Κάθε γραφιάς στην «Αυγή» φρόντισε να ρίξει τη λάσπη του στον Θεοδωράκη για να συγκαλύψει τα ξεπουλήματα του ΣΥΡΙΖΑ. «Κάναμε τα στραβά μάτια σε κάτι ακατανόητα εθνικά τσιτάτα» γράφει μια κυρία, που τα κείμενά της θυμίζουν τυποποιημένες σχολικές εκθέσεις, αλλά τώρα που ο Μίκης «χαρίστηκε [στους φασίστες] οικειοθελώς ως δώρο και ξέπλυνε τους βασανιστές του» θλίβεται με την «εικόνα ενός ηλικιωμένου μισαλλόδοξου στο Σύνταγμα να παραληρεί ακούγοντας παιάνες και να ξιφομαχεί με φανταστικούς εχθρούς». Και αποφαίνεται, η κυρία, ότι ο Μίκης «έκοψε τον ομφάλιο λώρο που τον έδενε με την Αριστερά μια κι έξω»!
Κι ένας άλλος, κύριος αυτός, εξανίσταται που παραβρέθηκε ο Θεοδωράκης στον ίδιο χώρο με τον Μιχαλολιάκο και τον Κορκοβίλη που έχουν τα χέρια τους βαμμένα με το αίμα του Παύλου Φύσσα. Επειδή παραβρέθηκε στον ίδιο χώρο, που κατά σύμπτωση, ήταν άλλες 500.000 άνθρωποι! Ενώ δεν τον ενοχλεί καθόλου, τον κύριο, ο Τσίπρας που με ξέχειλα χαμόγελα σφίγγει δυνατά τα χέρια του Νετανιάχου και του Σίσι που τρώνε από δέκα Παλαιστίνιους και Αιγύπτιους κάθε μέρα για πρωινό! Ούτε ο Βίτσας που ήταν επιλογή του να πάει στο Καστελλόριζο παρέα με τον Καμμένο και τον Κασιδιάρη!
Αυτού του είδους τα κείμενα πρέπει να τα μαζεύουμε, είναι συλλεκτικά… Μπορεί να μην αποκτήσουν οικονομική αξία, αλλά γιατί να μην γελάνε και τα εγγόνια μας με τα χάλια τους;
Καλλιόπη Παπανικολάου
