Ποιήματα
ΧΙ
Ο ουρανός μέσα στη γη
Του μοναστηριού λαμπρό κι’ ολόγλυκο περβόλι
Δεν είναι τίποτε πιο αστραφτερό απ’ την τρελλή σου βλάστηση
Τίποτε πιο ερωτιάρικο απ’ την ημέρα μεσ’ στο στήθος σου
Τίποτε πιο αγνό από τον διάφανο ιδρώτα σου
Από σιωπή από συλλογές κι’ από χλωρά πουλιά.
ΧΧ
Ένας Βράχος
Ο βράχος της θανάσιμης γλυκειάς θεωρίας
Δυο χιλιάδες μέτρα πάνω από τις θάλασσες
Ο βράχος που εξώκειλε μεσ’ την ευδαιμονία
Ξεσπάει από καθάριο κρύσταλλο! Ποια θαυμαστή
Γυναίκα εδώ τα μάτια της εκύλησε
Να φτιάξη μεσ’ σ’ ελληνική γραμμή το πράσινο νερό.
ΧΧΙΙ
Ελένη
Τι ωραία που είσαι τώρα που δεν υπάρχεις πια
Η τέφρα του θανάτου σ’έγδυσε κι’ απ’ την ψυχή σου ακόμα
Τί ποθητή που είσαι απ’ τον καιρό που αφανιστήκαμε
Κύματα κύματα γεμίζουν την καρδιά της ερήμου
Την πιο χλωμή από τις γυναίκες
Είναι ωραία στις υδάτινες κορφές της γης αυτής
Του νεκρού απ’ την ασιτία τοπείου
Μαργελώνοντας την πολιτεία της χτες
Είναι ωραία μεσ’ στα χλοερά απροσδόκητα πλατώματα
Μετασχηματισμένα σ’ εκκλησιές
Είναι ωραία στο γυμνό, ξανάστροφο κι’ ολέθριον οροπέδιο
Γιατί είσαι τόσο πεθαμένη
Σκορπώντας ήλιους απ’ τ’ αχνάρια των ματιών σου
Και τους ήσκιους των μεγάλων ριζωμένων δέντρων
Στη φοβερή σου κόμη αυτή που μ’έρριχνε σε παραμιλητό.
XXVII
21 Μαρτίου
Τέφρα γυμνή της άνοιξης! όργανο της άνοιξης!
Αστραφτοβόλημα της άνοιξης εγκατάλειψη της άνοιξης
Γαλάζιο φόρεμα της άνοιξης μικρό πουλί της άνοιξης
Ποδοβολητό της άνοιξης.
Ανορθώνεις τις στήλες των νεκρών
Βάζεις να παίζη το πουλί μεσ’ των νεκρών το γυμνό φόρεμα
Κρατάς στα ρόδινα ακροκλώνια των νεκρών
Σπόρων τσαμπιά που μόλυνεν ο θάνατος
Και πανευτυχισμένοι οι νεκροί!
Να η γλυκειά βροχή που στεγνώνει τα δέντρα
Να τα μεγάλα τα παιδιά εγκαταλειμμένα μεσ’ στο βράδυ
Να στα παραθυρόφυλλα του θανάτου η γαλήνη
Να μεσ’ στη σκοτεινιά το βήμα της ελπίδας
Να του αμαρτωλού οι νωπές απολυτρώσεις
Να τα ευνοϊκά ατυχήματα της λευτεριάς
Να την η ειρήνη και το μαύρο βελουδένιο μάτι
Να μεσ’ στα αγαπημένα χόρτα η μεγαλοφυΐα
Να την η σιγουριά του ποτέ πια να μην πεθάνης
Να ο αληθινός σταυρός της σωτηρίας
Να της ειρήνης η γυμνή απέραντη βεβαιότητα.
Μετάφραση: Οδυσσέας Ελύτης
