Αφού τη διέσυραν δημοσίως, μέσω ενός καλοστημένου παιχνιδιού των ΜΜΕ και της ΕΛ.ΑΣ και αφού την έστειλαν στη φυλακή για 23 μέρες, τώρα δεν την αφήνουν ούτε καν να εργαστεί. Ο λόγος για τη Φαίη Μάγερ η οποία κατηγορήθηκε για… εξ αίματος τρομοκρατία και σήμερα προσπαθεί, μέσω παρακολουθήσεων να συνεχίσει τη ζωή της.
Όπως η ίδια καταγγέλλει, για το κράτος-εκδικητή που της στερεί απλές καθημερινές δημοκρατικές ελευθερίες, μία επίσκεψη στις φυλακές της Κέρκυρας ήταν αρκετή ώστε να αναλάβει δράση κράτος και παρακράτος στερώντας ακόμη και το δικαίωμα στην δουλειά.
«Την τελευταία εβδομάδα του Σεπτέμβρη βρέθηκα στο νησί της Κέρκυρας για μια συνέντευξη σχετικά με μια θέση εργασίας, το ερχόμενο καλοκαίρι. Καθώς θα βρισκόμουν κάποιες μέρες εκεί, αποφάσισα να πάω επισκεπτήριο στον φίλο και σύντροφο Πολύκαρπο Γεωργιάδη, που κρατείται στις φυλακές Κέρκυρας. Έτσι και έπραξα. Το αποτέλεσμα του επισκεπτηρίου αυτού στο ‘σωφρονιστικό ίδρυμα’ ήταν να εμφανιστούν, λίγο αφότου πήγα για την συνέντευξη, έξι ασφαλίτες στην επιχείρηση. Αρχικά κέρδισαν τις εντυπώσεις, πηγαίνοντας με τρία οχήματα, ενοικιαζόμενα, δύο στο κάθε όχημα, έτσι, γιατί, να μωρέ, να ‘χουν τα παιδιά το χώρο τους. Επίσης, καθώς η ντόπιοι αστυνομικοί μάλλον δεν έχουν και καμία ιδιαίτερη εκπαίδευση στον τομέα της παρακολούθησης, θεώρησαν ότι για να τα καταφέρουν έπρεπε να φέρουν και ειδικούς εξ Αθηνών. Στον τομέα της καταστολής, βέβαια, τα κονδύλια οι μισθοί και οι επιχορηγήσεις δεν έχουν ακόμη κοπεί», αναφέρει στο πρόλογο της καταγγελίας της η Μάγερ συνεχίζοντας την περιγραφή όσων έζησε: «Όταν εμφανίστηκαν στην επιχείρηση, άρχισαν την μίνι ανάκριση, κάνοντας ερωτήσεις γύρω από το πρόσωπό μου, το λόγο που πήγα εκεί, καθώς και στο προσωπικό για γενικές πληροφορίες. Επέστρεψαν, μάλιστα την επόμενη ημέρα, έχοντας μαζί τους ένα μαγνητόφωνο, ώστε να ολοκληρωθεί το κλίμα της ‘σοβαρής αστυνομικής επιχείρησης. Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στο νησί συνέχισαν να με παρακολουθούν. Το φυσικό επακόλουθο ήταν να χάσω τη θέση εργασίας, κάτι που συμβαίνει για δεύτερη φορά».
«Δεν μας φοβίζουν»
Η ίδια τονίζει πως μόνο έκπληξη δεν της προκαλεί αυτή η τακτική της κρατικής μηχανής καθώς στην πλειονότητά τους δεκάδες άλλοι σύντροφοί της έχουν δεχθεί ανάλογες παρενοχλήσεις με στόχο την τρομοκράτηση και τον κατακερματισμό των σχέσεων αλληλεγγύης και συντροφικότητας.
«Έτσι ο κόσμος χωρίστηκε ξανά σε δυο κομμάτια, αυτό των εξουσιαστών κι εκείνο των καταπιεσμένων», γράφει η Μάγερ αναφερόμενη στη σημερινή πολιτική και οικονομική κατάσταση. «Πιο πολύ από ποτέ ο λόγος και η πολιτική θεωρε
ία του αναρχισμού- ελευθεριακού κομμουνισμού βρίσκουν πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης και εξάπλωσης. Η ταξική πάλη αναδύεται ξανά και η παγκόσμια εργατική τάξη αποκτά πάλι συνείδηση του εαυτού της, ενώ η αστική τάξη έτσι κι αλλιώς δεν την είχε ποτέ χάσει. Ευρεία κομμάτια της κοινωνίας υιοθετούν τις πρακτικές της αντιεξουσίας, στις λαϊκές συνελεύσεις, την αυτοοργάνωση των γειτονιών, τα κινήματα πολιτικής ανυπακοής. Το ποιος είναι ο εχθρός έχει πια γίνει πασιφανές, τώρα που οι τράπεζες και τα παγκόσμια οικονομικά λόμπυ καταδικάζουν τον κόσμο στην εξαθλίωση. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, και καθώς η κρίση βαθαίνει και εντείνεται, η εξουσία θωρακίζεται.
Η κρίση αυτή, καθώς είναι δομική κρίση του ίδιου του καπιταλισμού, δεν προβλέπεται να «ξεπεραστεί» έτσι εύκολα, ούτε να σταματήσει, έτσι απλά, μια μέρα. Η αναδιανομή του πλούτου προς τα πάνω, προς τα πολύ πάνω, μάλλον δε θα σταματήσει στα χέρια των λίγων, αλλά των πολύ λίγων. Μια παγκόσμια οικονομική δικτατορία ανατέλλει, ο πόλεμος έχει από καιρό ξεκινήσει και, εννοείται ότι θα συνεχίσουμε να κρατάμε την γραμμή άμυνάς μας ενωμένοι.
Δεν μας φοβίζουν. Μπροστά στην εξαθλίωση και την ανέχεια, την απομόνωση και τη μιζέρια που απλόχερα μοιράζουν έχουμε να αντιπαρατάξουμε την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια, την αυτοοργάνωση των ζωών μας.».
