…Τα δρομολόγια του Προαστικού, ανά ώρα, από τέσσερα έγιναν τρία. Τα έργα στον Ηλεκτρικό όλο τελειώνουν κι όλο ξαναρχίζουν. Γραμμές λεωφορείων καταργούνται… Η απουσία προσωπικού είναι παντού εμφανής… Οι κυλιόμενες σκάλες και τα ασανσέρ δεν λειτουργούν… «προσωρινά» για μήνες, σε πολλούς σταθμούς.
Για όλα αυτά θα πληρώνουμε το εισιτήριο κατά 40% αυξημένο! Η μηνιαία κάρτα από τα 35 εκτοξεύεται στα 45 ευρώ…
Ή θα αντισταθούμε και δεν θα πληρώνουμε εισιτήρια ή θα καταλήξουμε να πηγαίνουμε με τα πόδια (αν, βεβαίως, έχουμε δουλειά για να πάμε)…
Για όλα αυτά θα πληρώνουμε το εισιτήριο κατά 40% αυξημένο! Η μηνιαία κάρτα από τα 35 εκτοξεύεται στα 45 ευρώ…
Ή θα αντισταθούμε και δεν θα πληρώνουμε εισιτήρια ή θα καταλήξουμε να πηγαίνουμε με τα πόδια (αν, βεβαίως, έχουμε δουλειά για να πάμε)…
Με βλέπω να περπατάω με κανένα βιβλίο στο χέρι, ελπίζοντας πως θα παίξω κι εγώ στη διαφήμιση… keep walking…
…Χρειάζομαι μια γερή δόση ανατρεπτικού χιούμορ! Τι καλύτερο, λοιπόν, από το Σκίουρος ζητεί βερβερίτσα του Ντέιβιντ Σεντάρις (Μελάνι); Τα ζώα όπως δεν τα είδατε ποτέ! Η θαυμάσια εικονογράφηση του Ίαν Φάλκονερ έρχεται να συμπληρώσει τις έξω από κάθε φαντασία ιστορίες που μόνο στο μυαλό του συγγραφέα τού Μια σχεδόν φυσιολογική οικογένεια θα μπορούσαν να γεννηθούν!
…Κι αφού τα ζώα με κάνουν να ξεκαρδίζομαι, αποφασίζω να μείνω στο ίδιο κλίμα και πιάνω τους Στυφούς λεμονανθούς του Κώστα Π. Παναγιώτου (Λιβάνης) που με κάνουν να γελάω και πάλι μόνος μου, ως παλαβός στον Ηλεκτρικό:
-Ο κοινός τρόπος αποδόμησης μετά θάνατον του ανθρώπου, του ποντικού και της μελιτζάνας δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για να πιστέψει κανείς ότι ο πρώτος επελέγη να αναστηθεί μετά την κρίση της Δευτέρας Παρουσίας
Γιατρός ακτινολόγος, διευθυντής στο ΕΣΥ, δεν διστάζει να γράψει
-Όσα τσεκάπ κι αν κάνεις, η μοίρα θα σε περιμένει υπομονετικά με ένα ειρωνικό χαμόγελο στο βάθος ενός σκοτεινού δρόμου…
Τίποτα δεν ξεφεύγει από την πένα του:
-Η πόρτα της εξουσίας είναι χαμηλή. Για να την περάσεις, πρέπει να σκύψεις…
-Το μόνο που μπορεί να προσφέρει σ’ έναν ηλίθιο η ωριμότης, είναι να του παραχωρήσει ένας νεότερος τη θέση του στο λεωφορείο.
Αν συνεχίσω νομίζω πως θα ξεπεράσω το χώρο. Δεν έχετε παρά να διαβάσετε το βιβλίο! Ακόμη κι οι ώρες στον Ηλεκτρικό θα σας φανούν διασκεδαστικές…
… Σοβαρεύω και περνάω στην ιστορία που όταν δεν «διορθώνεται» απουσιάζει… Έτσι, με έκπληξη διάβασα ένα από τα λίγα μυθιστορήματα που αναφέρονται στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Το βιβλίο της Κρίστη Λεφτέρη A Watermelon, a Fish and a Bible κυκλοφόρησε στα αγγλικά και μεταφράστηκε ως Οκτώ ημέρες και μια Κυριακή (Διόπτρα). Ξεπερνώ την μάλλον ατυχή ελληνική εκδοχή του τίτλου, για να μπω στο «ψαχνό». Κι εκεί βρίσκω πολλά και ενδιαφέροντα. Η κεντρική ηρωίδα όχι μόνο είναι νόθα κόρη ενός Βρετανού, αλλά ερωτεύεται και Τούρκο. Η απόρριψη και η κατακραυγή της διαφορετικότητας, ο εθνικισμός και ο ρατσισμός παρουσιάζονται με τον πιο εύγλωττο τρόπο. Από την άλλη, η βαρβαρότητα της εισβολής που δεν εξωραΐζεται σε καμία περίπτωση…
…Με ένα μικρό βιβλιαράκι στο χέρι κι ένα μολύβι διασχίζω τη θάλασσα της Αθήνας από το σπίτι στο γραφείο. Τζιμ Μόρισον. Μια αμερικάνικη προσευχή και άλλα «ομόδοξα» ποιήματα σε μετάφραση του Πάνου Δρακόπουλου (Γαβριηλίδης). Καταλήγω πως η ποίηση δεν μεταφράζεται και απολαμβάνω τη δίγλωσση έκδοση. Τα μάτια μου κοιτάζουν πότε δεξιά και πότε αριστερά. Ο στιλπνός, σπαρακτικός, μουσικός, σαγηνευτικός ρυθμός χάνεται στα ελληνικά. Πώς να πεις The moon is a dry blood beast; Ή
To be a collage of magazine dust
Scratched on foreheads of walls of trust
This is just jail for those who must
Get up in the morning & fight for such
Διαβάζω και στο μυαλό μου έρχεται το Μια εποχή στην Κόλαση του Ρεμπό. Θυμάμαι τη σχολική μου τσάντα με το σήμα των Doors. Και εικόνες δεμένες με τη μουσική. Νύχτα στο αυτοκίνητο βάζω και ακούω το The End.
Εφτά χρόνια μετά το θάνατο του Μόρισον οι εναπομείναντες τρεις του συγκροτήματός που είχε διαλυθεί (Ray Manzarek, Robby Krieger, John Densmore ), συναντιούνται και πάλι το 1978. Μπαίνουν στο στούντιο και ντύνουν με μουσική τις απαγγελίες του Μόρισον (ηχογραφημένες το 1969 & 1970). An American prayer ο δίσκος (από την ομότιτλη ποιητική συλλογή). Μπαίνω στο Διαδίκτυο και τον ακούω… Ο κόσμος μοιάζει παράξενος μετά…
Κώστας Στοφόρος
…Χρειάζομαι μια γερή δόση ανατρεπτικού χιούμορ! Τι καλύτερο, λοιπόν, από το Σκίουρος ζητεί βερβερίτσα του Ντέιβιντ Σεντάρις (Μελάνι); Τα ζώα όπως δεν τα είδατε ποτέ! Η θαυμάσια εικονογράφηση του Ίαν Φάλκονερ έρχεται να συμπληρώσει τις έξω από κάθε φαντασία ιστορίες που μόνο στο μυαλό του συγγραφέα τού Μια σχεδόν φυσιολογική οικογένεια θα μπορούσαν να γεννηθούν!
…Κι αφού τα ζώα με κάνουν να ξεκαρδίζομαι, αποφασίζω να μείνω στο ίδιο κλίμα και πιάνω τους Στυφούς λεμονανθούς του Κώστα Π. Παναγιώτου (Λιβάνης) που με κάνουν να γελάω και πάλι μόνος μου, ως παλαβός στον Ηλεκτρικό:
-Ο κοινός τρόπος αποδόμησης μετά θάνατον του ανθρώπου, του ποντικού και της μελιτζάνας δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για να πιστέψει κανείς ότι ο πρώτος επελέγη να αναστηθεί μετά την κρίση της Δευτέρας Παρουσίας
Γιατρός ακτινολόγος, διευθυντής στο ΕΣΥ, δεν διστάζει να γράψει
-Όσα τσεκάπ κι αν κάνεις, η μοίρα θα σε περιμένει υπομονετικά με ένα ειρωνικό χαμόγελο στο βάθος ενός σκοτεινού δρόμου…
Τίποτα δεν ξεφεύγει από την πένα του:
-Η πόρτα της εξουσίας είναι χαμηλή. Για να την περάσεις, πρέπει να σκύψεις…
-Το μόνο που μπορεί να προσφέρει σ’ έναν ηλίθιο η ωριμότης, είναι να του παραχωρήσει ένας νεότερος τη θέση του στο λεωφορείο.
Αν συνεχίσω νομίζω πως θα ξεπεράσω το χώρο. Δεν έχετε παρά να διαβάσετε το βιβλίο! Ακόμη κι οι ώρες στον Ηλεκτρικό θα σας φανούν διασκεδαστικές…
… Σοβαρεύω και περνάω στην ιστορία που όταν δεν «διορθώνεται» απουσιάζει… Έτσι, με έκπληξη διάβασα ένα από τα λίγα μυθιστορήματα που αναφέρονται στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Το βιβλίο της Κρίστη Λεφτέρη A Watermelon, a Fish and a Bible κυκλοφόρησε στα αγγλικά και μεταφράστηκε ως Οκτώ ημέρες και μια Κυριακή (Διόπτρα). Ξεπερνώ την μάλλον ατυχή ελληνική εκδοχή του τίτλου, για να μπω στο «ψαχνό». Κι εκεί βρίσκω πολλά και ενδιαφέροντα. Η κεντρική ηρωίδα όχι μόνο είναι νόθα κόρη ενός Βρετανού, αλλά ερωτεύεται και Τούρκο. Η απόρριψη και η κατακραυγή της διαφορετικότητας, ο εθνικισμός και ο ρατσισμός παρουσιάζονται με τον πιο εύγλωττο τρόπο. Από την άλλη, η βαρβαρότητα της εισβολής που δεν εξωραΐζεται σε καμία περίπτωση…
…Με ένα μικρό βιβλιαράκι στο χέρι κι ένα μολύβι διασχίζω τη θάλασσα της Αθήνας από το σπίτι στο γραφείο. Τζιμ Μόρισον. Μια αμερικάνικη προσευχή και άλλα «ομόδοξα» ποιήματα σε μετάφραση του Πάνου Δρακόπουλου (Γαβριηλίδης). Καταλήγω πως η ποίηση δεν μεταφράζεται και απολαμβάνω τη δίγλωσση έκδοση. Τα μάτια μου κοιτάζουν πότε δεξιά και πότε αριστερά. Ο στιλπνός, σπαρακτικός, μουσικός, σαγηνευτικός ρυθμός χάνεται στα ελληνικά. Πώς να πεις The moon is a dry blood beast; Ή
To be a collage of magazine dust
Scratched on foreheads of walls of trust
This is just jail for those who must
Get up in the morning & fight for such
Διαβάζω και στο μυαλό μου έρχεται το Μια εποχή στην Κόλαση του Ρεμπό. Θυμάμαι τη σχολική μου τσάντα με το σήμα των Doors. Και εικόνες δεμένες με τη μουσική. Νύχτα στο αυτοκίνητο βάζω και ακούω το The End.
Εφτά χρόνια μετά το θάνατο του Μόρισον οι εναπομείναντες τρεις του συγκροτήματός που είχε διαλυθεί (Ray Manzarek, Robby Krieger, John Densmore ), συναντιούνται και πάλι το 1978. Μπαίνουν στο στούντιο και ντύνουν με μουσική τις απαγγελίες του Μόρισον (ηχογραφημένες το 1969 & 1970). An American prayer ο δίσκος (από την ομότιτλη ποιητική συλλογή). Μπαίνω στο Διαδίκτυο και τον ακούω… Ο κόσμος μοιάζει παράξενος μετά…
Κώστας Στοφόρος
Σχόλια
