Με μία λέξη: Αίσχος!
Με λύπη σάς ανακοινώνω ότι στο Κορωπί σήμερα (25/5/16) εκπλειστηριάστηκε, με τιμή πρώτης προσφοράς 40.000 ευρώ και τελικά κατοχυρώθηκε στα 50.000 ευρώ, η πρώτη κατοικία δυο συμπολιτών μας δανειοληπτών.
Και σε κατώτερα, Αλέξη….
Κωνσταντίνου Ιωνάθαν
Παλιοί κόντρα σε νέους
Τα πράγματα είναι απλά. Κοροϊδεύουν τους νέους οι παλιότεροι. Έχουν κάνει μία μπάζα και θέλουν ισχυρό νόμισμα, ξέροντας ότι δε θα βγάλουν άλλα. Οι νέοι θέλουν ρευστότητα, δουλειές, μέλλον, πληθωρισμό. Δεν τους πειράζει η υποτίμηση, δεν έχουν περιουσία να σώσουν, θέλουν να φτιάξουν.
Anikitos Makrenoglou
Για την εισφορά της Σακοράφα
Όσο μένεις όλα άσπρα. Μόλις φύγεις διαφωνώντας, ανοίγουν οι φάκελοι: η μάνα σου έχει καταθέσεις στο εξωτερικό ή δεν κατέβαλες τις εισφορές σου. Το είδαμε με τη Βαλαβάνη, το βλέπουμε με τη Σακοράφα. Δεν λένε, όμως, ότι ο Βίτσας, ως Γενικός Γραμματέας, είχε καταθέσει στην Κεντρική Επιτροπή ότι οι μισοί βουλευτές δεν δίνανε τα μερίδια από τις αμοιβές τους στο κόμμα, όπως είχαν συμφωνήσει όταν έπαιρναν θέση στα ψηφοδέλτια. Χωρίς, όμως, να δώσει ονόματα. Για να τους κρατάνε στο χέρι. Και πολλούς απ’ αυτούς, τους ξαναβάλανε στα ψηφοδέλτια, χωρίς να τους ζητήσουν λογαριασμό, μερικούς τους έχουνε κάνει και υπουργούς! Το σύστημα, δεξιό ή «αριστερό», δουλεύει πανομοιότυπα!
Λ.Τ.
Με αφορμή τις δηλώσεις της Άννας Βαγενά
Έκπληκτοι κοιτάζουμε αυτούς που με τα κριτήρια άλλων εποχών (εποχών ηρεμίας, κανονικότητας, ησυχίας) θεωρούνταν «έντιμοι», «αξιόλογοι», «αγωνιστές», «αξιοπρεπείς», να ξεφτιλίζονται, να ξεστομίζουν λέξεις υποταγής και δουλείας νομίζοντας ότι παράγουν θεωρία. Σε άλλες εποχές (ήρεμες, κανονικές, ήσυχες) οι αντίστοιχοι «έντιμοι» έβρισκαν ένα ήσυχο σπιτάκι, μια καλή δουλίτσα και ένα κήπο και μοιρολογούσαν για «τα νιάτα τους που τα χαράμισαν στην αριστερά». Είναι κι αυτό ένα από τα προτερήματα της ρημάδας της γενιάς μας (και ένα μοναδικό προτέρημά του να είσαι σήμερα Έλληνας): ΖΟΥΜΕ τη νίκη και την ήττα, το θάρρος και τη δειλία, την αξιοπρέπεια και την ξεφτίλα. Καταλαβαίνουμε (καταλαβαίνουμε?) ότι οι προδότες δεν γεννήθηκαν προδότες, οι ξεφτιλισμένοι δεν γεννήθηκαν ξεφτιλισμένοι, οι έντιμοι δεν γεννήθηκαν έντιμοι, οι ήρωες δεν γεννήθηκαν ήρωες. Γίνονται.
Χριστόδουλος Δολαψάκης
Εμείς δεν είμαστε Έλληνες…
«Εμείς δεν είμαστε Έλληνες», φώναξαν κάποιοι Γάλλοι διαδηλωτές.
Σε αυτό το σύνθημα δεν υπάρχει ίχνος ταξικής συνείδησης και διεθνιστικής αλληλεγγύης. Είναι ρατσιστικό, γιατί τσουβαλιάζει έναν λαό που τα τελευταία 6 χρόνια βρίσκεται στη δίνη μιας πρωτοφανούς καπιταλιστικής επίθεσης και γιατί παραβλέπει ότι κομμάτι αυτού του λαού –όπως και κομμάτι του Γαλλικού λαού σήμερα– αντέδρασε και αγωνίστηκε από την πρώτη στιγμή και καθ’ όλη τη διάρκεια.
Φαντάζομαι ότι αν στις δικές μας πλατείες το ’11 ή στις μεγάλες και συγκρουσιακές πανεργατικές απεργίες του ’10 ακουγόταν από κάποιους ένα ανάλογο σύνθημα «εμείς δεν είμαστε Γάλλοι/Ισπανοί/Αλβανοί/Κινέζοι», αυτοί οι κάποιοι θα θεωρούνταν απλώς απολίτικοι μ@λ@κες.
Γενικά, υπάρχει μια τάση εξιδανίκευσης όσων γίνονται μακριά από μας – η κάθε είδους απόσταση βοηθάει την εξιδανίκευση – και μια τάση διαρκούς αυτομαστιγώματος για το πόσο μ@λάκ@ς λαός είμαστε, που βέβαια, όσοι την υιοθετούν, πάντα θα εξαιρέσουν τον εαυτό τους από το τσουβάλιασμα, αντλώντας και την ανάλογη αυτοϊκανοποίηση που προκύπτει από αυτήν την εξαίρεση.
Γιώργος Αλεξάτος
