Δυνατότητες
Ο Δρόμος το 2016 έγινε μια καλύτερη εφημερίδα. Όποιος χαζέψει παλιότερα φύλλα, θα συμφωνήσει εύκολα σε αυτό. Κι όμως, το 2015 είχαμε περισσότερα χρήματα, καλύτερες υλικές υποδομές, περισσότερους «επαγγελματίες» και χρόνους. Ήταν και πάλι λίγα σε σχέση με μια εφημερίδα της «αγοράς». Τώρα όμως η εφημερίδα βγαίνει με σχεδόν εξολοκλήρου εθελοντική δουλειά, ακόμα μικρότερες υλικές δυνατότητες, και χάρη στην κάθε είδους προσφορά των φίλων της. Πολλά μπορεί να σημαίνει αυτό. Εγώ μένω στα κλασσικά: Ότι οι άνθρωποι κρύβουμε τεράστιες δυνάμεις που μένουν αναξιοποίητες, ότι η δημιουργικότητα των Εγώ και του Εμείς είναι ανεξάντλητη, ότι χιλιάδες άνθρωποι είναι πρόθυμοι να συμβάλλουν σε κάτι που έχει Νόημα, ότι η ζεστασιά και η συντροφικότητα κάνουν θαύματα. Καλή μας συνέχεια!
Τ.Β.
ΔΕΗ τιμωρός
Τετάρτη, 11.30 π.μ., και με τσουχτερό κρύο (αλλά με περισσή αισιοδοξία) βρισκόμουν στο κατάστημα της ΔΕΗ Χαλανδρίου για να (επανα)ρυθμίσω το διακανονισμό μου, μια και ο νέος λογαριασμός ήταν το ίδιο… τσουχτερός. Η ουρά των ταλαιπωρημένων ανθρώπων -κυρίως ηλικιωμένων- ξεπέρασε κάθε ελπίδα να μπορέσω να διεκπεραιώσω τη δουλειά μου. Η υπάλληλος με πληροφόρησε πως αδίκως περιμένω, καθώς νούμερα δεν υπάρχουν, αφού στις 7.30 το πρωί υπήρχαν περίπου 40 άτομα έξω από τη ΔΕΗ περιμένοντας να εξυπηρετηθούν. Είπα να δοκιμάσω την τύχη μου ρωτώντας εάν το 11770 είναι σε λειτουργία και μπορέσω έτσι να κάνω τη δουλειά μου. Η απάντηση ήταν θετικότατη μεν, ουτοπική δε, όπως αποδείχτηκε τις επόμενες μέρες… Νιώθω πως με τιμωρούν. Δεν αρκεί η αδρή πληρωμή για τη χρήση των φυσικών πόρων, αλλά πρέπει να συνοδεύεται από ταλαιπωρία και απαξίωση. Η επιτομή του κοινωνικού κράτους!
Λ.Σ.
Πόθεν αίσχος
Την στιγμή που όλη η χώρα κρυώνει και σιχτιρίζει που δεν έχει για τους λογαριασμούς ή για ένα δώρο σε παιδιά και εγγόνια, δίνονται στη δημοσιότητα τα «πόθεν έσχες» των βουλευτών. Προκαλεί εκνευρισμό η ανετιά που έχουν να δηλώνουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε καταθέσεις, ακίνητα, αυτοκίνητα, μετοχές, αμοιβαία και ομόλογα. Επειδή είμαστε δηλωμένα λαϊκιστές, θα πούμε πως υπερασπίζονται την τάξη που τους έβαλε στην θέση αυτή, ανήκουν σε αυτήν και είναι πιστοί υπηρέτες της. Κυρίως, δεν πονάνε καθόλου για τον πόνο του λαού και τη διάλυση της χώρας. Υποκριτές, φιλοτομαριστές και τίποτα παραπάνω…
Ρ.Ρ.
