Τον Μάρτιο δημοσιεύτηκε η ετήσια έκθεση του περιοδικού Forbes για τον αριθμό των δισεκατομμυριούχων σε όλο τον κόσμο. 1.210 άτομα κατέχουν πλούτο 4,5 τρισ. δολαρίων, μεγαλύτερο από ό,τι 4 δισ. άνθρωποι στον πλανήτη. Ο Τζέιμς Πέτρας κάνει μια ενδιαφέρουσα ανάλυση της πηγής του πλούτου τους ανά περιοχή του κόσμου και των μεθόδων συσσώρευσής του (voltairenet, 19/4/2011).
Οι 413 δισεκατομμυριούχοι των ΗΠΑ αποτελούν τα μέγιστα ζώντα παράσιτα. Πάνω από το 1/3 έχει συσσωρεύσει πλούτο μέσω της κερδοσκοπίας. Οι κερδοσκόποι δεν απασχολούν εργατικό δυναμικό, εξασφαλίζουν φορολογικά «παραθυράκια» και διασώσεις με δημόσιο χρήμα, όταν τα πράγματα πάνε στραβά, όπως το 2008-‘09, και πιέζουν μέσω των στενών σχέσεων με την πολιτική τάξη και των ΜΜΕ για περικοπές κοινωνικών δαπανών, εφόσον δεν χρειάζονται υγιές και μορφωμένο εργατικό δυναμικό, εκτός από μια μικρή ελίτ.
Οι BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα) είναι οι χώρες όπου εμφανίζεται μεγάλη αύξηση των δισεκατομμυριούχων. Από 193, το 2010, σε 301, το 2011. 115 απ’ αυτούς είναι Κινέζοι που εξασφάλισαν πλούτο από την άγρια εκμετάλλευση των εργατών στο βιομηχανικό τομέα, από κερδοσκοπία στα ακίνητα, από το εμπόριο. Οι Ρώσοι δισεκατομμυριούχοι εξασφάλισαν τον πλούτο τους από την κλοπή των δημόσιων πόρων που είχε συσσωρεύσει το προηγούμενο καθεστώς του «υπαρκτού σοσιαλισμού», τη λαφυραγώγηση του περιβάλλοντος με την απόσπαση πόρων και τις εξαγωγές. Σε αντίθεση με την κατά κύριο λόγο βιομηχανική ελίτ της Κίνας, η ρωσική μοιάζει με την παρασιτική οικονομική ολιγαρχία της Γουόλ Στριτ και του Περσικού Κόλπου.
Στην Ινδία, παλιοί και νέοι δισεκατομμυριούχοι απέσπασαν τον πλούτο τους εκμεταλλευόμενοι τους εξαιρετικά χαμηλόμισθους βιομηχανικούς εργάτες, εκτοπίζοντας φυλές από πλούσιες σε μεταλλεύματα περιοχές και φτωχούς από παραγκογειτονιές των πόλεων, κερδοσκοπώντας σε ακίνητα και από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες στην πληροφορική τεχνολογία. Για να το επιτύχουν αξιοποίησαν τους ταξικούς δεσμούς με τα διεφθαρμένα υψηλά κλιμάκια της πολιτικής τάξης. Στη Βραζιλία βρίσκονται τα 2/3 των δισεκατομμυριούχων όλης της Λ. Αμερικής. Το 60% εξ αυτών απέκτησε τον πλούτο μέσω του χρηματοπιστωτικού και τραπεζικού τομέα, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τα μέγιστα τις εξαγωγές αγροτικών και μεταλλευτικών προϊόντων και των ακινήτων, εις βάρος του βιομηχανικού τομέα.
Στη Μέση Ανατολή, η Τουρκία συγκεντρώνει τους περισσότερους δισεκατομμυριούχους, 37 έναντι 24 στον Περσικό Κόλπο και τη Βόρεια Αφρική. Το «μυστικό» της τουρκικής οικονομικής μεγέθυνσης βρίσκεται στους υψηλούς ρυθμούς επενδύσεων σε ποικίλους τομείς και στην εντατική εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας, ιδίως μέσω πολυκλαδικών ομίλων στην τραπεζική, στις οικοδομές και τα τρόφιμα. Το Ισραήλ έχει 16 δισεκατομμυριούχους έναντι των 8 στη Σαουδική Αραβία και των 13 σε όλο τον Κόλπο. Έχουν επιχειρήσεις στη στρατιωτική βιομηχανία, εκμεταλλεύονται την αμερικανική προστασία για να εισδύουν στις πρώην ανατολικές χώρες όπου πουλούν υπηρεσίες υψηλής τεχνολογίας και ασφάλειας. Επίσης, εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι στο Ισραήλ σημειώνεται η πιο ταχεία αύξηση κοινωνικών ανισοτήτων στην περιοχή, λόγω ενός υποτελούς παλαιστινιακού εργατικού δυναμικού που το εκμεταλλεύονται άγρια.
Εν κατακλείδι: Η οικονομική κρίση έχει πλήξει ελάχιστα και προσωρινά τους δισεκατομμυριούχους των ΗΠΑ/Ε.Ε. και καθόλου τους Ασιάτες και λοιπούς. Χάρη στις «διασώσεις», η τάξη των δισεκατομμυριούχων ανέκαμψε και επεκτάθηκε. Η επέκτασή τους στηρίχθηκε σχεδόν αποκλειστικά στο κράτος και όχι στην αγορά. Με την απόκτηση μπιρ-παρά δημόσιων επιχειρήσεων, την καταστροφή του περιβάλλοντος με τη μέγιστη απόσπαση πόρων από τη φύση, με την κερδοσκοπία και την καταλήστευση των εργαζομένων. Είναι οι κυρίως ωφελημένοι από τη μείωση των φόρων και τις περικοπές κοινωνικών δαπανών.
Οι BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα) είναι οι χώρες όπου εμφανίζεται μεγάλη αύξηση των δισεκατομμυριούχων. Από 193, το 2010, σε 301, το 2011. 115 απ’ αυτούς είναι Κινέζοι που εξασφάλισαν πλούτο από την άγρια εκμετάλλευση των εργατών στο βιομηχανικό τομέα, από κερδοσκοπία στα ακίνητα, από το εμπόριο. Οι Ρώσοι δισεκατομμυριούχοι εξασφάλισαν τον πλούτο τους από την κλοπή των δημόσιων πόρων που είχε συσσωρεύσει το προηγούμενο καθεστώς του «υπαρκτού σοσιαλισμού», τη λαφυραγώγηση του περιβάλλοντος με την απόσπαση πόρων και τις εξαγωγές. Σε αντίθεση με την κατά κύριο λόγο βιομηχανική ελίτ της Κίνας, η ρωσική μοιάζει με την παρασιτική οικονομική ολιγαρχία της Γουόλ Στριτ και του Περσικού Κόλπου.
Στην Ινδία, παλιοί και νέοι δισεκατομμυριούχοι απέσπασαν τον πλούτο τους εκμεταλλευόμενοι τους εξαιρετικά χαμηλόμισθους βιομηχανικούς εργάτες, εκτοπίζοντας φυλές από πλούσιες σε μεταλλεύματα περιοχές και φτωχούς από παραγκογειτονιές των πόλεων, κερδοσκοπώντας σε ακίνητα και από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες στην πληροφορική τεχνολογία. Για να το επιτύχουν αξιοποίησαν τους ταξικούς δεσμούς με τα διεφθαρμένα υψηλά κλιμάκια της πολιτικής τάξης. Στη Βραζιλία βρίσκονται τα 2/3 των δισεκατομμυριούχων όλης της Λ. Αμερικής. Το 60% εξ αυτών απέκτησε τον πλούτο μέσω του χρηματοπιστωτικού και τραπεζικού τομέα, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τα μέγιστα τις εξαγωγές αγροτικών και μεταλλευτικών προϊόντων και των ακινήτων, εις βάρος του βιομηχανικού τομέα.
Στη Μέση Ανατολή, η Τουρκία συγκεντρώνει τους περισσότερους δισεκατομμυριούχους, 37 έναντι 24 στον Περσικό Κόλπο και τη Βόρεια Αφρική. Το «μυστικό» της τουρκικής οικονομικής μεγέθυνσης βρίσκεται στους υψηλούς ρυθμούς επενδύσεων σε ποικίλους τομείς και στην εντατική εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας, ιδίως μέσω πολυκλαδικών ομίλων στην τραπεζική, στις οικοδομές και τα τρόφιμα. Το Ισραήλ έχει 16 δισεκατομμυριούχους έναντι των 8 στη Σαουδική Αραβία και των 13 σε όλο τον Κόλπο. Έχουν επιχειρήσεις στη στρατιωτική βιομηχανία, εκμεταλλεύονται την αμερικανική προστασία για να εισδύουν στις πρώην ανατολικές χώρες όπου πουλούν υπηρεσίες υψηλής τεχνολογίας και ασφάλειας. Επίσης, εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι στο Ισραήλ σημειώνεται η πιο ταχεία αύξηση κοινωνικών ανισοτήτων στην περιοχή, λόγω ενός υποτελούς παλαιστινιακού εργατικού δυναμικού που το εκμεταλλεύονται άγρια.
Εν κατακλείδι: Η οικονομική κρίση έχει πλήξει ελάχιστα και προσωρινά τους δισεκατομμυριούχους των ΗΠΑ/Ε.Ε. και καθόλου τους Ασιάτες και λοιπούς. Χάρη στις «διασώσεις», η τάξη των δισεκατομμυριούχων ανέκαμψε και επεκτάθηκε. Η επέκτασή τους στηρίχθηκε σχεδόν αποκλειστικά στο κράτος και όχι στην αγορά. Με την απόκτηση μπιρ-παρά δημόσιων επιχειρήσεων, την καταστροφή του περιβάλλοντος με τη μέγιστη απόσπαση πόρων από τη φύση, με την κερδοσκοπία και την καταλήστευση των εργαζομένων. Είναι οι κυρίως ωφελημένοι από τη μείωση των φόρων και τις περικοπές κοινωνικών δαπανών.
Σχόλια
