Γράφουν οι Δημ. Πουλόπουλος και Βασ. Διαμάντης, πρόεδρος και μέλος Δ.Σ. του επιχειρησιακού σωματείου στα Ελληνικά Γράμματα
O Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, ο γνωστός για τις διασυνδέσεις του με το κράτος και την εξουσία όμιλος, εδώ και δύο μήνες περίπου ξεκίνησε μια ανελέητη σφαγή του κόσμου της εργασίας στέλνοντας στον καιάδα της ανεργίας 300 εργαζόμενους στις επιχειρήσεις του και κλείνοντας, οριστικά, τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, εταιρία αποκλειστικής ιδιοκτησίας του, απαξιώνοντας με τον πιο βάρβαρο τρόπο τις ζωές 94 εργαζομένων, το πνευματικό έργο και τα δικαιώματα εκατοντάδων δημιουργών.
O Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, ο γνωστός για τις διασυνδέσεις του με το κράτος και την εξουσία όμιλος, εδώ και δύο μήνες περίπου ξεκίνησε μια ανελέητη σφαγή του κόσμου της εργασίας στέλνοντας στον καιάδα της ανεργίας 300 εργαζόμενους στις επιχειρήσεις του και κλείνοντας, οριστικά, τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, εταιρία αποκλειστικής ιδιοκτησίας του, απαξιώνοντας με τον πιο βάρβαρο τρόπο τις ζωές 94 εργαζομένων, το πνευματικό έργο και τα δικαιώματα εκατοντάδων δημιουργών.
Στην εποχή της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης και του Μνημονίου αυτός ο προνομιακός, για το καθεστώς, εταίρος δεν αρκείται να στηρίζει μόνο τις πολιτικές της επιδρομής στα λαϊκά εισοδήματα και τα εργασιακά δικαιώματα, αλλά αναλαμβάνει και τον ηγετικό ρόλο για την υλοποίηση τους, εξασφαλίζοντας καλύτερες προϋποθέσεις στη «νέα εποχή».
Ο ΔΟΛ εισέρχεται στα Ελληνικά Γράμματα το 1999, είναι η περίοδος της μεγάλης αναδιανομής με το χρηματιστήριο, των εθνικών στόχων της Ε.Ε. της ΟΝΕ, του ευρώ και της ολυμπιακής υστερίας. Με στόχο να μονοπωλήσει την αγορά του βιβλίου, αρχίζει μια διόγκωση με υπερπληθώρα παραγωγής τίτλων, ανταγωνιστικά κέντρα διανομής (πρακτορεία Τύπου), εξασφαλίζει συμβάσεις με το Δημόσιο (συγγράμματα) και δάνεια που τα καρπώθηκαν μέτοχοι και διευθυντές για προσωπικό πλουτισμό. Έτσι, φθάσαμε σήμερα μια επιχείρηση καθ’ όλα ανταγωνιστική και βιώσιμη να οδηγείται στο κλείσιμο.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, από τις 2/9 που ανακοινώθηκε η απόφαση, αφού ξεπεράσαμε το πρώτο σοκ, πραγματοποιήσαμε την πρώτη Γ.Σ. και αρχίσαμε να οργανώνουμε τη δράση μας. Με συχνές Γ.Σ. αναπτύξαμε για διάστημα δύο μηνών πολύμορφες δράσεις και κινητοποιήσεις. Με κάλεσμα του κλαδικού σωματείου συστήθηκε Επιτροπή Αλληλεγγύης που πλαισιώθηκε από πρωτοβάθμια σωματεία, επιτροπές εργαζομένων και πλήθος αγωνιστών. Πραγματοποιήσαμε διαδήλωση στα γραφεία του ΔΟΛ, συγκέντρωση έξω από το Μέγαρο Μουσικής, μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης στα Προπύλαια, διαδήλωση 3.000 ατόμων στο υπουργείο Εργασίας που ανάγκασε την ηγεσία του (για πρώτη φορά στα πλαίσια του νόμου για τις ομαδικές απολύσεις) να αποφασίσει την παράταση των διαβουλεύσεων μεταξύ των δύο μερών. Μετά από αυτήν την απόφαση άρχισαν οι πρώτες μικρές υποχωρήσεις από την εργοδοσία (επιπλέον ποσό πέρα από τη νόμιμη αποζημίωση, παραμονή για τη διάρκεια της εκκαθάρισης της εταιρίας συναδέλφων που ανήκουν σε ευαίσθητες κοινωνικές κατηγορίες).
Η κυριαρχία, όμως, της συμμαχίας κράτους -εργοδοτών- συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας δεν επέτρεψε τη δημιουργία προϋποθέσεων για την κατάκτηση μεγαλύτερης νίκης που, για εμάς, θα ήταν η παραμονή του συνόλου των συναδέλφων μας στην εργασία. Είναι φανερό ότι για να αποτραπεί η αντεργατική επίθεση κυβέρνησης-Ε.Ε.-ΔΝΤ χρειάζεται ένα άλλο εργατικό κίνημα με συγκρουσιακή λογική και συντονισμό από τα κάτω. Ένα εργατικό κίνημα που, τόσο σε περιεχόμενο αιτημάτων όσο και σε μορφές πάλης, θα μπορεί να διεκδικεί και να κατακτά όλα όσα του ανήκουν.
Ο ΔΟΛ εισέρχεται στα Ελληνικά Γράμματα το 1999, είναι η περίοδος της μεγάλης αναδιανομής με το χρηματιστήριο, των εθνικών στόχων της Ε.Ε. της ΟΝΕ, του ευρώ και της ολυμπιακής υστερίας. Με στόχο να μονοπωλήσει την αγορά του βιβλίου, αρχίζει μια διόγκωση με υπερπληθώρα παραγωγής τίτλων, ανταγωνιστικά κέντρα διανομής (πρακτορεία Τύπου), εξασφαλίζει συμβάσεις με το Δημόσιο (συγγράμματα) και δάνεια που τα καρπώθηκαν μέτοχοι και διευθυντές για προσωπικό πλουτισμό. Έτσι, φθάσαμε σήμερα μια επιχείρηση καθ’ όλα ανταγωνιστική και βιώσιμη να οδηγείται στο κλείσιμο.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, από τις 2/9 που ανακοινώθηκε η απόφαση, αφού ξεπεράσαμε το πρώτο σοκ, πραγματοποιήσαμε την πρώτη Γ.Σ. και αρχίσαμε να οργανώνουμε τη δράση μας. Με συχνές Γ.Σ. αναπτύξαμε για διάστημα δύο μηνών πολύμορφες δράσεις και κινητοποιήσεις. Με κάλεσμα του κλαδικού σωματείου συστήθηκε Επιτροπή Αλληλεγγύης που πλαισιώθηκε από πρωτοβάθμια σωματεία, επιτροπές εργαζομένων και πλήθος αγωνιστών. Πραγματοποιήσαμε διαδήλωση στα γραφεία του ΔΟΛ, συγκέντρωση έξω από το Μέγαρο Μουσικής, μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης στα Προπύλαια, διαδήλωση 3.000 ατόμων στο υπουργείο Εργασίας που ανάγκασε την ηγεσία του (για πρώτη φορά στα πλαίσια του νόμου για τις ομαδικές απολύσεις) να αποφασίσει την παράταση των διαβουλεύσεων μεταξύ των δύο μερών. Μετά από αυτήν την απόφαση άρχισαν οι πρώτες μικρές υποχωρήσεις από την εργοδοσία (επιπλέον ποσό πέρα από τη νόμιμη αποζημίωση, παραμονή για τη διάρκεια της εκκαθάρισης της εταιρίας συναδέλφων που ανήκουν σε ευαίσθητες κοινωνικές κατηγορίες).
Η κυριαρχία, όμως, της συμμαχίας κράτους -εργοδοτών- συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας δεν επέτρεψε τη δημιουργία προϋποθέσεων για την κατάκτηση μεγαλύτερης νίκης που, για εμάς, θα ήταν η παραμονή του συνόλου των συναδέλφων μας στην εργασία. Είναι φανερό ότι για να αποτραπεί η αντεργατική επίθεση κυβέρνησης-Ε.Ε.-ΔΝΤ χρειάζεται ένα άλλο εργατικό κίνημα με συγκρουσιακή λογική και συντονισμό από τα κάτω. Ένα εργατικό κίνημα που, τόσο σε περιεχόμενο αιτημάτων όσο και σε μορφές πάλης, θα μπορεί να διεκδικεί και να κατακτά όλα όσα του ανήκουν.
Σχόλια
