του Ιάσονα Κωστόπουλου
Η δολοφονία του Αντώνη Καργιώτη στον καταπέλτη του Blue Horizon, προκαλεί δικαίως σοκ και αποτροπιασμό στους πολίτες, τόσο για τη βαναυσότητα των δολοφόνων που πέρα από κάθε λογική έσπρωξαν τον νεαρό στη θάλασσα αλλά και γιατί είναι εμφανές, πως κάτι πάει τραγικά πολύ λάθος στην Ελλάδα. Για μια ακόμη φορά ταιριάζει να πει κανείς, όπως είχαν φωνάξει και οι μαθητές για το έγκλημα των Τεμπών, ότι δεν ήταν η κακιά η ώρα αλλά η χώρα. Δεν είναι μόνο η δολοφονία που προκαλεί αποτροπιασμό αλλά και ο συνδυασμός όσων δεν συνέβησαν για να αποτραπεί με εκείνα που ακολούθησαν το περιστατικό, που δημιουργούν την αίσθηση ότι πιθανά, αν δεν υπήρχαν δεκάδες μάρτυρες και βίντεο, το περιστατικό θα μπορούσε να παραποιηθεί ώστε να μοιάζει με ατύχημα, ένα τραγικό γλίστρημα.
Όχι αυτό δεν είναι υπερβολή, το πλοίο ξεκίνησε την πορεία του κανονικά, σαν να μην συνέβη τίποτα ενώ η ανακοίνωση στα μεγάφωνα, όπως φαίνεται να την άκουσαν πολλοί μάρτυρες, έκανε λόγο για πρόβλημα για το οποίο δεν ευθύνεται η εταιρεία. Αλλά ακόμη και έπειτα από τη δημοσιοποίηση των γεγονότων, η Attica Group έδειξε πως θέλει να ξεμπερδέψει με μια ανακοίνωση για κάποια «εσωτερική» έρευνα και το πλοίο να συνεχίζει κανονικά δρομολόγια.
Υπουργική κάλυψη
Στο ίδιο κλίμα κινήθηκε και η πρώτη δήλωση του υπ. Ναυτιλίας Μ. Βαρβιτσιώτη σε τηλεοπτική εκπομπή, που εξίσωσε το θύμα με τους δολοφόνους παρουσιάζοντας το περιστατικό ως μια τραγική στιγμή που τα πράγματα ξέφυγαν με αποτέλεσμα έναν νεκρό και κάποιους μεροκαματιάρηδες που κατηγορούνται για φόνο! Άραγε, πόση «δημοσιογραφική πείρα» χρειαζόταν ώστε οι παρουσιαστές να μην κουνήσουν τα κεφάλια τους με κατανόηση αλλά να βάλουν τον υπουργό στη θέση του; Όχι και πολλή. Στη συνέχεια, ο υπουργός ανασκεύασε και ζήτησε συγνώμη για τις δηλώσεις του, αλλά ούτε λόγος για παραίτηση. Άλλωστε δεν έχει κάποια ευθύνη σύμφωνα με τον ίδιο. Ωστόσο ποιανού ευθύνη είναι η πλήρης απουσία λιμενικού εκείνη την κρίσιμη στιγμή, όπου το πλοίο παραβίασε κάθε κανόνα ασφαλείας; Από ό,τι φαίνεται όπως η εταιρεία θεωρεί ότι ευθύνη υπάρχει αποκλειστικά στο πλήρωμα του πλοίου, έτσι και η κυβέρνηση την εντοπίζει αποκλειστικά στο προσωπικό του λιμενικού. Θεωρούν πως το περιστατικό είναι μεμονωμένο και δεν έχει να πει τίποτα, άλλωστε όπως επαναλαμβάνει ο υπουργός το καλοκαίρι η μεταφορά των τουριστών έγινε απρόσκοπτα και με ασφάλεια. Μοναδικό ενδιαφέρον και των δύο είναι να συνεχίσουν οι μπίζνες απρόσκοπτα και να μην κακοχαρακτηριστεί η «ελληνική ναυτοσύνη» που μαζί με τον τουρισμό είναι οι βαριές βιομηχανίες της χώρας.
Λείπει η συνείδηση πως το πρόβλημα είναι μεγάλο και ενιαίο, αφορά όλα τα παραπάνω, όλη τη χώρα και την κοινωνία. Λείπει και ένας άλλος τρόπος, η κοινωνία είναι τραυματισμένη και ο αγώνας μας πρέπει να είναι και αγώνας για ανθρωπιά, για να σώσουμε όλα εκείνα που αξίζει να σωθούν
Βία πάνω στην κοινωνία
Όμως πέρα από τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης και της εταιρείας, η δολοφονία μας επιβάλλει να στρέψουμε τη ματιά μας και στην κοινωνία. Τι είναι αυτό που γεννά τόση βία, ώστε ένα τέτοιο περιστατικό, πέρα από κάθε λογική, να καταλήξει σε φόνο και να μην ρίξουν ούτε ένα σωσίβιο στη θάλασσα; Δεν είναι ένα πράγμα, είναι πολλά, είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο διεξάγεται (ή και αφαιρείται) η ζωή στην Ελλάδα.
Είναι καταρχήν η διάλυση και πλέον η ηθελημένη απόσυρση του κράτους από κάθε ευθύνη που έχει για την ασφάλεια και την ευημερία των πολιτών. Η Ελλάδα μοιάζει με χώρα-χώρο, οι φωτιές καίνε μέχρι να μην μείνει τίποτα, οι βροχές πλημμυρίζουν τα πάντα, φασίστες χούλιγκαν μπαίνουν ανενόχλητοι για να σκοτώσουν και τόσα άλλα που έχουν γίνει μέσα σε λίγους μόνο μήνες – πάντα με καταστροφές και χαμένες ζωές. Παράλληλα, μεγάλο μέρος του πληθυσμού παλεύει καθημερινά με τη φτώχεια, οι τιμές έχουν φτάσει στο Θεό και η δυσκολία πλέον για πολλούς αγγίζει τα βασικά είδη διαβίωσης και την κατοικία, και πάλι όμως το κράτος δίνει ορισμένα φιλοδωρήματα και κατά τα άλλα ο καθένας παλεύει μόνος του όπως μπορεί. Άραγε τι ποσοστό των ανθρώπων υποφέρει από τα παραπάνω ενώ ο τόπος τους έχει υποστεί τουλάχιστον μια «ανυπολόγιστη» καταστροφή την τελευταία πενταετία;
Αλλά και σε πιο μεγάλα ζητήματα, η χώρα αντιμετωπίζει κινδύνους και εμπλέκεται σε επικίνδυνες καταστάσεις, με το πολιτικό σύστημα να καλλιεργεί κλίμα «ας δώσουμε ότι χρειάζεται μπας και γλιτώσουμε τα χειρότερα». Δεν είναι μόνο ότι σε όλα, μα όλα, τα μέτωπα η κοινωνία αντιμετωπίζει ανασφάλεια και κινδύνους, είναι ότι δημιουργείται η αίσθηση πως τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει τροπή και πως ο καθένας πρέπει να σώσει το τομάρι του, όπως κάνει και η χώρα, με κάθε κόστος.
Αυτό το αίσθημα είναι που συνδυάζεται με τη βία και το θάνατο, που σε μεγάλες δόσεις δίνονται στην κοινωνία διαρκώς και επιστρέφονται με κανιβαλισμό. Μειώνεται η αξία της ανθρώπινης ζωής μέσα από «δικαιολογημένους» θανάτους είτε εντός της χώρας είτε στα σύνορα της ενώ παράλληλα κάθε θάνατος ή έγκλημα αναλύεται στην πιο αισχρή του λεπτομέρεια μέχρι να εθιστούμε ή έστω να συνηθίσουμε.
Αυτό δεν έχει γίνει ακόμη, όχι εντελώς, σε κάθε τέτοια στιγμή υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που αντιδρούν απέναντι στη βία, τη διάλυση και τον εκφασισμό. Λείπει όμως κάτι, μια συνολικότερη σύνδεση, η συνείδηση πως το πρόβλημα είναι μεγάλο και ενιαίο, αφορά όλα τα παραπάνω, όλη τη χώρα και την κοινωνία. Λείπει και ένας άλλος τρόπος, η κοινωνία είναι τραυματισμένη και ο αγώνας μας πρέπει να είναι και αγώνας για ανθρωπιά, για να σώσουμε όλα εκείνα που αξίζει να σωθούν.
Η κοινή λογική και η ανθρωπιά σε κίνδυνο
Με αφορμή τη δολοφονία του Αντώνη γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά. Το κύριο δεν είναι αν επρόκειτο για διανοητικά καθυστερημένο ή αν είχε εισιτήριο ή αν μίλησε άσχημα. Ο Αντώνης ήταν ένας από εμάς. Και τον δολοφόνησαν. Τόσο απλά.
Γιατί στην «Ελλάδα 2.0» της νεοφιλελεύθερης μαφίας που παριστάνει την κυβέρνηση δεν κινδυνεύουν μόνο ανθρώπινες ζωές. Κινδυνεύουν και η κοινή λογική και η ανθρωπιά.
Δε νοείται να βρίσκεται άνθρωπος στη θάλασσα και οποιοδήποτε παρακείμενο καράβι να μην εφαρμόσει τους στοιχειώδεις κανόνες ασφαλούς ναυσιπλοΐας. Δηλαδή, το πλήρωμα να ρίξει έστω ένα σωσίβιο. Στον Πειραιά όχι απλώς δεν έγινε αυτό αλλά το ίδιο το καράβι πέταξε τον Αντώνη στη θάλασσα. Περίπου αντίστοιχο θα ήταν γιατροί των επειγόντων να τραμπουκίσουν πολυτραυματία στην είσοδο των ΤΕΠ κι εμείς να συζητάμε άμα ήταν ασφαλισμένος.
Γιατί απέναντι στην κοινή λογική έχει εγκατασταθεί η λογική της Εταιρείας και της Αγοράς. Με εργαζόμενους να φέρονται λες και είναι οι ίδιοι εφοπλιστές και έχουν μετοχές στη Blue Star. Το πλοίο θα κάνει το δρομολόγιό του στην ώρα του και δεν μας καίγεται καρφί. Πάνω από όλα ο τουρισμός κι άσε τους άλλους να πνιγούν. Κυριολεκτικώς!
Πριν είκοσι χρόνια ο Φερεντίνος είχε σκαρώσει μία φάρσα στον Παϊτέρη όπου πάνω σε ένα πλοίο της γραμμής πετούσαν όσους δεν είχαν εισιτήριο στη θάλασσα. Αυτά ζούμε τώρα. Μία μακάβρια φάρσα.
Στην Ελλάδα των Μητσοτάκηδων, των Κασσελάκηδων, του απόλυτου ξεχαρβαλώματος κάθε κοινωνικής δομής και πρόνοιας είμαστε αναλώσιμοι.
Όλη η Ελλάδα ένα Blue Star που βιάζεται να κάνει το δρομολόγιο του.
Κι εμείς να τρέχουμε να προλάβουμε την καταπακτή που ανεβαίνει και στο τέλος να παλεύουμε μέσα στη δίνη μην μας καταπιεί η προπέλα.
Πολύ σκοτεινιάζει.
Αλλά δεν είμαστε μόνοι.
Μανώλης Μούστος
Κινητοποιήσεις σε Ηράκλειο και Χανιά
Η δολοφονία του Αντώνη, όπως ήταν λογικό, προκάλεσε την οργή και την αγανάκτηση πολλών ανθρώπων σε όλη τη χώρα. Τις τελευταίες ημέρες έχουν πραγματοποιηθεί συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε λιμάνια πόλεων, ανάμεσα στις οποίες ήταν το Ηράκλειο και τα Χανιά στην Κρήτη. Στο Ηράκλειο έπειτα από αυθόρμητο κάλεσμα στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, εκατοντάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν από νωρίς στο λιμάνι μπροστά από το Blue Horizon, διαμαρτυρόμενοι για την εγκληματική δολοφονία. Η διαμαρτυρία εμπόδισε την επιβίβαση στο πλοίο, το οποίο η εταιρεία σκόπευε να συνεχίσει τα δρομολόγιά του σαν να μην συνέβη τίποτα. Εν τέλει το πλοίο αναχώρησε σχεδόν άδειο με εντολή των αρχών και η εταιρεία αναγκάστηκε να το αποσύρει από την γραμμή Ηράκλειο-Πειραιάς.
Αντιδράσεις υπήρξαν και στα Χανιά όπου αρκετές εκατοντάδες άτομα μαζεύτηκαν στο λιμάνι της Σούδας την Πέμπτη 7/9 το βράδυ για παράσταση διαμαρτυρίας μπροστά από τον καταπέλτη του πλοίου «Έλυρος» της ΑΝΕΚ (μεγαλομέτοχος στην οποία είναι η Attica Group) με δρομολόγιο προς Πειραιά. Υπήρχε πολύς και ετερόκλητος κόσμος. Ορισμένοι ήρθαν ακόμα και από μακρινά χωριά της Κρήτης προκειμένου να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους. Υπήρχε συγκίνηση, οργή, αμηχανία, σιωπή, κάτι το ανέκφραστο, δυσκολία να χωνευτεί η κατάσταση (η όλη κατάσταση). Το πλοίο έφυγε μετά το πέρας της διαμαρτυρίας αφού φόρτωσε όσον κόσμο περίμενε πολύ ώρα υπομονετικά.
Αλέξης Θεοδωρίδης – Δημήτρης Γουρνιανάκης
