… Κουβαλάω μαζί μου ένα βαρύ, αλλά καθώς φαίνεται απαραίτητο βιβλίο. Δικαίωμα αντίστασης και πολιτική ανυπακοή- Νομιμοποίηση κατά νομιμότητας του Ξενοφώντα Γιαταγάνα (Κριτική). Κρατάω σημειώσεις και είμαι έτοιμος να επιστρατεύσω αποσπάσματα από το βιβλίο για την πρώτη φορά που κάποιος θα προσπαθήσει να «συλλάβει» όποιον αρνείται να πληρώσει εισιτήριο.
Μαθαίνω, λοιπόν, ότι η πρώτη καταγραφή πολιτικής ανυπακοής υπάρχει ήδη από την Ιλιάδα, όταν ο Διομήδης αντιστέκεται στον Αγαμέμνονα, αρνούμενος να συμμορφωθεί με τις εντολές του. Η συνέλευση των Αχαιών, δικαιώνει τον Διομήδη! Διαβάζω ακόμη και προσυπογράφω: «…Η προβληματική της πολιτικής ανυπακοής οδηγεί στην εμβάθυνση της έννοιας της κριτικής και της ενεργής συμμετοχής του πολίτη στα κοινά, η οποία αποτελεί αναγκαία συνθήκη για τη λειτουργία μιας ζώσης δημοκρατίας…».
Μόνο που κάποιοι την προτιμούν… νεκρή! Σε κάθε περίπτωση, όταν τα επιχειρήματα τελειώνουν, το βιβλίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως όργανο ανυπακοής…
…Από την άλλη, θέλοντας να ξεφύγω απ’ όλα αυτά, να ανασάνω, να νιώσω σαν να πίνω γάργαρο νερό κατευθείαν από την πηγή, παίρνω μαζί μου την όμορφη έκδοση με τα «επτά αγαπητικά διηγήματα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Να είχεν ο έρωτας σαΐτες! ο τίτλος του. Την έκδοση έχει επιμεληθεί ο Κώστας Ακρίβος και την έχει στολίσει με τις ζωγραφιές του ο Δημήτρης Μοράρος (Μεταίχμιο).
Μαγεία και απόλαυση… Φεύγω μακριά και από τα Πατήσια βρίσκομαι στα ακρογιάλια της Σκιάθου, νιώθω να βλέπω κι εγώ ολοζώντανο το Όνειρο στο κύμα, να λάμνω μέσα στο φεγγαρόφωτο μαζί με τη Λιαλιώ, να περιμένω την εξαδέλφην Μαχούλαν στη Φαρμακολύτρια… Πόσο μπορεί να σε μαγέψει αυτή η γλώσσα… Να είσαι σαν φεγγαροχτυπημένος, πρωί- πρωί μέσα στον Ηλεκτρικό…. Στριφογυρνάω λέξεις και φράσεις στη γλώσσα μου σαν ακριβό κόκκινο κρασί. Πόσα πράγματα μαγικά και ξεχασμένα!
…Ο Γιώργος Ρούβαλης από την άλλη, Αναζητώντας τη Σαλώμη (Στοχαστής) με ταξιδεύει στο Ναύπλιο, αλλά και σε όλο τον κόσμο με τη συλλογή διηγημάτων του που είναι… δυο σε ένα. Πραγματικά, είναι σαν να διαβάζεις δύο εντελώς διαφορετικά βιβλία. Στο ένα πρωταγωνίστριες είναι οι «γυναίκες της ζωής» του αφηγητή, δοσμένες με παιγνιώδη διάθεση. Το χιούμορ αλλά και η ρομαντική διάθεση εναλλάσσονται, σε μια καθαρά «αντρική ματιά» απέναντι στις γυναίκες, που μπορεί να είναι καμιά φορά ενοχλητική, αλλά ειλικρινής. Από την άλλη, έχουμε μικρές ιστορίες από το Ναύπλιο, δοσμένες μέσα από πολλές και διαφορετικές αφηγήσεις. Πρωταγωνιστές Ναυπλιώτες άντρες και γυναίκες που συνθέτουν σαν ένα παζλ το πρόσωπο της πόλης και σκιαγραφούν την ιστορία της. Προσωπικά, βρήκα ακόμη πιο ενδιαφέρον αυτό το δεύτερο πολυπρισματικό μέρος του βιβλίου…
…Από το Ναύπλιο προσγειωνόμαστε απότομα στην Αθήνα του Μνημονίου, με τα Ληξιπρόθεσμα δάνεια του Πέτρου Μάρκαρη (Γαβριηλίδης) – το πρώτο βιβλίο της Τριλογίας της κρίσης. Ένας δολοφόνος τραπεζιτών, παράξενες αφίσες και προκηρύξεις που καλούν τα θύματα των τραπεζών να μην πληρώνουν τις οφειλές τους. Το μότο του Μπρεχτ Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυσή της; μας δίνει και την ουσία του βιβλίου. Διότι ο δολοφόνος συλλαμβάνεται μεν, δικαιώνεται δε. Ο Μάρκαρης με τον αστυνόμο Χαρίτο μας περιγράφει με τον πιο ενδιαφέροντα τρόπο αυτά που συμβαίνουν γύρω μας με την κρίση, μιλώντας μας παράλληλα για τα παρασκήνια του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, για τα μυστικά των τραπεζών, αλλά και για τις σκοτεινές πτυχές του πρωταθλητισμού.
Συναρπαστικό και διεισδυτικό, ένα πρώτο -θετικό- δείγμα των επιπτώσεων της κρίσης στην πεζογραφία που δεν θέλει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλο της ή να βυθίζεται στην ομφαλοσκόπηση, ενώ ο κόσμος γύρω καταρρέει…
Μόνο που κάποιοι την προτιμούν… νεκρή! Σε κάθε περίπτωση, όταν τα επιχειρήματα τελειώνουν, το βιβλίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως όργανο ανυπακοής…
…Από την άλλη, θέλοντας να ξεφύγω απ’ όλα αυτά, να ανασάνω, να νιώσω σαν να πίνω γάργαρο νερό κατευθείαν από την πηγή, παίρνω μαζί μου την όμορφη έκδοση με τα «επτά αγαπητικά διηγήματα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Να είχεν ο έρωτας σαΐτες! ο τίτλος του. Την έκδοση έχει επιμεληθεί ο Κώστας Ακρίβος και την έχει στολίσει με τις ζωγραφιές του ο Δημήτρης Μοράρος (Μεταίχμιο).
Μαγεία και απόλαυση… Φεύγω μακριά και από τα Πατήσια βρίσκομαι στα ακρογιάλια της Σκιάθου, νιώθω να βλέπω κι εγώ ολοζώντανο το Όνειρο στο κύμα, να λάμνω μέσα στο φεγγαρόφωτο μαζί με τη Λιαλιώ, να περιμένω την εξαδέλφην Μαχούλαν στη Φαρμακολύτρια… Πόσο μπορεί να σε μαγέψει αυτή η γλώσσα… Να είσαι σαν φεγγαροχτυπημένος, πρωί- πρωί μέσα στον Ηλεκτρικό…. Στριφογυρνάω λέξεις και φράσεις στη γλώσσα μου σαν ακριβό κόκκινο κρασί. Πόσα πράγματα μαγικά και ξεχασμένα!
…Ο Γιώργος Ρούβαλης από την άλλη, Αναζητώντας τη Σαλώμη (Στοχαστής) με ταξιδεύει στο Ναύπλιο, αλλά και σε όλο τον κόσμο με τη συλλογή διηγημάτων του που είναι… δυο σε ένα. Πραγματικά, είναι σαν να διαβάζεις δύο εντελώς διαφορετικά βιβλία. Στο ένα πρωταγωνίστριες είναι οι «γυναίκες της ζωής» του αφηγητή, δοσμένες με παιγνιώδη διάθεση. Το χιούμορ αλλά και η ρομαντική διάθεση εναλλάσσονται, σε μια καθαρά «αντρική ματιά» απέναντι στις γυναίκες, που μπορεί να είναι καμιά φορά ενοχλητική, αλλά ειλικρινής. Από την άλλη, έχουμε μικρές ιστορίες από το Ναύπλιο, δοσμένες μέσα από πολλές και διαφορετικές αφηγήσεις. Πρωταγωνιστές Ναυπλιώτες άντρες και γυναίκες που συνθέτουν σαν ένα παζλ το πρόσωπο της πόλης και σκιαγραφούν την ιστορία της. Προσωπικά, βρήκα ακόμη πιο ενδιαφέρον αυτό το δεύτερο πολυπρισματικό μέρος του βιβλίου…
…Από το Ναύπλιο προσγειωνόμαστε απότομα στην Αθήνα του Μνημονίου, με τα Ληξιπρόθεσμα δάνεια του Πέτρου Μάρκαρη (Γαβριηλίδης) – το πρώτο βιβλίο της Τριλογίας της κρίσης. Ένας δολοφόνος τραπεζιτών, παράξενες αφίσες και προκηρύξεις που καλούν τα θύματα των τραπεζών να μην πληρώνουν τις οφειλές τους. Το μότο του Μπρεχτ Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυσή της; μας δίνει και την ουσία του βιβλίου. Διότι ο δολοφόνος συλλαμβάνεται μεν, δικαιώνεται δε. Ο Μάρκαρης με τον αστυνόμο Χαρίτο μας περιγράφει με τον πιο ενδιαφέροντα τρόπο αυτά που συμβαίνουν γύρω μας με την κρίση, μιλώντας μας παράλληλα για τα παρασκήνια του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, για τα μυστικά των τραπεζών, αλλά και για τις σκοτεινές πτυχές του πρωταθλητισμού.
Συναρπαστικό και διεισδυτικό, ένα πρώτο -θετικό- δείγμα των επιπτώσεων της κρίσης στην πεζογραφία που δεν θέλει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλο της ή να βυθίζεται στην ομφαλοσκόπηση, ενώ ο κόσμος γύρω καταρρέει…
Κώστας Στοφόρος
Σχόλια
