Η έλλειψη μαζικών και γενικευμένων κινητοποιήσεων, η απροθυμία του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος να οργανώσει την αγανάκτηση του κόσμου αλλά και τα ΜΜΕ κρύβουν την πραγματικά εκρηκτική κατάσταση που δημιουργούν αυτές οι εξελίξεις.
Κι όμως. Μόνο αυτή τη βδομάδα είχαμε:
• Γενική απεργία την Πέμπτη στο νομό Κορινθίας, όπου συμμετείχαν και τα εμπορικά καταστήματα, ενάντια στην ανεργία που στο νομό αγγίζει το 25%.
• Απεργίες των εργαζομένων στον πολιτισμό, έκτακτων και μόνιμων, που συνέκλιναν σε κοινή απεργιακή εκδήλωση 13 σωματείων την Πέμπτη – συμμετείχαν από αρχαιοφύλακες, μέχρι αρχαιολόγοι και ηθοποιοί.
• Απεργίες σε μια σειρά επιχειρήσεις του δημοσίου, όπως των συμβασιούχων του ΚΕΠΥΟ, των εργαζομένων στο Μετρό κ.ά. ενάντια στις απολύσεις.
• Τετραήμερη απεργία στα Τσιμέντα Χάλυψ όπου οι εργαζόμενοι διεκδικούν επιχειρησιακή συμφωνία.
• 48ωρη απεργία στη εφημερίδα Απογευματινή που ανακοίνωσε ότι προσφεύγει στο άρθρο 99.
• Τη συνεχιζόμενη απεργία των εργαζομένων στα Ελληνικά Γράμματα.
• Επίσχεση εργασίας στο Ιπποκράτειο ίδρυμα του Αγρινίου.
• Επισχέσεις εργασίας σε καταστήματα Bodyline-Silhouette, όπου περίπου 1.000 εργαζόμενοι έχουν να πληρωθούν από τον Ιούλιο.
• Επισχέσεις εργασίας στα σούπερ μάρκετ Ατλάντικ.
Όλοι οι παραπάνω, δηλαδή μερικές χιλιάδες εργαζόμενοι, κινητοποιούνται, οργανώνονται, αντιδρούν. Όπου υπάρχουν συνδικαλιστικές δομές τις χρησιμοποιούν για την καλύτερη οργάνωση του αγώνα τους. Όπου λείπουν, ή αδρανούν, κινούνται μόνοι τους.
Ας μην αφήσουμε αυτές τις διαθέσεις να χαθούν.
Γ.Κ.
