Γράφει για τον Δρόμο ο Μάκι Σάτο, Διευθυντής του «Ιαπωνικού Ιατρικού Δικτύου για το Ιράκ»:
Η κυβέρνηση του Shinzo Abe εσπευσμένα έφερε στην ιαπωνική Βουλή το νέο «αμυντικό» νόμο. Εβδομήντα χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η ιαπωνική κυβέρνηση θεώρησε επείγον να δυναμώσει τη συμμαχία με τις ΗΠΑ «ώστε η χώρα να αντιμετωπίσει την κρίση στο διεθνές περιβάλλον», αναφερόμενη στην «απειλή της Βόρειας Κορέας και της Κίνας και την άνοδο του Ισλαμικού Κράτους»…
Έτσι, στις 16 Ιουλίου το κυβερνών κόμμα υπερψήφισε στη βουλή το νομοσχέδιο σύμφωνα με το οποίο η Ιαπωνία θα μπορεί να χρησιμοποιεί τη στρατιωτική της δύναμη εκτός της χώρας και να συμμετέχει σε πολέμους. Κάθε μέρα, μέρα νύχτα, μεγάλος αριθμός Ιαπώνων πολιτών που αντιτίθενται στο νόμο διαδηλώνουν σε όλη τη χώρα.
Πολλές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που δουλεύουν στον τομέα της διεθνούς ανθρωπιστικής βοήθειας εξέδωσαν δήλωση για να υψώσουν και αυτές τη φωνή τους ενάντια στο νομοσχέδιο. Σαφέστατα, αν η κυβέρνηση της Ιαπωνίας στείλει στρατιωτικές δυνάμεις, ειδικά μαζί με δυνάμεις των ΗΠΑ, οι ιαπωνικές ΜΚΟ θα θεωρούνται άμεσα εμπλεκόμενες στους πολέμους και θα χάσουν την εμπιστοσύνη των ανθρώπων όπου δραστηριοποιούνται. Σαν να μην έφτανε όμως αυτό, η ιαπωνική κυβέρνηση δήλωσε προκλητικά ότι ένας από τους στόχους του νόμου είναι να προστατέψει τους εργαζόμενους σε ΜΚΟ αν απαχθούν από τρομοκράτες!
Ωστόσο, ορισμένες ΜΚΟ διστάζουν ή αρνούνται να κινητοποιηθούν ενάντια στην κυβέρνηση, ακριβώς επειδή οι δραστηριότητές τους υποστηρίζονται οικονομικά από το Υπουργείο Εξωτερικών. Αυτή η κατάσταση, όπου ΜΚΟ χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, είναι πολύ προβληματική.
Πριν την υιοθέτηση του νόμου η κυβέρνηση της Ιαπωνίας διέκοψε την απαγόρευση εμπορίου όπλων. Επομένως οι πόλεμοι ανά τον κόσμο διευρύνουν τις «δραστηριότητες» της ιαπωνικής στρατιωτικής βιομηχανίας… Το δίκτυο οργανώσεων «ΟΧΙ στον πόλεμο», που δημιουργήθηκε στις 2 Ιουλίου από ιαπωνικές οργανώσεις που μοιράζονται την ανάγκη για επείγουσα δράση και δεν ταυτίζονται με την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, δίνει υπόσχεση να παλέψει ενάντια στο νόμο. Ευθύνη των κοινωνικών οργανώσεων είναι να παλεύουν για να σταματήσουν τους πολέμους, όχι να τους δικαιολογούν.
