Του Βασίλη Κεχαγιά
Όσοι παρακολουθούν συστηματικά τις ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις των γαλλικών γηπέδων, εύκολα διαπιστώνουν δύο κοινούς τόπους συνάντησης των αγώνων: τη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος στα τελευταία λεπτά, με τρόπο αναπάντεχα καθοριστικό και την απρόσμενη ανάδυση κάποιων θεωρητικά μικρών ομάδων, ιδίως του Βορρά, με το νότο απορημένο να προσπαθεί να παρακολουθήσει τις εξελίξεις. Ισλανδία, Ιρλανδία, Ουαλία, σχεδόν υποκαθιστούν τη μητέρα Αγγλία. Ισπανία, Πορτογαλία αγκομαχούν, ενώ η Ρωσία καληνυχτίζει. Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία σταθερές, μοιάζουν ακλυδώνιστες από τις εγκατακρημνίσεις.
Δεν απέχουν πολύ τα εντός ευρώ συμβαίνοντα από τα εν Ευρώπη, μετά το Βrexit, τρέχοντα γεγονότα. Ο γαλλογερμανικός άξονας, μη γελιέστε, δεν πολυσκοτίζεται για την απώλεια του Βρετανού επιβάτη, για να μην πούμε ότι σε δεύτερο χρόνο θα αποβεί κερδοφόρα. Ανάλογα ενισχυμένες θα βρεθούν οι «μικρότερες» περιβρετανικές δυνάμεις, καθώς θα αναζητήσουν αναβαθμισμένους ρόλους σε μια χώρα που θα αποζητά ενδυνάμωση της εθνικής της ταυτότητας. Εκεί, Σκωτία, Ιρλανδία και Ουαλία καλούνται να συνδεθούν ισχυρότερα με τη μητρική αγκάλη, να αποδείξουν το ισχύς εν τη ενώσει.
Από την άλλη, η βρυχώμενη Ρωσία, αυτή η φυσική πηγή πλούτου, προσπαθεί καιρό τώρα να σφηνωθεί στο ρευστό σκηνικό, με διεμβολιστή το ενεργειακό της δόρυ, την ίδια ώρα που η προτεστάντις Αγγέλα δύσκολα της χαρίζει την εμπιστοσύνη της. Όσο, μάλιστα, ο Πούτιν επιμένει να παίζει ρόλο υποβολέα στην απρόβλεπτης εξέλιξης παράσταση της Λεπέν, τόσο η Ευρώπη της Μέρκελ και του Σόιμπλε θα αρνείται την πρόσκληση της ρωσικής πλευράς, που μοιάζει με πρόκληση.
Διαισθανόμενο το Οικουμενικό Πατριαρχείο τις προθέσεις της ρωσικής πλευράς να βρει έξοδο από την απομόνωση, βρίσκει την ευκαιρία να διατυπώσει, με εντυπωσιακή Σύνοδο ( την πρώτη μετασχισματική, ουσιαστικά) την ενότητα των εκκλησιών του. Εκτός ευρώ η Ελληνική Εκκλησία, αλλά αυτόνομη και αυτοδιαχειριζόμενη στη μοναξιά της. Με άλλα λόγια, το Φανάρι προλαβαίνει να αποκρούσει τα σχέδια του προηγηθέντος Ρώσου Πατριάρχη Αλέξιου, εκμεταλλεύεται την αμηχανία του Κύριλλου του Β´ και κάνει χρήση της γαλλογερμανικής επιθυμίας για κλάδεμα των φιλοδοξιών του Πούτιν.
Εντέλει, όλα θα κριθούν στα τελευταία λεπτά… Και ίσως, για μια ακόμη φορά οι «μικροί» θα αλληλοφαγώνονται, ενώ οι Γερμανοί, δίχως εντυπωσιακές στιγμές, με το γνώριμο ισοπεδωτικό ποδόσφαιρο θα προχωράνε. Όσο να βρεθεί κάποιος να τους θυμίσει τι σημαίνει πραγματικά ενωμένη Ευρώπη.
