Το νοσοκομείο Αλ-Αχλί βρίσκεται στην πόλη της Γάζας. Ιδρύθηκε το 1882 και σήμερα το διαχειρίζεται η Επισκοπική (Αγγλικανική) Εκκλησία της Ιερουσαλήμ, που στην ιστοσελίδα της γράφει γι’ αυτό: «Με περιποιημένους χώρους, είναι ένα καταφύγιο ειρήνης στη μέση ενός από τα πιο ταραγμένα μέρη του κόσμου… Το Αλ-Αχλί αποτελεί φάρο ειρήνης και ελπίδας για όλους τους ανθρώπους». Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο νοσοκομείο, ακριβώς επειδή προστατευόταν από την Αγγλικανική Εκκλησία, ήταν ένα από τα ελάχιστα που δεν είχαν καταστραφεί από τον κατοχικό στρατό. Τώρα όμως η ειδυλλιακή περιγραφή θα χρειαστεί επικαιροποίηση: τα ξημερώματα της Κυριακής των Βαΐων το Αλ-Αχλί χτυπήθηκε από ισραηλινή αεροπορική επιδρομή, με αποτέλεσμα την ολοσχερή καταστροφή του τμήματος επειγόντων περιστατικών, του ακτινολογικού τμήματος και του φαρμακείου, ενώ τα υπόλοιπα τμήματα υπέστησαν σοβαρές ζημιές. Το νοσοκομείο τέθηκε εκτός λειτουργίας. Υπήρξαν «φυσικά» και ανθρώπινες απώλειες, μεταξύ των οποίων ένα παιδί που πέθανε διότι «υπήρξε διακοπή της περίθαλψης»…
Πέραν των τυπικών διαμαρτυριών, η λεγόμενη διεθνής κοινότητα δεν αναστατώθηκε. Άλλωστε ένα τέτοιο «συμβάν» είναι καθημερινότητα στη Γάζα, αποτελώντας απλώς μια ακόμη μικροσκοπική ψηφίδα της σιωνιστικής εκστρατείας γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων. Η καταστροφή των νοσοκομείων και η εξόντωση των υγειονομικών (1.402 είναι οι δολοφονημένοι Παλαιστίνιοι γιατροί, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς κ.λπ. τον τελευταίο ενάμιση χρόνο) εγγράφεται σε μια στρατηγική ανατίναξης του συστήματος υγείας της Γάζας. Είναι μία από τις πολλές αποδείξεις ότι συντελείται γενοκτονία-εθνοκάθαρση, αλλά είναι και βασική προϋπόθεση για την επιτυχία της… «Υποβοηθητικά», χάρη στον συνεχιζόμενο αποκλεισμό της Γάζας από κάθε ανθρωπιστική βοήθεια, δεν υπάρχουν πια τα απαραίτητα για τη λειτουργία όσων νοσοκομείων ακόμη στέκουν όρθια: φάρμακα, ιατρικός εξοπλισμός, καύσιμα κ.ο.κ. Ο δημοσιογράφος Μαχμούντ Μουστάχα πραγματοποίησε ένα εκτενές σχετικό ρεπορτάζ*, όπου μεταξύ άλλων επισημαίνει:
«Τα νοσοκομεία της Γάζας δεν θυμίζουν πλέον ιατρικές εγκαταστάσεις. Ασθενείς κείτονται σε δάπεδα γεμάτα αίμα. Χωρίς ηλεκτρικό, καθαρό νερό ή βασικές ιατρικές προμήθειες, οι εναπομείναντες γιατροί, στοχοποιημένοι κι αυτοί μαζί με τους ασθενείς τους, εργάζονται πολύ πέρα από τις ανθρώπινες δυνατότητες, λειτουργώντας με ελάχιστα περισσότερα από γάζες και αφοσίωση. “Περιθάλπουμε τους ασθενείς στο πάτωμα, χωρίς φως και χωρίς αναισθησία. Χρησιμοποιούμε γυμνά χέρια και φακούς. Είναι μεσαιωνική κατάσταση”, λέει ένας απ’ αυτούς. “Όταν τα μηχανήματα οξυγόνου άρχισαν να καταρρέουν και τα μόνιτορ έσβησαν οριστικά, ήξερα ότι δεν ήμασταν πλέον σε νοσοκομείο, αλλά σε έναν υπό κατασκευή μαζικό τάφο”, προσθέτει μια 32χρονη νοσηλεύτρια που δούλευε επί μια δεκαετία στο νοσοκομείο Αλ-Σίφα. Στο νοσοκομείο Νάσερ δεν υπήρχε μορφίνη, ούτε αντιβιοτικά, ούτε καν γάζες… “Χειρουργούμε επί 48 ώρες χωρίς ύπνο. Δεν έχουμε φάει. Δεν υπάρχει φαγητό. Μερικές φορές δουλεύουμε ολόκληρες βάρδιες χωρίς μια σταγόνα καθαρό νερό. Δουλεύουμε ενώ και οι δικές μας οικογένειες έχουν εκτοπιστεί ή εξοντωθεί”»…
* www.972mag.com, 3/4/2025.
