Ελληνικά ΜΜΕ στις υπηρεσίες του σιωνιστικού λόμπι.
Στο Έθνος της περασμένης Κυριακής δημοσιεύτηκε άρθρο του Ντ. Χάρις, διευθυντή της Αmerican Jewish Committee, κατεξοχήν οργάνου του σιωνιστικού λόμπι των ΗΠΑ, με τίτλο «Καταδικασμένη να αποτύχει η ένταξη των Παλαιστινίων στον ΟΗΕ». Το άρθρο αποπνέει έναν νεοχιτλερισμό και είναι για τούτο επιεικώς κατάπτυστο και η φιλοξενία του απαράδεκτη για δημοκρατικό έντυπο (www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63385234). Συνδυάζει απειλές και «επιχειρήματα». Απειλές χιτλερικού τύπου κατά πάντων, επειδή οι Παλαιστίνιοι τολμούν να αιτηθούν την αναγνώριση κράτους, χωρίς να πάρουν την άδεια του δεσμοφύλακα και βασανιστή τους, του Ισραήλ. «Επιχειρήματα» που η προφανής κουτοπονηριά τους συναγωνίζεται τη βλακεία των αντισημιτικών και αντιμπολσεβίκικων λιβέλων των Ναζί στη δεκαετία του ’30. Μια μικρή αποδελτίωση:
«Η Παλαιστινιακή Αρχή κάνει “ένα αμετάκλητο βήμα” που ίσως να μετανιώσει μελλοντικά. Όσοι ενδιαφέρονται για τη λύση των δύο κρατών, θα έπρεπε να εναντιωθούν στην παλαιστινιακή κίνηση. Από τη στιγμή που η συγκεκριμένη παλαιστινιακή στρατηγική είναι καταδικασμένη να αποτύχει, όσο νωρίτερα λάβουν οι Παλαιστίνιοι το μήνυμα, τόσο πιθανότερο είναι αυτοί να το ξανασκεφτούν.
Μια τέτοια απόπειρα να παρακαμφθούν οι διμερείς συνομιλίες με το Ισραήλ δεν μπορεί να οδηγήσει σε μακροπρόθεσμη ειρήνη, όσα ψηφίσματα κι αν εγκρίνει η Γενική Συνέλευση.
Η αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 υπονομεύει τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ υπ’ αριθμόν 242 και 338 και τις συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ, καθώς όλα τα παραπάνω ζητούν μια λύση η οποία θα είναι αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων και δεν προκαθορίζουν τελικά σύνορα.
Εάν η Γενική Συνέλευση εγκρίνει τα σύνορα ενός παλαιστινιακού κράτους, τότε πώς θα καταφέρουν στην πράξη οι Παλαιστίνιοι να κατέβουν από αυτό το δέντρο και να αποδεχθούν τις εδαφικές προσαρμογές που οι διπλωμάτες γνωρίζουν πως θα απαιτηθούν, προκειμένου να καλυφθούν οι ελάχιστες απαιτήσεις και των δύο πλευρών;
Οι χώρες που υποστηρίζουν την παλαιστινιακή στρατηγική υπάρχει κίνδυνος να συμβάλουν σε μια αναζωπύρωση της βίας. Όταν οι Παλαιστίνιοι στους δρόμους συνειδητοποιήσουν πως καμία ψήφος της Γενικής Συνέλευσης δεν μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία ενός κράτους, τότε πόσος χρόνος θα χρειαστεί να περάσει προτού η απογοήτευση μετατραπεί σε διαμαρτυρία και σε ακόμη περισσότερα; Και όταν αντιληφθούν πως η ετήσια αμερικανική βοήθεια των περίπου 500 εκατ. δολ. ίσως να σταματήσει, τότε τι θα επακολουθήσει;
Μπορεί ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Αμπάς να διεκδικήσει νομίμως τον έλεγχο της Δυτικής Όχθης, όπου παραμένουν εκκρεμή ζητήματα με το Ισραήλ;
Μπορεί να κάνει κάτι ανάλογο και στη Γάζα, όπου αυτός αναγνωρίζει ως εταίρο του την κυβέρνηση της Χαμάς, μια τρομοκρατική οργάνωση;
Είναι η Γενική Συνέλευση προετοιμασμένη να επικυρώσει τις κρατικές βλέψεις κάθε αποσχιστικής, αντάρτικης ομάδας;
Μια τέτοια ψήφος εκ μέρους της Γενικής Συνέλευσης θα έστελνε στο Ισραήλ το λάθος μήνυμα πως ο ΟΗΕ πρόκειται: α) να αγνοήσει τα ζωτικά του συμφέροντα, β) να παραβλέψει τις αποφασιστικές του προσπάθειες για προώθηση της λύσης των δύο κρατών, γ) να παραδώσει σε παλαιστινιακό έλεγχο εδάφη στα οποία περιλαμβάνονται η εβραϊκή συνοικία της Ιερουσαλήμ και το ιερό Δυτικό Τείχος και δ) να ενισχύσει τη μακροχρόνια ισραηλινή δυσπιστία απέναντι στη Γενική Συνέλευση».
Το Έθνος θα μπορούσε να αναδημοσιεύσει και άρθρα από την αντισημιτική φυλλάδα Der Stürmer του Τζούλιους Στράιχερ (καταδικάστηκε σε θάνατο στη δίκη της Νυρεμβέργης). Είναι εξίσου ανεγκέφαλα στα επιχειρήματα αλλά πιο άμεσα στις απειλές και πιο ειλικρινή στο ρατσιστικό-εθνικιστικό τους μίσος εναντίον όσων θεωρούν υπάνθρωπους.
Όχι, η δημοσίευση απόψεων της διαβόητης AJC από την εφημερίδα του Μπόμπολα δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τις σχέσεις που καλλιεργεί η πρεσβεία με τα ΜΜΕ της χώρας. Είναι απολύτως φυσιολογική και τυχαία. Δεν θυμόσαστε βέβαια να έχουμε διαβάσει στο Έθνος ούτε μια φορά κείμενο π.χ .της Χαμάς για τη Γάζα ή του Λαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου για την Παλαιστίνη ή της Χεσμπολά για το Λίβανο ή των Ταλιμπάν για το Αφγανιστάν ή του FARC για την Κολομβία ή του Εργατικού Κομμουνιστικού Κόμματος για την εξέγερση στην Τυνησία κ.ο.κ. Διαβάσαμε, όμως, της ακροδεξιάς, άκρως σιωνιστικής και αμερικανικής (!) AJC για το παλαιστινιακό πρόβλημα στη Μέση Ανατολή, στην άλλη άκρη του πλανήτη…
Λίγη ντροπή, κύριοι εκδότες του Έθνους;
«Η Παλαιστινιακή Αρχή κάνει “ένα αμετάκλητο βήμα” που ίσως να μετανιώσει μελλοντικά. Όσοι ενδιαφέρονται για τη λύση των δύο κρατών, θα έπρεπε να εναντιωθούν στην παλαιστινιακή κίνηση. Από τη στιγμή που η συγκεκριμένη παλαιστινιακή στρατηγική είναι καταδικασμένη να αποτύχει, όσο νωρίτερα λάβουν οι Παλαιστίνιοι το μήνυμα, τόσο πιθανότερο είναι αυτοί να το ξανασκεφτούν.
Μια τέτοια απόπειρα να παρακαμφθούν οι διμερείς συνομιλίες με το Ισραήλ δεν μπορεί να οδηγήσει σε μακροπρόθεσμη ειρήνη, όσα ψηφίσματα κι αν εγκρίνει η Γενική Συνέλευση.
Η αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 υπονομεύει τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ υπ’ αριθμόν 242 και 338 και τις συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ, καθώς όλα τα παραπάνω ζητούν μια λύση η οποία θα είναι αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων και δεν προκαθορίζουν τελικά σύνορα.
Εάν η Γενική Συνέλευση εγκρίνει τα σύνορα ενός παλαιστινιακού κράτους, τότε πώς θα καταφέρουν στην πράξη οι Παλαιστίνιοι να κατέβουν από αυτό το δέντρο και να αποδεχθούν τις εδαφικές προσαρμογές που οι διπλωμάτες γνωρίζουν πως θα απαιτηθούν, προκειμένου να καλυφθούν οι ελάχιστες απαιτήσεις και των δύο πλευρών;
Οι χώρες που υποστηρίζουν την παλαιστινιακή στρατηγική υπάρχει κίνδυνος να συμβάλουν σε μια αναζωπύρωση της βίας. Όταν οι Παλαιστίνιοι στους δρόμους συνειδητοποιήσουν πως καμία ψήφος της Γενικής Συνέλευσης δεν μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία ενός κράτους, τότε πόσος χρόνος θα χρειαστεί να περάσει προτού η απογοήτευση μετατραπεί σε διαμαρτυρία και σε ακόμη περισσότερα; Και όταν αντιληφθούν πως η ετήσια αμερικανική βοήθεια των περίπου 500 εκατ. δολ. ίσως να σταματήσει, τότε τι θα επακολουθήσει;
Μπορεί ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Αμπάς να διεκδικήσει νομίμως τον έλεγχο της Δυτικής Όχθης, όπου παραμένουν εκκρεμή ζητήματα με το Ισραήλ;
Μπορεί να κάνει κάτι ανάλογο και στη Γάζα, όπου αυτός αναγνωρίζει ως εταίρο του την κυβέρνηση της Χαμάς, μια τρομοκρατική οργάνωση;
Είναι η Γενική Συνέλευση προετοιμασμένη να επικυρώσει τις κρατικές βλέψεις κάθε αποσχιστικής, αντάρτικης ομάδας;
Μια τέτοια ψήφος εκ μέρους της Γενικής Συνέλευσης θα έστελνε στο Ισραήλ το λάθος μήνυμα πως ο ΟΗΕ πρόκειται: α) να αγνοήσει τα ζωτικά του συμφέροντα, β) να παραβλέψει τις αποφασιστικές του προσπάθειες για προώθηση της λύσης των δύο κρατών, γ) να παραδώσει σε παλαιστινιακό έλεγχο εδάφη στα οποία περιλαμβάνονται η εβραϊκή συνοικία της Ιερουσαλήμ και το ιερό Δυτικό Τείχος και δ) να ενισχύσει τη μακροχρόνια ισραηλινή δυσπιστία απέναντι στη Γενική Συνέλευση».
Το Έθνος θα μπορούσε να αναδημοσιεύσει και άρθρα από την αντισημιτική φυλλάδα Der Stürmer του Τζούλιους Στράιχερ (καταδικάστηκε σε θάνατο στη δίκη της Νυρεμβέργης). Είναι εξίσου ανεγκέφαλα στα επιχειρήματα αλλά πιο άμεσα στις απειλές και πιο ειλικρινή στο ρατσιστικό-εθνικιστικό τους μίσος εναντίον όσων θεωρούν υπάνθρωπους.
Όχι, η δημοσίευση απόψεων της διαβόητης AJC από την εφημερίδα του Μπόμπολα δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τις σχέσεις που καλλιεργεί η πρεσβεία με τα ΜΜΕ της χώρας. Είναι απολύτως φυσιολογική και τυχαία. Δεν θυμόσαστε βέβαια να έχουμε διαβάσει στο Έθνος ούτε μια φορά κείμενο π.χ .της Χαμάς για τη Γάζα ή του Λαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου για την Παλαιστίνη ή της Χεσμπολά για το Λίβανο ή των Ταλιμπάν για το Αφγανιστάν ή του FARC για την Κολομβία ή του Εργατικού Κομμουνιστικού Κόμματος για την εξέγερση στην Τυνησία κ.ο.κ. Διαβάσαμε, όμως, της ακροδεξιάς, άκρως σιωνιστικής και αμερικανικής (!) AJC για το παλαιστινιακό πρόβλημα στη Μέση Ανατολή, στην άλλη άκρη του πλανήτη…
Λίγη ντροπή, κύριοι εκδότες του Έθνους;
Γιώργος Τσίπρας
Σχόλια
