Τρία χρόνια μετά και δεν έχει εκδικαστεί η υπόθεση Friendship Gas.
Η ολιγωρία και το ανύπαρκτο σύστημα επιβολής ποινών που τροφοδοτεί την αυθαιρεσία των εργολάβων δεν θα μπορούσε να βρει πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από το πολύνεκρο ατύχημα στο πλοίο Friendship Gas, στις 24 Ιουλίου του 2008, στο Πέραμα. Τρία και πλέον χρόνια μετά, η ποινική υπόθεση ακόμα δεν έχει εκδικαστεί, ενώ η πλοιοκτήτρια εταιρία και οι εργολάβοι, που εκτελούσαν τις εργασίες καθαρισμού του πλοίου στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη όταν έγινε η έκρηξη που σκότωσε οκτώ εργαζόμενους, δεν έχουν υποστεί ουσιαστικά καμιά κύρωση. Τις πληροφορίες για την υπόθεση έδωσε ο αρμόδιος Ευρωπαίος επίτροπος για θέματα εργασίας, απαντώντας σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Χουντή. Ο ευρωβουλευτής, αφού είχε υποβάλει επανειλημμένα ερωτήσεις στην ευρωπαϊκή επιτροπή, λαμβάνοντας μέχρι τώρα ως απάντηση ότι οι ελληνικές αρχές δεν στέλνουν στοιχεία, τελικά πληροφορήθηκε ότι:
• Στις τρεις εταιρίες, που κρίθηκαν υπεύθυνες για το «ατύχημα», επιβλήθηκαν πέντε πρόστιμα των 30.000 ευρώ το καθένα για ισάριθμες παραβάσεις, που ήταν το μέγιστο πρόστιμο που μπορούσε να επιβληθεί την εποχή του συμβάντος. Για τα πρόστιμα έχουν ασκηθεί προσφυγές και εφέσεις, και έτσι ακόμα δεν έχουν εκτελεστεί οι αποφάσεις.
• Η ποινική διαδικασία δεν έχει ακόμα προχωρήσει, αφού η δίκη έχει αναβληθεί τρεις φορές έως τώρα. Τελευταία δικάσιμος ήταν στις 29 Σεπτεμβρίου και αναβλήθηκε, αφού όλως περιέργως η εκδίκαση είχε τοποθετηθεί σχεδόν τελευταία στο πινάκιο του δικαστηρίου. Να σημειώσουμε ότι οι κατηγορούμενοι διώκονται για πλημμελήματα. Επόμενη ημερομηνία εκδίκασης έχει προσδιοριστεί για την 1η Μαρτίου του 2012!
Είναι, λοιπόν, φανερό σε ποιο καθεστώς ασυλίας λειτουργούν οι εταιρίες στο Πέραμα, αλλά και πόσο διάτρητο είναι το σύστημα απονομής δικαιοσύνης ακόμα και για αδικήματα που στρέφονται κατά της ζωής. Στο συγκεκριμένο «ατύχημα» υπήρξαν δυο διαφορετικά πορίσματα, τα οποία δίνουν διαφορετική ερμηνεία στα αίτια του ατυχήματος.
Στο μεν ένα, που συντάχθηκε από τους τρεις πραγματογνώμονες που όρισε η εισαγγελία Πειραιά και αφού στο μεταξύ η ανακρίτρια είχε αρνηθεί τη συμμετοχή εκπροσώπου των εργαζομένων στις έρευνες, αναφέρεται επί λέξη:
«Η πλέον πιθανή και εύλογη αιτία εκδήλωσης της πυρκαγιάς… οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα σε αμέλεια του Β. Καββαδία, τεχνίτη ελασματουργού, και του άτυχου βοηθού του, Κωνσταντίνου Οικονομάκη». Ο «άτυχος» βοηθός ήταν μεταξύ των εργατών που ανασύρθηκαν νεκροί από τη δεξαμενή του πλοίου και ο (τυχερός;) τεχνίτης, ως εκ θαύματος, βγήκε σώος, για να υποδειχθεί ως ένοχος!
Στο πόρισμα που παρέδωσε το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, αντίθετα, γράφεται σαφώς ότι το δυστύχημα «οφείλεται σε έλλειψη μέτρων ασφαλείας» και, συγκεκριμένα, ότι «δεν υπήρχε ορθή επίβλεψη της εργασίας», «δεν υπήρχαν κατάλληλα πυροσβεστικά μέσα», «δεν υπήρχε ορθή εργασιακή πρακτική», «δεν υπήρχε σχέδιο διαφυγής και διάσωσης».
Κάπως έτσι, με δικονομικά τερτίπια και αντικρουόμενες (ή κατασκευασμένες;) πραγματογνωμοσύνες, οι ένοχοι παραμένουν ατιμώρητοι και τα εγκλήματα κατά της εργασίας από κακουργήματα μετατρέπονται σε πλημμελήματα, για να ξεχαστούν σε ατέρμονες δικαστικές διαδικασίες.
Περισσότερα στοιχεία στο εξαιρετικό κείμενο που δημοσιεύτηκε στον “Παραλληλογράφο” τον Απρίλιο https://parallhlografos.wordpress.com/2011/04/15/%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B8%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1/
