Πολλές αλλά και ποιοτικές οι «αφορμές» και τα ερεθίσματα για το blog Με αφορμή, ή μάλλον για την ομάδα που το διαχειρίζεται. Πέντε ή έξι είναι οι διαχειριστές του, που επωμίζονται, ο καθένας εις το είδος του, τους ανάλογους τομείς.
Η ιδιαιτερότητα αυτού του blog είναι ότι χρησιμοποιεί, εκτός από τις πολιτικές και ιδεολογικές αναλύσεις, τρέχουσες ειδήσεις κοκ, τη φωτογραφία και το βίντεο. Τα ετοιμάζουν όλα μόνοι τους, με… καταμερισμό εργασίας: αρθρογράφοι, καμεραμάν, φωτογράφος, ρεπόρτερ.
Παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς εκδηλώσεις, πορείες, διαδηλώσεις με τα…εργαλεία ανά χείρας και το αποτέλεσμα, όπως μπορεί να δει κανείς στις ειδικές κατηγορίες του blog, είναι εξαιρετικό. Επί παραδείγματι, δεν θα κάνουν λήψη μόνο στα πανό και στην πορεία, αλλά και σε λεπτομέρειες, εκφράσεις προσώπων, περιβάλλοντα χώρο, σκηνές που δίνουν το «όλον» σε μια συγκέντρωση.
Αυτό που ξεχωρίζει την Αφορμή από άλλα πολιτικά, αριστερά blog είναι η παραγωγή βίντεο, τα οποία έχουν μεγάλη επισκεψιμότητα, όπως το πρόσφατο με τη συνέντευξη του Κώστα Λαπαβίτσα, το οποίο «κατέβηκε» και διαβάστηκε πάνω από 170.000 φορές!
Το Αφορμή είναι ένα πολιτικό υπό τη στενή, αλλά και ευρεία έννοια του όρου blog. Οι διαχειριστές του προέρχονται από διαφορετικά ρεύματα της Αριστεράς, στην ίδια κατεύθυνση είναι και οι αναλύσεις και τα δοκίμια που γράφουν ή αναδημοσιεύουν.
Κι αν αναρωτιέστε πότε τα προλαβαίνουν όλα αυτά, η απάντηση είναι ότι αφιερώνουν σχεδόν όλο τον ελεύθερο χρόνο τους, αφού όλοι είναι εργαζόμενοι.
Στην Αφορμή μπορεί ο αναγνώστης να επισκεφθεί την ταινιοθήκη, τα ντοκιμαντέρ με προεξάρχον Το δικαίωμα στην πόλη, αλλά και να διαβάσει βιβλία, κριτική κινηματογράφου, άρθρα για τη μουσική και τον πολιτισμό, πολιτικά άρθρα και σχόλια, θέματα οικολογίας.
Συνιστώ δε, να δείτε το βίντεο για τους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες 1974-1980.
Δυο χαρακτηριστικά κείμενα από το μπλογκ
Διαφθορά και καπιταλισμός: μια αιματοσυγγενική σχέση
Από τις πιο στέρεες πεποιθήσεις των ανθρώπων στην Ελλάδα είναι ότι οι πολιτικοί της χώρας πρέπει να συγκαταλέγονται στους πλέον διεφθαρμένους του πλανήτη. Όπως ισχυρίζονται οι περισσότεροι, «και σε άλλες χώρες υπάρχουν διεφθαρμένοι πολιτικοί», αλλά «στην Ελλάδα μένουν ατιμώρητοι, ενώ στις άλλες
χώρες κάποιοι τουλάχιστον
τιμωρούνται».
Είχα πάντα αντιρρήσεις σε αυτές τις διατυπώσεις. Όχι για την έκταση της διαφθοράς στην Ελλάδα (η οποία είναι πράγματι πολύ μεγάλη), όσο για τον επιφανειακό συγκρητισμό που φέρουν ως απόψεις. Τι να πούμε δηλαδή τότε για την Ιταλία, όπου υπό μία έννοια στην πρωθυπουργία βρίσκεται ένας μαφιόζος! Ή για τις ΗΠΑ όπου η πρώην κυβέρνηση του Μπους πρέπει να έσπασε κάθε προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ διαπλοκής και καταλήστευσης χρημάτων του δημοσίου.
Σε αυτή τη δημοσίευση θα κάνω μια… περιήγηση στη διαφθορά σε ανεπτυγμένες χώρες. Στο τελευταίο μέρος της δημοσίευσης θα παρουσιάσω τη θεωρητική πλευρά της εμπειρικής διαφθοράς που χαρακτηρίζει όλες τις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες. Η παρουσίαση των χωρών δεν είναι ιεραρχική αλλά τυχαία, για να τονιστεί η ομοιότητα της διαφθοράς ανεξαρτήτως της ιεραρχικής τους θέσης στο σύγχρονο κόσμο. Και όπως θα δείτε, η διαφθορά, αλλά και η αντιμετώπισή της (ή καλύτερα η μη αντιμετώπισή της), είναι εξαιρετικά παρόμοια με την Ελλάδα. Συμβαίνουν και «εις την Εσπερίαν»…
