Τελικά, συνήλθε η πρώτη συνδιάσκεψη των Ελλήνων στο ελληνικό χωριό Μάνγκους που βρίσκεται σε απόσταση (οδικώς) 20 χλμ. δυτικά από τη Μαριούπολη. Συμμετείχαν εκπρόσωποι από 40 ελληνικές κοινότητες της περιοχής του Ντονμπάς και αποφάσισαν να αποκτήσουν νομική υπόσταση και να αναδιοργανώσουν τον Ελληνισμό που υπέστη πολύ σοβαρά πλήγματα εξ αιτίας του πολέμου που διεξάγεται κυρίως στις περιοχές που κατοικούν οι Έλληνες.
Τα ζητήματα που πρέπει να διαχειριστούν είναι πολλά και μεγάλα. Από το να αποκτήσουν μια όσο το δυνατό πιο ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης, στις πόλεις και τα χωριά, από το ποιοι εξακολουθούν να βρίσκονται στην περιοχή και ποιοι κατέφυγαν, μόνιμα ή οριστικά, σε άλλο τόπο, προς τη Ρωσία ή την Ευρώπη, μέχρι να ανακτήσουν τη δυνατότητα να μαθαίνουν τα παιδιά νέα ελληνικά στα σχολεία αλλά, να αποκαταστήσουν τις ζημιές που έχουν προκληθεί σε κοινοτικούς χώρους, σε πολιτιστικά κέντρα, μουσεία, βιβλιοθήκες κ.λπ., καθώς και να μεριμνήσουν για τα έργα τέχνης Ελλήνων καλλιτεχνών που κοσμούσαν δημόσιους χώρους ή φυλάσσονταν σε συλλογές, εκθεσιακούς χώρους και αρχεία.
Παρ’ όλο που σταδιακά επανέρχονται οι συγκοινωνίες, πριν λίγες μέρες τέθηκε σε λειτουργία στη Μαριούπολη και η πρώτη γραμμή τραμ, και με την επαναφορά του ρεύματος φορτίζονται τα κινητά τηλέφωνα, υπάρχει ακόμα δυσκολία στο να εντοπιστούν φίλοι και γνωστοί επειδή αφενός έχουν αλλάξει όλα τα νούμερα των συνδρομητών, το ουκρανικό δίκτυο αντικαταστάθηκε από το ρώσικο, και αφετέρου πολλοί άνθρωποι έχουν αλλάξει διεύθυνση λόγω της καταστροφής πολύ μεγάλου αριθμού κατοικιών από τις εχθροπραξίες,. Εντούτοις, η πρόοδος είναι επιτέλους ορατή και χειροπιαστή. Ο αριθμός των Ελλήνων που ήδη συμμετέχουν στο νέο κίνημα αναγέννησης επιτρέπει να βλέπει κανείς το μέλλον με αισιοδοξία, πάντα, βέβαια, με την προϋπόθεση ότι ο πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη δεν θα προκαλέσει κι άλλα εμπόδια στην παραπέρα πορεία αναδιοργάνωσης των Ελλήνων της Αζοφικής Θάλασσας.
Μετά τη δημοσίευση των άρθρων για τη Μαριούπολη στο Περίπτερο Ιδεών, οι πρωτεργάτες του ελληνικού κινήματος με διαβεβαίωσαν ότι, παρ’ όλες τις αντιξοότητες και τις πιεστικές ανάγκες επιβίωσης που προηγούνται, θα δώσουν ιδιαίτερη σημασία στην προσπάθεια καταγραφής και διάσωσης της πολιτιστικής κληρονομιάς των Ελλήνων, είτε πρόκειται για έργα τέχνης είτε για αρχεία, βιβλία, λαογραφικό υλικό κ.λπ.
Προς το παρόν δεν μπορούν ακόμα να χρησιμοποιήσουν τα δύο μέγαρα που διαθέτει ο Ελληνισμός στη Μαριούπολη, γιατί έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές. Θα έλεγε κανείς ότι σε σχέση με την ερείπωση μεγάλων τμημάτων της πόλης, τα δύο αυτά πολύ όμορφα, πολύ ευρύχωρα και σε πολύ καλά κεντρικά σημεία της πόλης κτήρια, είχαν «άγιο» που σώθηκαν! Δυστυχώς, δεν γλίτωσαν από το πλιάτσικο που έγινε από κακοποιά στοιχεία που εκμεταλλεύτηκαν την ακυβερνησία που επικράτησε όσο διαρκούσαν οι εχθροπραξίες μέσα στην πόλη και διέρρηξαν πάρα πολλά σπίτια, επιχειρήσεις και δημόσιους οργανισμούς που ήταν χωρίς κατοίκους και χωρίς φύλαξη, για να αρπάξουν οτιδήποτε πολύτιμο υπήρχε εκεί. Εκλάπησαν ακόμα και τα έπιπλα για ιδιόχρηση και μεταπώληση ή για να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμη ύλη στις σόμπες τις μέρες που η θερμοκρασία στην πόλη ήταν κάτω από το μηδέν.
Αυτές οι λεηλασίες εγκαταλειμμένων περιουσιών ανάγκασαν αρκετούς ανθρώπους να μην φύγουν για να μην αφήσουν τα σπίτια και τα μαγαζιά τους αφύλαχτα, ρισκάροντας τις ζωές τους.
