Από τον Βαν Φλητ στον Τόμσεν. Του Χρίστου Κατσούλα.
Μετά την ήττα του κυβερνητικού στρατού στο Μάλι Μάδι το Σεπτέμβρη του 1948 από τον τάχα εξοντωμένο Δημοκρατικό Στρατό, ο επικεφαλής των κυβερνητικών δυνάμεων Βαν Φλητ, πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Περιόδευσε στα πανικόβλητα τμήματα του Εθνικού Στρατού που είχαν κατακλύσει την Καστοριά, έβγαλε λόγους, μάζεψε τους Έλληνες αξιωματικούς για να τους συμμορφώσει, βγήκε αποφασιστικά στο προσκήνιο. Είχε προηγηθεί το ανεκδιήγητο «στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας» του Π. Κανελλόπουλου προς τον Αμερικανό στρατηγό. Η Αμερικανική στρατιωτική αποστολή πλέον, δεν ήταν καθόλου άτυπη ή κρυμμένη στο παρασκήνιο.
Πόση απόσταση χωρίζει το παρασκήνιο από το προσκήνιο; Πότε και γιατί η άτυπη αλλά πραγματική εξουσία βγαίνει μπροστά, δημόσια και αναλαμβάνει την ευθύνη;
Ο κύριος Τόμσεν του ΔΝΤ αποφάσισε καταμεσής του Αυγούστου να βγει μπροστά. Είδε τη δυσκολία της κατάστασης και αποφάσισε να συνδράμει; Προσπαθεί να καλύψει την κυβέρνηση ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών; Στέλνει μήνυμα στο πολιτικό σύστημα ότι η τρόικα δεν θα εξαντληθεί στο παρασκήνιο αλλά θα εισβάλει στο προσκήνιο; Προετοιμάζει τον λαό για τα χειρότερα;
Όπως και να έχει η εξέλιξη ήταν εντυπωσιακή. Απαντά εκ των πραγμάτων στο ρητορικό πλέον ερώτημα «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο»…
Ο πρωθυπουργός της χώρας παραθερίζει, τη στιγμή που η τρόικα καταλαμβάνει και τυπικά το ρόλο που της έχει ανατεθεί. Δίνει συνεντεύξεις Τύπου πριν την κυβέρνηση, με μπαράζ παρεμβάσεων στις εφημερίδες επιχειρεί να διαμορφώσει το κλίμα, ανακοινώνει μέτρα, πολιτικές και συστάσεις, διαψεύδει ή επιβεβαιώνει κ.ο.κ.
Στο τελευταίο επεισόδιο οι εκπρόσωποι της τρόικας παρήγγειλαν συγχωνεύσεις στον τραπεζικό τομέα, ενώ εμμέσως ζητούν την άμεση ιδιωτικοποίηση στην ενέργεια και στις μεταφορές, απολύσεις στις ΔΕΚΟ, μονιμοποίηση των μέχρι σήμερα μέτρων λιτότητας και επιπλέον μέτρα.
Από τις 6 Μαΐου μέχρι σήμερα η τρόικα αναβαθμίζει διαρκώς την πολιτική της παρέμβαση, συμπεριφέρεται ανοικτά ως η πραγματική κυβέρνηση, συγκροτεί τους δικούς της μηχανισμούς. Ο άνθρωπος του διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου Τ. Σκιόπα ανέλαβε ρόλο υπερυπουργού οικονομικών, ενώ ο Γ. Παπακωνσταντίνου επαναλαμβάνει τις εντολές της τρόικας με δίωρη καθυστέρηση, βαφτίζοντάς τες «πρόκληση για τους επόμενους μήνες».
Μετά την επέμβαση της τρόικας, αλλά πολύ περισσότερο μετά τις τελευταίες εξελίξεις όπου η τρόικα κατεβαίνει στο λαό, απευθύνει διαγγέλματα και ασκεί απευθείας πολιτική, πολλά ερωτήματα για τη φύση και τον χαρακτήρα του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου έχουν λυθεί. Τα εξήντα και πλέον χρόνια που μας χωρίζουν από την εποχή της μεταπολεμικής ατιμωτικής υποτέλειας, είναι παρά πολλά σαν ιστορικός χρόνος, αλλά πολύ λίγα για να αλλάξουν τη φύση μιας άρχουσας τάξης που σε κάθε δύσκολη στιγμή της ύπαρξής της έβρισκε στήριγμα στον ξένο παράγοντα, στο ξένο κεφάλαιο, στους διεθνείς οργανισμούς.
Το πάλαι ποτέ περήφανο ΠΑΣΟΚ της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας, έχει μετατραπεί σε θυρωρείο του ΔΝΤ και της Κομισιόν, με αιματηρό κόστος για τον εργαζόμενο κόσμο.
Η εμφάνιση της τρόικας ως τυπικός, αναγνωρισμένος και φανερός κυβερνήτης της χώρας, έχει και μια ακόμη πλευρά: Τον τεράστιο φόβο από τις κοινωνικές αντιδράσεις, την ανάλογη προετοιμασία των επιτελείων του ΔΝΤ, τον αναλώσιμο χαρακτήρα του σημερινού πολιτικού προσωπικού. Από αυτή την άποψη υπάρχει κάτι το αισιόδοξο στη δημόσια εμφάνιση του κυρίου Τόμσεν την προηγούμενη βδομάδα.
