Πόσες φορές δεν πέθανα στα γέλια, από τούτη την απίθανη ατάκα του θρυλικού Ζήκου: «ΙΚΑς, ποιος είναι τούτος ο ΙΚΑς; Δεν τον πληρώνω».
Πόσα χρόνια, πόσες γενιές, πόσοι σκληροί, αιματηροί αγώνες για τούτη την ανθρώπινη αξία της «αλληλεγγύης των γενεών».
Για τούτη την έμπρακτη απόδειξη της ανθρωπιάς των ανθρώπων.
Για τούτο τον έμπρακτο σεβασμό στους απόμαχους γεννήτορές μας, τούτο το μάθημα ζωής στα παιδιά μας για το ανθρωπένιο χειρισμό της αέναης κίνησης της αλυσίδας της ανθρώπινης ύπαρξης.
«Δεν υπάρχει κομψός τρόπος για να το διατυπώσω, αλλά αυτοί οι άνθρωποι -οι παλαιοί συνταξιούχοι- θα τεθούν εκτός συστήματος με φυσικό τρόπο. Μέχρι το 2020, το 2030 ή το 2040 δεν θα βρίσκονται πια εδώ. Συνεπώς δεν θα υπάρχει κάποια επίπτωση στην μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του συστήματος».
Το διατύπωσε σε άπταιστα αγγλικά, κομψά και χωρίς ίχνος ντροπής, ο ultra αριστερός καθηγητής Τσακαλώτος των 53+.
– Κάντε υπομονή, θα πεθάνουν όπου να ’ναι.
Αυτό μας λέει ο πολιτικός ρεαλιστής, με όντως κομψό τρόπο.
Καιάδας – ανθρωπιά, 1-0.
Το σκεπτικό του καθηγητή, που τρομάζω αν το μεταλαμπαδεύει και στους μαθητές του, είναι το υπόδειγμα της πιο απάνθρωπης καπιταλιστικής λογικής:
– Άκουσε αφεντικό. Σε λίγο έχω εκλογές και καταλαβαίνεις… Αν «σεβαστώ» τώρα την υπογραφή μου την πάτησα. Δες και τις δημοσκοπήσεις… Ας το πάμε κανένα χρόνο παραπέρα. Άλλωστε, τη χασούρα σας μακροπρόθεσμα θα την καλύψουμε. Να τα στοιχεία. Αυτοί, οι πιο πολλοί, σε 5-10 χρόνια θα πεθάνουν. Τελικά κέρδος θα έχουμε.
Πλεόνασμα πάλι.
Υπομονή και λίγη βοήθεια θέλω. Και οι συντάξεις θα μειωθούν και τα λεφτά σας θα τα παίρνετε κανονικά και την καρέκλα μας θα κρατήσουμε.
Αυτά…
Δεν είναι λάθος η επίκληση του «προσδόκιμου της ζωής».
Είναι ανήθικο.
Αγγίζει το φασισμό.
Είμαι υπερβολικός;
Για να γίνεις υπουργός έβαλες εγγύηση τη σύνταξη του πατέρα και της μάνας σου, που την πλήρωναν μια ζωή για να εξασφαλίσουν τη στερνή τους αξιοπρέπεια και τη δική σου προκοπή.
Τώρα, για να καθησυχάσεις τα αφεντικά για τα δανεικά που πήρες και να τους πείσεις να σε κάνουν ξανά υπουργό, επικαλείσαι τον δεδομένο θάνατό τους.
Δεν μπορώ να ισχυριστώ πως αυτό είναι φασισμός;
Αθώωσες, «αριστερέ», αυτούς που έφαγαν τα αποθεματικά του Ασφαλιστικού στο Χρηματιστήριο.
Έβγαλες λάδι όλα τα λαμόγια που ρήμαξαν τα Ταμεία με τα δομημένα ομόλογα.
Υπέγραψες, φαρδιά – πλατιά, να γίνουν οι συντάξεις ελεημοσύνη, να καταργηθεί το βοήθημα του ΕΚΑΣ από τους φτωχούς και τώρα…
Τώρα πλησιάζουν οι εκλογές.
Θέλεις και τις υπογραφές της φτωχοποίησης των συνταξιούχων να «τιμήσεις» και τις ψήφους των θυμάτων σου να ξανακλέψεις.
Η λύση απλή: «…Οι παλαιοί συνταξιούχοι, θα τεθούν εκτός συστήματος με φυσικό τρόπο.»
Η φύση θα κάνει τη δουλειά που ξέρει.
Κι εμείς τη δική μας, που τη μάθαμε καλά.
Ο Αριστοτέλης στη πραγματεία του «Κείων Πολιτεία», αναφέρει:
Μετά από μια πολιορκία των Αθηναίων στην Κέα, τη σημερινή Τζια, οι Κείοι, για να διατηρήσουν την επάρκεια τροφίμων, αποφάσισαν να «απαλλάσσονται» από τους εβδομηντάρηδες συμπολίτες τους, νομοθετώντας να «αυτοεκωνίζονται».
Λίγο κώνειο και το κοινωνικό σύστημα ισορροπούσε.
«Κείον το νόμιμον» ονομάστηκε τούτος ο απόλυτα βάρβαρος οικονομικός ορθολογισμός.
Απαλλαγή από το βάρος των «συντάξεων» της εποχής.
Οι απόμαχοι της δουλειάς, αυτόματα απόμαχοι της ζωής.
Οι πρωτάρηδες «αριστεροί, το εξέλιξαν τούτο το «νόμιμον».
Κατ’ αρχάς ξεμπέρδεψαν με το «βάρος» των νέων.
Αυτούς είτε τους οδήγησαν στη ξενιτειά, είτε τους «εξασφαλίζουν» μια θέση στην ανεργία, είτε τους υπόσχονται «δουλειά» για λίγους μήνες με «υπομισθό».
Το επόμενο βήμα, είναι απλό: Κάντε υπομονή και ο νόμος της φθοράς θα δώσει τη λύση…
Οι γέροντες που εξαθλιώσαμε, θα μπορέσουν και να μας ξαναψηφίσουν και μετά «θα τεθούν εκτός συστήματος με φυσικό τρόπο».
Αγαπητοί πρωτάρηδες της αριστεράς.
Αντέξαμε πολύ χειρότερα.
Δεν πεθάναμε ούτε από έρωτα.
Από ’σας θα πάμε;
