Στην εποχή του Μνημονίου και του Καλλικράτη ό,τι είχε γίνει για την προβολή του πολιτισμού, της Ιστορίας και του περιβάλλοντος, σε τοπικό επίπεδο, σιγά-σιγά υπολειτουργεί, απαξιώνεται, κλείνει. Του Ηρόστρατου
Δεν ξέρω τι από όλα αυτά θα ξεπουλήσουν σε Ρώσους μεγιστάνες ή όποιον άλλον πληρώσει το ευτελές τίμημα που ορίζει η κουστωδία της τρόικας. Αυτό που βλέπω είναι πως για να κυριαρχήσει οριστικά η βαρβαρότητα η μνήμη θα πρέπει να εξαφανιστεί.
Π.χ. κοντά στο χωριό μου, στην περιοχή της Φωκίδας, εδώ και χρόνια ξοδεύτηκε ένας πακτωλός χρημάτων για να φτιαχτεί το Χάνι της Γραβιάς, κατά τα πρότυπα του παλιού. Μπορούσε κανείς αν επισκεφθεί τους χώρους, να μάθει πώς λειτουργούσε, να δει μια ταινία για την περίφημη μάχη. Πιο πρόσφατα, νέος πακτωλός χρημάτων ξοδεύτηκε για ένα κακόγουστο και αταίριαστο πωλητήριο, όπου -υποτίθεται- ότι θα πουλούσαν διάφορα αναμνηστικά, βιβλία κ.λπ.
Αφού έγιναν όλα αυτά, το Χάνι… έκλεισε! Οι επισκέπτες σπανίως το βρίσκουν (αν το βρίσκουν) ανοικτό.
Το σκεφτόμουν όταν βρέθηκα το προηγούμενο Σάββατο (25 Μαΐου) στο Νησάκι της Λίμνης των Ιωαννίνων. Πήγα να επισκεφθώ το Κέντρο Πληροφόρησης Λίμνης Παμβώτιδας, που υποτίθεται πως είναι ανοικτό Τετάρτη με Κυριακή 10.00-16.00. Η ώρα, ωστόσο, ήταν 2 το μεσημέρι, Σάββατο και ήταν κλειστό! Δοκίμασα το τηλέφωνο επικοινωνίας, το οποίο δεν απαντούσε και έμαθα πως δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό…
Αν υπήρχε κάποια «ανωτέρα βία», καλό θα ήταν να πληροφορούνται κάπως οι επισκέπτες. Γνωρίζουμε ότι συχνά φορείς και δήμοι «ξεχνούν» να πληρώσουν μισθούς, υπερωρίες κ.λπ. και βεβαίως δεν θα μπορούσα να απαιτήσω από κάποιον να εργάζεται και να μην πληρώνεται!
Το πρόβλημα είναι ότι από την Παμβώτιδα ώς τη Γραβιά, οι χώροι ενημέρωσης και πολιτισμού κλείνουν για ποικίλους λόγους. Η ίδια η Παμβώτιδα είναι στο στόχαστρο διαφόρων «επενδυτών» που, μάλλον, παθαίνουν αλλεργία με την περιβαλλοντική ενημέρωση. Καλό θα ήταν όσοι φορείς θέλουν, πράγματι, να σώσουν και να προστατεύσουν τον τόπο τους, να φροντίσουν να είναι συνεπείς σε ό,τι κάνουν…
