στη μεταφορά κεφαλαίων, εσόδων, χρημάτων και τεχνικών μέσων. Για αυτό και -σύμφωνα με το Ποντίκι- στέλνουν τις αλλαγές τους με ένα πλήρες και συγκεκριμένο άρθρου νόμου με το οποίο αλλάζουν το εργασιακό καθεστώς των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται ως «μέσο» που μπορεί να μεταφέρεται από εταιρεία σε εταιρία, από κανάλι σε ραδιόφωνο, από ειδικότητα σε ειδικότητα κ.λ.π. εντός των εταιριών και των ομίλων τους, χωρίς καμία προστασία από συμβάσεις ή άλλους νόμους. Επιπλέον, απαιτούν τη μείωση του αγγελιόσημου κατά 55%, όχι την κατάργηση του γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε πως επιτέλους θα πρέπει να δώσουν κι αυτοί κάτι για την ασφάλεια των εργαζομένων τους.
Και όπως όλα δείχνουν δεν περιμένουν την απάντηση της κυβέρνησης επί των απαιτήσεων τους. Θεωρούν δεδομένο την υλοποίηση τους. Με την ισχύ από μια ακόμη «νίκη» τους, το πάγωμα του ειδικού φόρου, εντείνουν την επίθεση τους στα εργασιακά δικαώματα. Χωρίς κανείς να τους σταματά.
Οι απολύσεις συνεχίζονται, μόλις πρόσφατα ανακοινώθηκαν έξι από το συγκρότημα του Νέου Φαλήρου, εκεί που πρόσφατα δόθηκε «υπόσχεση» πως δεν θα γίνουν άλλες απολύσεις. Στα κανάλια απομακρύνονται οι συνεργάτες για να πάρουν τη θέση τους οι «μόνιμοι» με άλλο, όμως, ρεπορτάζ ή ειδικότητα.
Στις εφημερίδες, επίσης, κυοφορούνται τα σχέδια των εσωτερικών συγχωνεύσεων που θα φέρουν δεκάδες απολύσεις τις επόμενες μέρες. Και ο Σεπτέμβριος δεν μπήκε ακόμη.
Η πρώτη αντίδραση εκφράστηκε από τους τεχνικούς τηλεόρασης, τον πρώτο οργανωμένο κλάδο που μπήκε στο στόχαστρο με στόχο εξαφάνισης.
Τα τηλεοπτικά κανάλια, λοιπόν, όχι μόνο θέλουν να παραμείνουν σε «πολιτκή ομηρία» στο καθεστώς διαπλοκής με το κράτος, αλλά στην ουσία ζητάνε τη θεσμοθέτησή της με επιπλέον χαριστικές ρυθμίσεις.
Με πρόσχημα την ψηφιακή τηλεόραση, απαιτούν να μην πληρώνουν ώς το 2015 για την κατοχή συχνοτήτων, να διακοπεί κάθε είδους οικονομική τους επιβάρυνση, όπως η υποχρέωση να δίνουν το 1,5% για παραγωγές ελληνικού κινηματογράφου (το οποίο και δεν πλήρωσαν ποτέ με την προκλητική ανοχή του Ε. Βενιζέλου και όλων των μετέπειτα υπουργών Πολιτισμού), το 0,3% για τους φορείς των τυφλών. Με πρόσχημα την οικονομική κρίση απαιτούν να αλλάξει εδώ και τώρα η νομοθεσία, όπως ακριβώς είχαν κάνει και με τον Θοδωρή Ρουσόπουλο όταν είχαν ζητήσει και την πήραν, τη δυνατότητα υπερσυγκέντρωσης στα ΜΜΕ.
Τώρα θέλουν να ανοίξει ο δρόμος των συγχωνεύσεων. Με όρους που θα εξασφαλίζουν τη δική τους ευελιξία στη μεταφορά κεφαλαίων, εσόδων, χρημάτων και τεχνικών μέσων. Για αυτό και -σύμφωνα με το Ποντίκι- στέλνουν τις αλλαγές τους με ένα πλήρες και συγκεκριμένο άρθρου νόμου με το οποίο αλλάζουν το εργασιακό καθεστώς των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται ως «μέσο» που μπορεί να μεταφέρεται από εταιρεία σε εταιρία, από κανάλι σε ραδιόφωνο, από ειδικότητα σε ειδικότητα κ.λ.π. εντός των εταιριών και των ομίλων τους, χωρίς καμία προστασία από συμβάσεις ή άλλους νόμους. Επιπλέον, απαιτούν τη μείωση του αγγελιόσημου κατά 55%, όχι την κατάργηση του γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε πως επιτέλους θα πρέπει να δώσουν κι αυτοί κάτι για την ασφάλεια των εργαζομένων τους.
Και όπως όλα δείχνουν δεν περιμένουν την απάντηση της κυβέρνησης επί των απαιτήσεων τους. Θεωρούν δεδομένο την υλοποίηση τους. Με την ισχύ από μια ακόμη «νίκη» τους, το πάγωμα του ειδικού φόρου, εντείνουν την επίθεση τους στα εργασιακά δικαώματα. Χωρίς κανείς να τους σταματά.
Οι απολύσεις συνεχίζονται, μόλις πρόσφατα ανακοινώθηκαν έξι από το συγκρότημα του Νέου Φαλήρου, εκεί που πρόσφατα δόθηκε «υπόσχεση» πως δεν θα γίνουν άλλες απολύσεις. Στα κανάλια απομακρύνονται οι συνεργάτες για να πάρουν τη θέση τους οι «μόνιμοι» με άλλο, όμως, ρεπορτάζ ή ειδικότητα.
Στις εφημερίδες, επίσης, κυοφορούνται τα σχέδια των εσωτερικών συγχωνεύσεων που θα φέρουν δεκάδες απολύσεις τις επόμενες μέρες. Και ο Σεπτέμβριος δεν μπήκε ακόμη.
Σχόλια
