Αθολόγος ο Λουκάς Αξελός
ΛΟΥΪ ΑΡΑΓΚΟΝ (1897-1982)
Χορικό για κείνον που τραγούδησε μέσα στα βασανιστήρια
«Κι’ αν ήταν να τον ξαναπορευτώ,
θα τον ξαναπορεύομουν τούτο το δρόμο…»
Μια φωνή ανεβαίνει από τα σίδερα
και μιλάει για μελλούμενες μέρες.
Λένε πως στο κελλί του
δυο άντρες απόψε
του ψιθυρίζανε: «Πες τους το ναι.
Τόσο έχεις βαρεθή τούτη τη ζωή;
Μπορείς να ζήσεις, μπορείς να ζήσεις,
Μπορείς να ζήσεις σαν και μας!
Μια λέξη πες και γλύτωσες!
Γονατιστός, μπορείς να ζήσεις…»
«Κι’ αν ήταν να τον ξαναπορευτώ,
θα τον ξαναπορεύομουν τούτο το δρόμο…»
Η φωνή που ανεβαίνει από τα σίδερα
μιλάει για μελλούμενες μέρες.
«Μια λέξη σου: κι’ ή πόρτα ανοίγει·
η πόρτα ανοίγει κι’ εσύ βγαίνεις! Μια σου λέξη,
κι’ ο μακελλάρης χάνει το σφαχτό!
Πες το το ξόρκι, και παίρνουν τέλος τα δεινά σου!
Πες τους τη λέξη, πες ένα ψέμμα,
όσο που αρκεί να αλλάξει η μοίρα σου…
Για σκέψου, σκέψου, σκέψου, σκέψου
τι γλύκα πώχουνε τα πρωινά…»
«Κι’ αν ήταν να τον ξαναπορευτώ,
θα τον ξαναπορεύομουν τούτο το δρόμο…»
Η φωνή που ανεβαίνει από τα σίδερα
είναι για τους μελλούμενους ανθρώπους.
[…]
Κι’ αν ήταν να τον ξαναπορευθή,
θα τον ξαναπορεύονταν τούτο το δρόμο;
Η φωνή που ανεβαίνει από τα σίδερα
λέει: «Κι’ όλας αύριο θα τον πορευτώ».
Ένας πεθαίνει η Γαλλία μένει
Η Γαλλία, ο έρωτάς μου, η άρνησή μου.
Ώ φίλοι μου, σεις, αν πεθάνω,
τώρα θα ξέρετε το γιατί!»
Φτάσανε να τον παραλάβουν.
Μιλάνε γερμανικά.
Ένας τους ορμηνεύει: «Παραδίνεσαι;»
Αυτός ατάραχος ξαναλέει:
«Κι’ αν ήταν να τον ξαναπορευτώ,
θα τον ξαναπορεύομουν τούτο το δρόμο
κάτω απ’ τους γρόθους σας, κάτω απ’ τα σίδερα
να τα χαρούνε οι μελλούμενες οι μέρες.»
Βροχή, πιστέφτε, απάνω του τα βόλια
κι’ αυτός να τραγουδάει «Sanglant est levé…»
Χρειάστηκε να του ρίξουν κι’ άλλα κι’ άλλα
για να του σβήσουν τη φωνή.
Ένα καινούριο γαλλικό τραγούδι
στα χείλια του τότε τραγουδήθη:
ήταν ό,τι έλειπε απ’ τη Μασσαλιώτισσα
για να φουντώσει σ’ όλη την οικουμένη.
Μετάφραση: Τ.Κ. Παπατζώνης
Επανόρθωση
Στο ποιητικό ανθολόγιο του προηγούμενου φύλλου του Δρόμου, «συγχωνεύθηκαν» από λάθος δύο ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη σε ένα. Φυσικά «Η Διορία του Νέρωνος» και οι «Πρέσβεις απ’ την Αλεξάνδρεια» είναι δύο διαφορετικά έργα του ποιητή. Ζητούμε συγγνώμη…
