Η στρατηγική αναδίπλωση του ΣΥΡΙΖΑ (2015) και η ακύρωση στην πράξη της εναλλακτικής του προοπτικής, μοιραία οδήγησε στην ολική αναδίπλωση της πολιτικής μας ζωής .
Και αυτό όχι μόνο με την επιστροφή στο πηδάλιο της διακυβέρνησης των αυθεντικών διαχειριστών της εξουσίας, υπό την πλέον καθαρόαιμη, νεοφιλελεύθερη δηλαδή, εκδοχή τους (Ν.Δ. – Κυριάκος Μητσοτάκης), αλλά και με την απενοχοποιητική νομιμοποίηση, ως… κανονικότητας!, της στρατηγικής τής υποτέλειας, που μας «επιβλήθηκε» από την «Υπερεξουσία» του ευρωδυτικού τοκογλυφικού κεφαλαίου (χρεοκοπία: Γ.Α.Π. – Καστελόριζο – 2010), εντός μάλιστα της Ευρωζώνης.
Οπότε και με τη νομιμοποίηση της «ιδεολογίας τής υποτέλειας», αυτού του ιδιότυπου «νεο-ραγιαδισμού» προς την… ευγενή «Υπερεξουσία», υπό πολυτελείς μανδύες (ultra «εκσυγχρονιστικούς», «ευρωπαϊστικούς», «παγκοσμιοποιητικούς»: κλίμα Σόρος!). Ιδιαζόντως αλλεργικής ιδεολογίας προς ό,τι το «ελληνικό» και το «εθνικό». Με την «ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού» και το «ανεξαρτησιακό πνεύμα του ‘21» να έχουν πρωτίστως την… τιμητική τους στον εθνο-αποδημητικό της λόγο.
Τούτων όλων, και όχι μόνον, δοθέντων, καθίσταται αυτονόητο ότι δεν έχουν κανένα αντίκρισμα στο μέλλον οι όποιες πολιτικές και ιδεολογικές αναζητήσεις:
Πρώτον: Που δεν συνειδητοποιούν το μέγα οραματικό κενό του Τόπου μας. Πως δηλαδή δεν έχουμε, για να προσφύγω στον κακοποιημένο απ’ τη μεταμοντέρνα κατάχρησή του όρο, ούτε υποψία «εθνικής αφήγησης». Ούτε υποψία «εθνο-στρατηγικού οράματος», για να πιστέψουμε.
Δεύτερον: Που, μαζί με την «ύφανσή του, δεν βάζουν ως πρώτη προτεραιότητα την ανάκτηση της «εθνικής ανεξαρτησίας». Δεν βάζουν δηλαδή απέναντί τους την «στρατηγική της υποτέλειας» και το ξεγύμνωμα της «ιδεολογίας της υποτέλειας» απ’ το οποίο και πρέπει να ξεκινούν.
Τρίτον: Που δεν εναρμονίζουν: πατριωτισμό, δημοκρατία και ριζοσπαστισμό, στο βαθύτερό τους περιεχόμενο. Οπότε και το «εθνικό» με το «κοινωνικό», που είναι μία πολύ δύσκολη σχέση. Η οποία όχι μόνο έχει πολλές φορές υποτιμηθεί στο παρελθόν, αλλά και έχει οδηγήσει σε ιεραρχήσεις… που έβαζαν το κάρο μπροστά από το άλογο!
Με τα παρελθοντοκεντρικά «αριστερά υπόλοιπα», για να μην πω «αποφάγια», να μην καλύπτουν πια ούτε τα υπόλοιπα των διαψευσμένων «ψευδαισθήσεών» μας, εκτιμώ πως όσοι μπορέσουν, με τις τολμηρές αναζητήσεις τους, να «αγκιστρωθούν» απ’ το μέλλον, πατώντας γερά στα αξιακά βάθρα του Τόπου μας κι αγναντεύοντας από εκεί τον κόσμο, θα συνεισφέρουν καθοριστικά και στο να ξανατεθεί σε κίνηση η κολλημένη «εθνική πυξίδα» μας (σηματοδοτώντας οραματικά τη ζητούμενη «εθνική στρατηγική» μας!).
…Χωρίς ποτέ να αγνοούμε, σε τούτο το δύσκολο «γύρισμα» των καιρών, τα επικίνδυνα παιχνίδια του γείτονά μας .
Υ.γ: Να τα χιλιάσει τα φύλλα του ο Δρόμος, ανοίγοντας φωτεινές ρωγμές στο μέλλον!
