Με μια μεγάλη διακοπή δεκατεσσάρων ετών, το Δημοσιογραφικό Συνέδριο της Σαμοθράκης πραγματοποιήθηκε φέτος και στόχος όλων είναι να συνεχίσει να υπάρχει ως θεσμός.
Έχοντας πια περάσει τις τρεις δεκαετίες στον χώρο της δημοσιογραφίας, ήταν η πρώτη φορά που μπόρεσα να παρακολουθήσω τις διαδικασίες του. Και μάλιστα από… τύχη καθώς βρέθηκα εκεί μετά από κλήρωση.
Ομολογώ πως ήμουν πολύ επιφυλακτικός. Είχε προηγηθεί το άνευ ουσίας συνέδριο της ΠΟΕΣΥ, ενώ η εικόνα των μεγάλων συνδικαλιστικών φορέων του χώρου και κυρίως της ΕΣΗΕΑ είναι απογοητευτική.
Όντας μέλος της παράταξης «Εργάτες Τύπου» στην Ένωση Συντακτών Περιοδικού Ηλεκτρονικού Τύπου (ΕΣΠΗΤ), είμαι από εκείνους που πιστεύουν πως μόνο ένα Συνδικάτο Τύπου, το οποίο θα περιλαμβάνει όλους όσοι εργάζονται σε μέσα ενημέρωσης χωρίς διακρίσεις.
Δυστυχώς, παρά την πλήρη απαξίωση του κλάδου οι περισσότεροι συνάδελφοι εξακολουθούν να αντιδρούν «αριστοκρατικά» σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Την προσεχή Τετάρτη που έχει προγραμματιστεί η γενική απεργία, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως πάλι κάποιος τραγέλαφος θα ισχύσει για τους δημοσιογράφους και τα μέσα ενημέρωσης. Απεργία –ίσως την επόμενη μέρα– και με όλα τα μέσα ενημέρωσης να λειτουργούν, κάτι που δεν θα μπορούσε να συμβεί αν υπήρχε συνδικάτο Τύπου…
Τέτοια θέματα δεν συζητήθηκαν στο Συνέδριο καθώς η θεματολογία κινήθηκε σε άλλα επίπεδα. Ομολογώ πως δεν ήμουν και πολύ θετικά προδιατεθειμένος και εν μέρει –ευτυχώς– διαψεύστηκα ως έναν βαθμό.
Με τη θλιβερή εξαίρεση της κυρίας Βούλτεψη που θεώρησε πως βρίσκεται σε κάποιο παράθυρο του Σκάι και τον γενικό γραμματέα Επικοινωνίας & Ενημέρωσης Δημήτριο Γαλαμάτη που βρήκε μικρόφωνο και δεν το άφηνε σε μια προπαγανδιστική και εκτός τόπου και χρόνου ομιλία, οι περισσότερες εισηγήσεις παρουσίασαν ενδιαφέρον πέραν των αντιρρήσεων που μπορεί να έχει κανείς.
Οι βασικοί άξονες του συνεδρίου είχαν να κάνουν με την ελευθερία του Τύπου και η γνωστή κατάταξη της χώρας μας στην 108η θέση από τους Δημοσιογράφους χωρίς σύνορα, μόνο από τα κυβερνητικά φερέφωνα θεωρήθηκε πλασματική. Η τοποθέτηση της Maja Sever, προέδρου της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων, τοποθέτησε το ζήτημα στις πραγματικές του διαστάσεις.
Σημαντική και η παρουσία του Χρήστου Μπόνη, προέδρου των Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, που πρώτη φορά συμμετείχαν στο συνέδριο, ενώ η αίτησή τους για συμμετοχή στην ΠΟΕΣΥ σέρνεται χρόνια τώρα…
Από τις πιο σημαντικές στιγμές του συνεδρίου, που ξέφυγαν από την πεπατημένη, ήταν η συζήτηση για τις εξοντωτικές αγωγές και SLAPPS εναντίον της ελεύθερης ενημέρωσης. Οι συνάδελφοι μοιράστηκαν μαζί μας τις εμπειρίες τους, καταδεικνύοντας ότι οι αγωγές μάς αφορούν όλους και είναι η σύγχρονη προσπάθεια φίμωσης των δημοσιογράφων, μέσα από εξοντωτικές διαδικασίες… Σημαντική και η τοποθέτηση της διαπρεπούς νομικού Flutura Kusari για το ζήτημα που έχει διεθνείς διαστάσεις.
Το τελευταίο πάνελ του συνεδρίου είχε να κάνει με τον Τύπο σε συνθήκες κρίσης – τι μας δίδαξαν η πανδημία και ο πόλεμος στην Ουκρανία. Όλοι οι συνάδελφοι που τοποθετήθηκαν μας έδωσαν με ζωντάνια την εικόνα και τις δυσκολίες του επαγγέλματος.
Στα πολύ αρνητικά του συνεδρίου το γεγονός πως δεν δόθηκε η δυνατότητα ούτε καν ερωτήσεων από όλους εμάς που δεν συμμετείχαμε σε πάνελ, ενώ οι συντονιστές δεν μπόρεσαν να… συντονίσουν, επιτρέποντας στους πολιτικούς να μη σεβαστούν καθόλου τον χρόνο, επέτρεψαν παρεμβάσεις εκεί που δεν έπρεπε, κάτι που μπορείτε να διαπιστώσετε αν παρακολουθήσετε τις εργασίες του συνεδρίου που έχουν ανέβει στο youtube.
Τα σημαντικότερα ίσως συνέβησαν εκτός συνεδριάσεων, αφού μας δόθηκε η δυνατότητα, ειδικά στη δεύτερη χαλαρή μέρα γνωριμίας με τη Σαμοθράκη, να γνωριστούμε με συναδέλφους από όλη την Ελλάδα, να ανταλλάξουμε εμπειρίες και απόψεις, να θέσουμε τις βάσεις συνεργασιών και δικτύων.
Η διοργάνωση υπήρξε υποδειγματική ως προς τα οργανωτικά ζητήματα, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει καμία δυσλειτουργία, κάτι που θα πρέπει να αναγνωρίσουμε κυρίως στους συναδέλφους από τη Θράκη και στους εργαζόμενους σε Δήμο και Περιφέρεια.
Μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές, για την οποία όμως θα αναφερθώ εκτενέστερα προσεχώς, ήταν η έναρξη του συνεδρίου με τη Χορωδία των παιδιών της Σαμοθράκης με τη διεύθυνση της Γιώτας Τηγανούρια.
Η ελπίδα ήρθε από τις δικές τους φωνές…
