Η 14η Μαΐου, ημέρα Παρασκευή, είναι ημερομηνία-ορόσημο: επαναλειτούργησε η βαριά βιομηχανία της χώρας, δηλαδή ο Τουρισμός. Το γεγονός, μαζί με μια απότομη άνοδο της θερμοκρασίας, έθεσε κάπως πρόωρα τον τόπο εντός καλοκαιρινού ή θερινού σκηνικού. Η φωτιά στο Σχίνο Κορινθίας, πρόωρη κι αυτή, έφερε ανάγλυφα στην επιφάνεια –2 μέρες πριν ανοίξουν οι θερινοί κινηματογράφοι– το έργο «πράσινη ανάπτυξη πάνω σε στάχτες»…
Το Συνέδριο των Δελφών, που συνέπεσε με την ημερομηνία-ορόσημο (10-15 Μαΐου), δημιούργησε μια τεχνητή ευφορία για την οικονομική προσαρμογή της χώρας στις νέες μεταπανδημικές προδιαγραφές. Πλέον όλοι ξερογλείφονται για ένα πακέτο χρηματοδοτήσεων (υπό όρους) που έχει εξαγγείλει η Κομισιόν. Μάλιστα οι πάντες κάνουν λόγο για τεράστια ευκαιρία, που σπάνια δίδεται σε μια χώρα, να αλλάξει το προφίλ της και να ακολουθήσει τη διεθνή εξέλιξη. Φυσικά, το νομοσχέδιο Χατζηδάκη έρχεται να «κουμπώσει» με όλους τους σχεδιασμούς, αφού κινείται στην τροχιά της «μείωσης του εργασιακού κόστους». Ο κόσμος της εργασίας οφείλει να συμπιεστεί κι άλλο, να τροποποιηθούν οι εργασιακές σχέσεις, να ψηφιοποιηθεί το περιβάλλον εργασίας. Αυτά που είδαμε με την τηλεργασία και τηλεκπαίδευση μέσα στην πανδημία, θα πάρουν άλλες διαστάσεις.
Παράλληλα, με την ψήφιση της «συνεπιμέλειας» μπαίνει άλλο ένα λιθαράκι στην κοινωνική ρευστοποίηση και διάλυση βασικών δομών συνοχής, και η κυβέρνηση (μαζί με τη βοήθεια και παραγόντων του ΚΙΝΑΛ και με κολπάκια του ΣΥΡΙΖΑ) κλείνει το μάτι σε ένα τμήμα των ελίτ, δηλαδή των πολύ πλουσίων οικογενειών, που θέλουν διαφορετική διευθέτηση των οικογενειακών ζητημάτων. Το παιδί μετατρέπεται σε ένα «πακέτο» που μεταφέρεται από το ένα σπίτι στο άλλο, και φυσικά διασφαλίζει τον αφέντη και πλούσιο άνδρα. Παρά τις αντιδράσεις 2 γνωστών βουλευτίνων της Ν.Δ. που καταψήφισαν, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε ισχυρές δεσμεύσεις να εκτελέσει αυτό το συμβόλαιο. Και το έπραξε.
Εισερχόμαστε στο θέρος χωρίς να λογαριάζονται τα «μπάνια του λαού», όπως έλεγαν κάποτε –σε άνετες περιόδους– οι πολιτικοί. Η υπόθεση του εμβολιασμού του πληθυσμού προχωρά σύμφωνα με τις ανάγκες του Τουρισμού (περιοχές, νησιά κ.λπ. με οριζόντιους εμβολιασμούς), και σύμφωνα με τους ανταγωνισμούς των φαρμακευτικών κολοσσών. Το «άνοιγμα» (όπως και το κλείσιμο επί 5 μήνες) γίνεται με ρίσκο, και θα φανεί τι αποτελέσματα θα έχει.
Υπάρχουν και δύο άλλα ζητήματα εξόχως σοβαρά, που επίσης αφορούν ετούτο το καλοκαίρι. Το πρώτο σχετίζεται με την υφέρπουσα προεκλογική περίοδο και το ενδεχόμενο προσφυγής σε πρόωρες εκλογές. Η Βουλή δεν θα κλείσει το καλοκαίρι, το σκάνδαλο Παππά θα σύρεται, θα γίνουν προεκλογικές ρυθμίσεις. Οι εισηγήσεις για προσφυγή στις κάλπες πληθαίνουν. Όπως πληθαίνουν και «ιδέες» για συγκυβερνήσεις. Το δεύτερο αφορά κρίσιμα ζητήματα επί των εθνικών. Τον Ιούνιο θα έχουμε εξελίξεις στο εξοπλιστικό πρόγραμμα, συνόδους κορυφής της Ε.Ε. και συναντήσεις Μπάιντεν-Ερντογάν, πιθανόν και Μητσοτάκη-Ερντογάν, καθώς και Κυπριακό, Μακεδονικό (που δεν έχει κλείσει), Βαλκάνια, πιθανές τουρκικές έρευνες και γεωτρήσεις (άρα και ένταση) σε περιοχές κυριαρχίας μας, προσφυγικό και πάει λέγοντας. Κι όλα αυτά ενώ επίκειται στην ευρύτερη περιοχή ένας μεγάλος γεωπολιτικός αναδασμός.
Τα καλοκαίρια δεν ήταν ήσυχες περίοδοι τα τελευταία χρόνια στη χώρα. Οι φωτιές άρχισαν νωρίς εφέτος…
