…Ηλεκτρικές και ολίγον παραλιακές… Με τον Προαστιακό από το Κορωπί αφήνω την ηρεμία και πέφτω στην πόλη. Το απόγευμα, μετά τη δουλειά, φτάνω ξέπνοος στη θάλασσα. Κάθομαι μέχρι να νυχτώσει. Στις διαδρομές πρόσωπα και βιβλία. Βιβλία και πρόσωπα. Για πολλές μέρες ζω στον κόσμο του Ιζζό. Τριγυρίζω με τη φαντασία μου στους δρόμους της Μασσαλίας. Βλέπω αυτά που θα έρθουν και εδώ. Ο ρατσισμός, η βία, η άνοδος της ακροδεξιάς. Η διαπλοκή με την εξουσία. Η διαπλοκή με την αστυνομία και το οργανωμένο έγκλημα. Δύσκολο να βρεις τους «καλούς» και τους «κακούς».
Οι εκδόσεις Πόλις είχαν την εξαιρετική ιδέα να κυκλοφορήσουν, σε έναν τόμο, την περίφημη Τριλογία της Μασσαλίας του Ζαν Κλoντ Ιζζό (Το μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας, Το τσούρμο, SOLEA). Ιδανικό ανάγνωσμα – όχι μόνο για την εποχή. Απίστευτα ατμοσφαιρικό, γεμάτο μουσική και εικόνες. Αλλά και βαθύτατα πολιτικό… Το αβγό του φιδιού έχει ήδη εκκολαφθεί. Και ο μύθος μπλέκει με την επικαιρότητα, καθώς το διαβάζω τις μέρες που η συγκλονισμένη Ευρώπη στρέφει το βλέμμα της στη Νορβηγία, δήθεν έκπληκτη για όσα έχουν συμβεί. Ο Ιζζό, ταλαντούχος ανατόμος της κοινωνίας μας τα δείχνει με τα νουάρ μυθιστορήματά του μπροστά στα μάτια μας…
…και το μυαλό μου γυρίζει στον Αντρέ Μπρινκ. Το λευκό συγγραφέα που τόλμησε να υψώσει τη φωνή του ενάντια στο καθεστώς του απαρτχάιντ, ζώντας στη Νότια Αφρική. Αν και σχεδόν το σύνολο του έργου του έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά (εκδόσεις Χατζηνικολή) δεν είναι ευρέως γνωστός. Κι όμως, έχει γράψει συναρπαστικά αριστουργήματα. Μια στιγμή στον Άνεμο, Λένε πως θα βρέξει, Το τείχος της Πανούκλας, Μια τρομοκρατική πράξη και πιο πρόσφατη H Άλλη πλευρά της σιωπής. Όπου ο συγγραφέας μας περιγράφει, μέσα από το μύθο, μια αληθινή ιστορία. Για την ικανοποίηση του αντρικού γερμανικού πληθυσμού, η Γερμανία στέλνει στην αποικία της στη Νοτιοδυτική Αφρική ολόκληρες φουρνιές από νεαρές και απελπισμένες κοπέλες. Εκείνες πιστεύουν ότι θα βρουν γαμπρούς. Στην πραγματικότητα οι περισσότερες καταλήγουν σε μια φυλακή-μπορντέλο στη μέση της ερήμου, όπου θα υποστούν τα πάνδεινα….
…και από τη μακρινή Αφρική, προσγειωνόμαστε στην Αθήνα. Ο Γιώργος Μ. Χατζηστεργίου στο μυθιστόρημά του Σου έχει μείνει καθόλου περιουσία; (εκδόσεις Αλεξάνδρεια), που έχει γραφτεί το 2008, κατεδαφίζει τα πάντα. Ακόμη και την Αθήνα! Ένας νεαρός σύμβουλος του πρωθυπουργού, γεννά μια πρωτότυπη και «επαναστατική» ιδέα που θα βγάλει την Ελλάδα από την κρίση. Να κατεδαφιστούν όλα και να ξαναχτιστούν από την αρχή. Είναι η Νέα Μεγάλη Ιδέα που θα οδηγήσει σε νίκη στις εκλογές, ενώ στην κορύφωση των εξελίξεων, ο πρωθυπουργός θα απευθυνθεί σε μια λαοθάλασσα στην Πλατεία Συντάγματος αναγγέλλοντας το βομβαρδισμό της Αθήνας από την Πολεμική Αεροπορία, ενόψει της Νέας Ανοικοδόμησης. Εξαιρετική και προφητική παραβολή για τις εξελίξεις. Ξεχωρίζουν τα απίστευτα διαφημιστικά σποτ των κομμάτων που περιγράφονται λεπτομερώς. Πραγματικά σπαρταριστά!
…Το χιούμορ της αξιοποιεί και η Γαλάτεια Ριζιώτη στο Μπαρ Ταρ (εκδόσεις Κέδρος). Οι ιστορίες της μας μεταφέρουν στην καθημερινότητα της πόλης, ακόμη κι αν οι καταστάσεις που ζουν οι ηρωίδες και οι ήρωές της ξεφεύγουν συχνά από τα καθιερωμένα. Όπως η κοπέλα που θέλει να γίνει πόρνη και καταλήγει… διπλωμάτης ή η συνηθισμένη κοπέλα που ζει μια παρωδία σαπουνόπερας με τον έρωτα ενός σεΐχη που την παίρνει μαζί στο εμιράτο του. Άλλοι ζουν πιο «κανονικές» ζωές, όπως η φέρελπις συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων που καταδυναστεύεται από την πραγματικότητα και δεν μπορεί να γράψει πέρα από τον πρόλογο… Διάβασα τις ιστορίες σαν μυθιστόρημα, χωρίς να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου μέχρι την τελευταία σελίδα…
…και μετά, μια βουτιά στη θάλασσα τα σβήνει όλα… Ακόμη και το δύσκολο φθινόπωρο που φαίνεται κάπου στο βάθος του ορίζοντα.
Κώστας Στοφόρος
Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!
