Η ισραηλινή πολιτική αντιμετωπίζει τις πιέσεις με μια εκ νέου φυγή προς τα ακροδεξιά.
Τα κόμματα του Μπένετ και του Λαπίντ έχουν 31 βουλευτές, τον ίδιο αριθμό δηλαδή με το Λικούντ-Ίσραελ Μπειτένου, κι έτσι μπορούν να προωθήσουν τις επιδιώξεις τους, δηλαδή επέκταση των εποικισμών και αλλαγή του καθεστώτος των υπερορθόδοξων Εβραίων. Νεοφιλελευθερισμός, αδιαφορία για τα κοινωνικά αιτήματα αλλά κυρίως για την κατοχή, είναι ο ακροδεξιός συνδυασμός της νέας ισραηλινής κυβέρνησης. Μια ματιά στα μέλη της είναι αποκαλυπτική.
Ο «νέος ωραίος απολίτικος» Λαπίντ, ένας διάσημος τηλεπαρουσιαστής, προβλήθηκε στις εκλογές ως η νέα κοσμική εναλλακτική. Ωστόσο το κόμμα του Γιερ Λαπίντ είναι η πρόσοψη μιας λίστας βουλευτών που περιλαμβάνει έναν ραβίνο, τον Σάι Πιρόν, γνωστό για τις ρατσιστικές του απόψεις ο οποίος ανέλαβε το υπουργείο Παιδείας. Δίνοντας συμβουλές στους πιστούς μέσω του Ίντερνετ ήταν σαφής: «Απαγορεύεται να πουλήσεις σπίτι σε έναν άραβα». Ένας άλλος βουλευτής του, ο Μίκι Λέβι, είναι ο αστυνομικός διευθυντής στην aνατολική Ιερουσαλήμ, γνωστός για τη δράση του στην κατάπνιξη της δεύτερης Ιντιφάντα και της συμμετοχής του στο σχεδιασμό του τείχους. Στην πραγματικότητα ο Λαπίντ συγκέντρωσε στην πλειοψηφία της μια ακροδεξιά εκλογική βάση από νεότερες ηλικίες. Πέρα από αυτά, το κόμμα είναι οργανωμένο με τρόπο εντελώς αντιδημοκρατικό και προσωποκεντρικό, αφού ο Λαπίντ αποφασίζει για όλα.
Καθόλου παράξενο ότι ο πιο στενός σύμμαχος του Λαπίντ στην κυβέρνηση είναι ο Μπένετ ο οποίος επίσης προβλήθηκε ως το νέο πρόσωπο στην πολιτική, αν και δεν ήταν καθόλου καινούργιος. Ήταν διευθυντής του γραφείου του Νετανιάχου και οργανωτής της εκστρατείας του μέχρι το 2008, ενώ από το 2010 έγινε γενικός διευθυντής του Συμβουλίου Γέσα, οργάνωσης-ομπρέλα των εποικισμών στη Δυτική Όχθη, δηλαδή ένας βασικός φορέας ενάντια στο υποτιθέμενο «πάγωμα των εποικισμών». Παραιτήθηκε από το Λικούντ το 2011 και λίγους μήνες μετά εξελέγη επικεφαλής του φασιστικού κόμματος Εβραϊκή Εστία.
Ο υπουργός Άμυνας, ανώτατος στρατιωτικός Μοσέ Γιαλόν, αξίζει χωριστής αναφοράς κυρίως γιατί είναι εδώ και χρόνια διακηρυγμένος υποστηρικτής της επίθεσης στο Ιράν. Μέχρι να επικεντρωθεί στο Ιράν, επίκεντρο της δραστηριότητάς του ήταν η οργάνωση επιχειρήσεων στο εξωτερικό, ανάμεσά τους η δολοφονία του Αμπου Τζιχάντ στην Τυνησία το 1988 στην οποία ήταν επικεφαλής, απαγωγές μαχητών της Χεζμπολάχ, επικεφαλής επιθέσεων στη Γάζα, για πολλές από τις οποίες έχει κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου. Αυτό το προφίλ εξηγεί προφανώς τη δήλωση του Νετανιάχου ότι «είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να αντιμετωπίσει την αναταραχή γύρω μας».
(Πηγή: Στοιχεία από τον Ισραηλινό αρθρογράφο Sergio Yahni)
