Η ΓΣΕΕ ως εργοδότης – δουλέμπορος. Του Γιώργου Κατερίνη
Συλλογική σύμβαση με τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Βόλου υπέγραψαν 1.237 εργαζόμενοι που προσελήφθησαν για να ενοικιαστούν στην τοπική αυτοδιοίκηση της Μαγνησίας. Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, οι εργαζόμενοι αυτοί είναι μέρος του προγράμματος κοινωφελούς εργασίας που υλοποιείται μέσω του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ σε διάφορες περιοχές της χώρας. Συνολικά 57.000 άνεργοι προσελήφθησαν με 5μηνη σύμβαση μέσω μη κυβερνητικών οργανώσεων, για να στελεχώσουν ανάγκες της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης. Ανάμεσα στις διάφορες ΜΚΟ που έσπευσαν να επωφεληθούν αυτού του προγράμματος (Ηλιαχτίδα στη Λέσβο, Δρόμοι της Ελιάς στη Μεσσηνία κ.λπ.), και το ινστιτούτο της ΓΣΕΕ, το οποίο μάλιστα όπως καταγγέλλουν οι… ανταγωνιστές του κατόρθωσε να πάρει τη μερίδα του λέοντος – περίπου το 60% των θέσεων.
Το κίνητρο των διαφόρων «κοινωφελών» οργανώσεων που έτρεξαν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα είναι η προμήθεια 5%, η οποία ξεπερνά τα 8,9 εκατομμύρια ευρώ (αν υλοποιηθεί όλο το πρόγραμμα).
Συλλογική σύμβαση μεταμνημονιακής εποχής
Οι εργαζόμενοι, ή αλλιώς «ωφελούμενοι», καλούνται να καλύψουν τις τεράστιες ανάγκες που έχουν προκύψει από το πάγωμα των προσλήψεων και το κύμα αποχωρήσεων στην τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση. Η σύμβαση που υπογράφουν δημιουργεί ένα πραγματικό υβρίδιο εργαζόμενου της νέας εποχής. Το μόνο δικαίωμα που περιγράφει η σύμβαση είναι το μεροκάματο των 25 ευρώ ημερησίως και μέχρι 625 ευρώ μηνιαίως. Όλοι οι άλλοι όροι που περιγράφονται στη σύμβαση είναι τι ΔΕΝ δικαιούνται: «ο εργοδότης δεν έχει υποχρέωση να καταβάλει οποιαδήποτε άλλη παροχή στον ωφελούμενο, ως εκ τούτου στον ανωτέρω καταβαλλόμενο συνολικό μισθό περιλαμβάνεται και κάθε απαίτηση και συμψηφίζεται κάθε απαίτηση για προσαύξηση ή αποζημίωση του εργαζόμενου, και ειδικότερα λόγω: α) οικογενειακών βαρών, β) πολυετίας ή προϋπηρεσίας, γ) αποζημίωσης για εργασία κατά τις Κυριακές ή τις αργίες ή για προσαύξηση δώρων από την αιτία αυτή, δ) υπερωριακής απασχόλησης ή υπερεργασίας, ε) επιδόματος αδείας, εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα, στ) επιδόματος χορηγουμένου ή χορηγητέου από οποιονδήποτε λόγο και αιτία, συμπεριλαμβανομένων και των πάσης φύσεως θεσπισμένων ή θεσπιθησομένων οιασδήποτε φύσεως επιδομάτων».
Αυτή η κατάπτυστη σύμβαση, με την οποία ισοπεδώνονται και καταργούνται όλα τα υπάρχοντα, αλλά και τυχόν νέα εργασιακά δικαιώματα, φέρει την υπογραφή του προέδρου του ΕΚΒόλου Αθ. Παπαδημόπουλου στη θέση του εργοδότη. Ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής, όπως και όλοι οι άλλοι εκπρόσωποι του ΙΝΕ ΓΣΕΕ που υπογράφουν αυτές τις συμβάσεις, ενοικιάζουν άνεργους – «ωφελούμενους» στους δήμους απογυμνωμένους από κάθε δικαίωμα. Δεν φθάνει όμως αυτό. Σε πολλές περιπτώσεις οι εργαζόμενοι μένουν απλήρωτοι για μήνες, όπως στην Πάτρα και τα Γιάννενα. Σε αυτή την περίπτωση, τόσο το ΙΝΕ ΓΣΕΕ όσο και οι υπόλοιποι εργοδότες έχουν φροντίσει να καλυφθούν: «η για οποιοδήποτε λόγο και αιτία διακοπή της χρηματοδότησης του προγράμματος συνιστά σπουδαίο λόγο καταγγελίας της παρούσας αζημίως για τον εργοδότη».
«Δεν δικαιούστε να απεργείτε»
Ο όρος στη σύμβαση που υπογράφουν οι εργαζόμενοι ότι δεν μπορούν να απουσιάσουν πέραν των πέντε ημερών, διαφορετικά θα καταγγέλλεται η σύμβαση, χρησιμοποιήθηκε για να εκβιαστούν και να μην απεργήσουν στην τελευταία 48ωρη απεργία. Βέβαια, η πίεση «αυτοσυντήρησης» των ίδιων των συνδικάτων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τα οποία αντιλήφθηκαν ότι τυχόν εργασία των «κοινωφελών» θα λειτουργούσε ως απεργοσπαστικός μηχανισμός, έσπασε τελικά το φράγμα του διαχωρισμού και ανάγκασε και τα συνδικάτα να τους καλέσουν να απεργήσουν υπό την ομπρέλα της ΠΟΕ ΟΤΑ και της ΓΣΕΕ. Το παράδοξο, βέβαια, παραμένει. Ενώ ΓΣΕΕ και Εργατικά Κέντρα απεργούν για να διαφυλάξουν τα όποια δικαιώματα έχουν απομείνει στους εργαζόμενους, ταυτόχρονα ως εργοδότες έχουν υπογράψει την καταδίκη κάθε δικαιώματος.
Οι δήμαρχοι βολεύονται
«Δουλεύω στο Λαογραφικό Μουσείο Μακρυνίτσας. Κάθε μέρα χαλάω 3,20 ευρώ για τη μετακίνηση. Άλλοι αναγκάζονται να παίρνουν δυο συγκοινωνίες για να πάνε στην εργασία τους». Ο Χρήστος Λιάκος προσλήφθηκε από το ΙΝΕ ΓΣΕΕ και προσφέρει την εργασία του στη δημοτική επιχείρηση του δήμου Βόλου ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ. Το μουσείο της Μακρυνίτσας, όπως μας λέει, παρέμενε κλειστό τα τελευταία τρία χρόνια. Ο δήμαρχος Βόλου βολεύεται με τους 630 «κοινωφελείς» που εξασφάλισε μέσω του ΙΝΕ ΓΣΕΕ. Άλλοι σκάβουν όλη μέρα στα έργα της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης, άλλοι καθαρίζουν ταμπέλες κυκλοφορίας, άλλοι επανδρώνουν τη διεύθυνση Πρασίνου.
Η ύπαρξη αυτού του γιγάντιου προγράμματος που ανακυκλώνει την ανεργία μοιράζοντας εργασία σε… τεμάχια, πέρα από τη συμβολή του στη νόθευση των ποσοστών ανεργίας, δημιουργεί στην αυτοδιοίκηση μια στρατιά κακοπληρωμένων και ευέλικτων εργαζόμενων.
