Εβδομάδα πανελλαδικών συναντήσεων και ανασύστασης των μπλόκων ξεκίνησε για τους αγρότες. Την έναρξη κήρυξαν, ήδη από τις πρώτες μέρες του έτους, οι αγρότες της Καρδίτσας. Πανελλαδικές συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν στις 16 του μήνα για την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, ενώ στις 24/1 συγκροτήθηκε η Επιτροπή Αγώνα Αγροτών που διαχωρίζεται από τα «κόκκινα» μπλόκα της Θεσσαλίας. Κινήσεις αναμένονται και από τη Συντονιστική Επιτροπή της Κεντρικής Μακεδονίας.
Σε κάθε περίπτωση, τα τρακτέρ ζεσταίνονται και μπλόκα στήνονται σε όλες τις βασικές αγροτικές περιοχές της χώρας. Στη Θεσσαλία, την Κεντρική Μακεδονία, την Κρήτη και την Πελοπόννησο τρακτέρ παρατάσσονται κατά μήκος των εθνικών και επαρχιακών δρόμων.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι του πρωτογενή τομέα είναι εξαιρετικά κρίσιμα και επιβαρύνονται από τις γενικευμένες τροποποιήσεις σε ασφαλιστικό, φορολογικό και εργασιακά που προωθεί και υλοποιεί η κυβέρνηση. Τόσο κρίσιμα που είναι ικανά να ανατινάξουν πλήρως τον πρωτογενή παραγωγή και τον κόσμο της υπαίθρου. Οι αγρότες συνδέουν άμεσα την επιβίωση τους με το νέο ασφαλιστικό, το αφορολόγητο, το κόστος παραγωγής και την αισχροκέρδεια των μεσαζόντων – εμπόρων.
Ο αναβρασμός που επικρατεί στις γραμμές των παραγωγών είναι μεγάλος και παραπάνω από δικαιολογημένος. Παρόλα αυτά, συναντά –μέχρι στιγμής τουλάχιστον– μεγάλες δυσκολίες στο να βρει προωθητική, δημιουργική και εν τέλει αποτελεσματική έκφραση. Ακόμη μια φορά οι δυνάμεις των παραγωγών ξεκινούν τις κινητοποιήσεις πολυδιασπασμένες. Ήδη λειτουργούν τρεις διαφορετικές συντονιστικές επιτροπές (Επιτροπή Μπλόκων, Επιτροπή Αγώνα Αγροτών και Συντονιστική Κεντρικής Μακεδονίας). Παρά τις «τακτικές» αναδιπλώσεις των προηγούμενων ετών, και κυρίως αυτή του 2016, οι γνωστές «προσωπικότητες» των αγροτοσυνδικαλιστών εξακολουθούν να βρίσκονται στο επίκεντρο και να παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στις κινητοποιήσεις.
Οι γνωστοί συνδικαλιστές της Δεξιάς φαίνεται να ελέγχουν ακόμη μία φορά τα κεντρικά μπλόκα, κυρίως της Κεντρικής Μακεδονίας, προωθώντας αιτήματα που έχουν να κάνουν με την «ευνοϊκότερη» εφαρμογή της ΚΑΠ και την ενίσχυση των επιδοτήσεων. Από την άλλη μεριά, οι αγροτοσυνδικαλιστές που πρόσκεινται στο ΚΚΕ έχουν αφήσει πίσω τους την άκρως βοηθητική στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ «υποχώρηση» του 2016 και απευθύνουν νέο κάλεσμα στους παραγωγούς εστιάζοντας κυρίως σε ζητήματα που έχουν κάνουν με το κόστος παραγωγής . Όλοι τους βέβαια, πίνουν νερό στο όνομα της ενότητας των αγροτών και του συντονισμένου αγώνα.
Ανάμεσα στις κραταιές καταστάσεις του γνώριμου αγροτοσυνδικαλισμού υπάρχουν μικρές και μεμονωμένες φωνές, νέων κυρίως αγροτών, οι οποίες προσπαθούν να κερδίσουν χώρο και να εκφραστούν. Τέτοιες περιπτώσεις άλλωστε ήταν αυτές που χρωμάτισαν –όσο μπόρεσαν– τις κινητοποιήσεις του 2016. Ήταν οι φωνές που έθεταν το ζήτημα της ανάγκης ενός ευρύτερου σχεδίου για τον πρωτογενή τομέα της χώρας, ως πυλώνα για την επιβίωση και ανόρθωσή της.
Αποφεύγοντας να προδικάσουμε εξελίξεις και καταλήξεις, είναι σημαντικό τέτοιες φωνές να κερδίσουν ακροατήρια στους χώρους των παραγωγών και να αποτελέσουν καταλύτη για μια διαφορετική πορεία των αγροτικών κινητοποιήσεων. Να πάρουν τέτοια μορφή που θα ξεπεράσει σε χρόνο τη διεξαγωγή της έκθεσης Agrotica στη Θεσσαλονίκη και δε θα οδηγήσει σε «προαποφασιμένα ηρωικά κλεισίματα».
