Αν έχετε δει τις εικόνες στο Βερολίνο, υπήρχαν κάποιοι δρόμοι που έμοιαζαν με τη Δυτική Όχθη. Έτσι οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούσαν καν να θρηνήσουν. Δεν μπορούσαν να θυμώσουν. Δεν μπορούσαν να έχουν παλαιστινιακές σημαίες στο σαλόνι τους. Οι αστυνομικοί έμπαιναν στα σαλόνια τους και έπαιρναν αυτές τις σημαίες.
Έτσι, σκέφτηκα ότι ίσως αν φορέσω κάτι στα χρώματα της παλαιστινιακής σημαίας, ας δούμε τι θα κάνουν με μια Εβραία που δεν τους αρέσει το πώς είναι, τι λέει, πώς το λέει, πώς είναι ντυμένη. Και ήμουν αρκετά αφελής… Ζούμε σε εποχές όπου οι πολιτικοί, οι οποίοι στην πραγματικότητα δρουν σαν μαφιόζοι, προσπαθούν να μας χωρίσουν. Και το Ισραήλ προσπαθεί να χωρίσει την Παλαιστίνη.
Αφιερώνω αυτή την ομιλία σε μία συνάδελφό μου, την Δρ. Nadera Shalhoub Kervokian, μια Παλαιστίνια που ζει στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και είναι καθηγήτρια στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο. Η Kervokian μίλησε σε ένα podcast σχετικά με τη διάσπαση της Παλαιστίνης και την προσπάθεια για ζωή και πώς οι Παλαιστίνιοι συλλέγουν τα μέρη τα γεωγραφικά και τα μέρη των σωμάτων των παιδιών τους προκειμένου να τα θάψουν άθικτα, ακόμη και αν είναι νεκρά. Και συνελήφθη από την ισραηλινή αστυνομία. Της πέρασαν χειροπέδες, επειδή είναι μια ακαδημαϊκός που σκέφτεται.
Αυτό βλέπουμε και στη Γερμανία, όταν, για παράδειγμα, φοιτητές που διαμαρτύρονταν στο Βερολίνο ξυλοκοπήθηκαν βάναυσα από την αστυνομία. Το προεδρείο του Ελεύθερου Πανεπιστημίου κάλεσε την αστυνομία που χτύπησε τους φοιτητές και διέλυσε τον καταυλισμό τους.
Τουλάχιστον αυτή είναι μια από τις πρώτες αντιστάσεις που βλέπουμε τώρα στη Γερμανία. Κάποιοι καθηγητές, ίσως χίλιοι, υπέγραψαν μια επιστολή ενάντια σε αυτές τις βάναυσες πράξεις της αστυνομίας και της υπουργού Παιδείας και Έρευνας που είπε ότι αυτοί οι καθηγητές μισούν το Ισραήλ και γι’ αυτό πρέπει να παρακολουθούνται από τη μυστική αστυνομία. Αυτή είναι μια εκστρατεία που διεξάγεται από τον δεξιό Τύπο στη Γερμανία.
Είμαστε, λοιπόν, αντιμέτωποι με ένα κίνημα, την άνοδο της Δεξιάς. Δεν ξεκίνησε τώρα, ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της περιόδου του κορονοϊού, όταν δεν ήταν δυνατόν να γίνουν διαδηλώσεις. Αν κάποιος έλεγε κάτι επικριτικό, του απαγορευόταν να εμφανίζεται στη δημόσια σφαίρα.
Αστυνομοκρατία
Προσπαθήσαμε επίσης να διαμαρτυρηθούμε κατά των ισραηλινών βομβαρδισμών στη Γάζα τον Μάιο του 2021 και μας απαγορεύτηκε. Ήταν πολύ δύσκολα. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που η αστυνομία μας καταπίεσε με βάναυσο τρόπο. Κατά των παιδιών, κατά των ηλικιωμένων κυριών με άσπρα μαλλιά, που διαμαρτύρονταν για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων. Και στη συνέχεια, με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Η Γερμανία, μετά την ενοποίηση, θέλει να γίνει και πάλι μεγάλη δύναμη. Δεν χρειάζεται να σας πω τι σημαίνει αυτό.
Ως Έλληνες, γνωρίζετε τη δύναμη της Γερμανίας σε οικονομικό επίπεδο. Και ξέρετε ότι χιλιάδες άνθρωποι στην Ελλάδα πέθαναν εξαιτίας της πολιτικής της Γερμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και τώρα η Γερμανία προσπαθεί να ξαναγίνει μεγάλη με οικονομικά μέσα, αλλά και με άλλα πολιτικά μέτρα, όπως να γίνει μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας στον ΟΗΕ, για παράδειγμα, και να δίνει τον τόνο μαζί με τις ΗΠΑ.
Αυτό βλέπουμε. Πώς μια φιλελεύθερη κυβέρνηση, με τους Πράσινους, τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Φιλελεύθερους, ανοίγει το δρόμο στα δεξιά κόμματα, ασκώντας μια δεξιά πολιτική κατά των μουσουλμάνων, κατά των μεταναστών, κατά των ανθρώπων που σκέφτονται διαφορετικά.
Προσπαθούν να μας καταπιέσουν για να είναι στην εξουσία. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που τους ενδιαφέρει, κάτι που αποτελεί μεγάλη αλλαγή στη Γερμανία, επειδή μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία είχε πολλά ταμπού. Η πολιτική της Γερμανίας ήταν γκρίζα, δεν είχαν ανθρώπους που μιλούσαν με πολεμικό ύφος. Ήταν αντιμιλιταριστές. Ήταν αντιεθνικιστές. Και σήμερα βλέπουμε πώς μέσα από την ταύτιση με το Ισραήλ και με την Ουκρανία, προσπαθούν να γίνουν ξανά μεγάλοι και σπουδαίοι και να νικήσουν τους Ρώσους, τουλάχιστον στη φαντασία τους, και να γίνουν σαν το Ισραήλ, ένα εθνικό κράτος, ένα εθνοτικό κράτος και να είναι μιλιταριστές. Η Αριστερά στη Γερμανία, πολλοί άνθρωποι της Αριστεράς έχουν ταυτιστεί τόσο πολύ με το Ισραήλ, που τρέχουν με ισραηλινές σημαίες και μας αποκαλούν αντισημίτες.
Μαλακοί νόμοι
Περισσότερο από το 30% των ανθρώπων που ακυρώνονται τώρα στη Γερμανία, δεν βρίσκουν δουλειά, δεν μπορούν να μιλήσουν δημόσια, δεν μπορούν να κάνουν εκθέσεις, επιστήμονες, καλλιτέχνες, περισσότερο από το 30% αυτών είναι Εβραίοι.
Έτσι, η Γερμανία, γιορτάζοντας την «κουλτούρα μνήμης» της, που στην πραγματικότητα έγινε κουλτούρα άρνησης, λέει τώρα στους Εβραίους ότι είναι αντισημίτες. Και ξέρουμε τι συμβαίνει όταν η Γερμανία τρελαίνεται. Ναι, αυτό είναι πραγματικά τρομακτικό.
Στην αρχή, αφού με συνέλαβαν, και με συνέλαβε τρεις φορές η αστυνομία, δύο φορές με το ίδιο σήμα, όλα δεν ήταν σύμφωνα με το νόμο, ήταν ενάντια στο νόμο. Αυτό κάνει η Γερμανία. Επειδή η Γερμανία έχει ένα καλό Σύνταγμα, προσπαθούν να παρακάμψουν το νόμο, και ως εκ τούτου βγάζουν «ψηφίσματα» στο κοινοβούλιο και ενώ αυτά τα ψηφίσματα είναι ενάντια στο Σύνταγμα, γίνονται «μαλακοί» νόμοι.
Έτσι, το ψήφισμα κατά του BDS, για παράδειγμα, είναι στην πραγματικότητα μόνο η γνώμη των μελών του κοινοβουλίου, αλλά με αυτή τη «γνώμη» μπορούν να ακυρώσουν ανθρώπους και να κάνουν αυτό που στα γερμανικά ονομάζουμε gleichschaltung (συντονισμός). Αυτό σημαίνει ότι κάνεις τους ανθρώπους να σκέφτονται όλοι το ίδιο.
Ανομία
Τώρα, στο δεύτερο στάδιο, προσπαθούν να παρακάμψουν το νόμο, να ενεργούν κατά του νόμου εν γνώσει τους, συνειδητά και σκόπιμα. Για παράδειγμα, η απαγόρευση του Dr Abu-Sittah να μιλήσει σε μια εκδήλωση για την Παλαιστίνη στο Βερολίνο ήταν ενάντια στο νόμο και δεν στέκεται στο δικαστήριο. Και η απαγόρευση κατά του Γιάνη Βαρουφάκη δεν είναι νόμιμη. Το να εμποδίζεις σε έναν πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να έρθει στη Γερμανία είναι εντελώς τρελό. Και φυσικά γνωρίζουν ότι είναι παράνομο, αλλά δεν τους νοιάζει. Και αυτό είναι το τρομακτικό. Και σημαίνει επίσης ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι τόσο σημαντική όσο προσπαθούν να λένε ότι είναι. Και αυτός είναι επίσης ο τρόπος για να ανοίξει ο δρόμος σε δεξιά κόμματα ή για να κάνουν δεξιά πολιτική άλλα κόμματα που υποτίθεται ότι κάνουν μια διαφορετική πολιτική.
Αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε. Επομένως, πρέπει να αντισταθούμε. Στέκομαι εδώ αλληλέγγυα, πρώτα απ’ όλα με τους ανθρώπους στην Παλαιστίνη που βιώνουν αυτή τη φρικτή συνεχιζόμενη Νάκμπα και τη γενοκτονία, και με όλους τους ανθρώπους που διαμαρτύρονται στο δρόμο όπως εγώ με μια πινακίδα, αλλά και με ανθρώπους που γνωρίζουν, νέους, ότι θα ξυλοκοπηθούν από την αστυνομία κι ότι ρισκάρουν την καριέρα τους. Νομίζω ότι η καρδιά μας είναι μαζί τους. Είναι η ελπίδα μας και τους χαιρετίζουμε. Και πρέπει να υψώσουμε τις φωνές μας για να έχουμε ένα καλύτερο μέλλον, γιατί το αξίζουμε.
(Εκτεταμένα αποσπάσματα από την ομιλία της Εβραίας ακτιβίστριας για την ειρήνη Iris Hefets στην εκδήλωση που οργανώθηκε στην Αθήνα, στο Τριανόν, από το κόμμα ΜΕΡΑ25 με αφορμή την Ημέρα της Καταστροφής – Νάκμπα)
