Το Χίλσμπορο, οι ευθύνες και η νομοθεσία στην Αγγλία
Με αφορμή την πρόσφατη μαύρη επέτειο από τα τραγικά γεγονότα στο Χέιζελ, με τους 39 νεκρούς στον τελικό Γιουβέντους-Λίβερπουλ το 1985, γράφτηκαν τις επόμενες μέρες αρκετά ενδιαφέροντα αφιερώματα στον ελληνικό Τύπο. Ο μέσος αναγνώστης, δηλαδή, μπορούσε να βρει και να θυμηθεί από εφημερίδες και ιστοσελίδες όχι μόνο τι συνέβη σε εκείνο το παιχνίδι, αλλά και τι ισχύει τώρα σε φαινόμενα βίας, ειδικά στο αγγλικό ποδόσφαιρο, που βρέθηκε από τότε στο στόχαστρο (αν και οι ευθύνες των διοργανωτών ουδέποτε δεν διερευνήθηκαν). Μην ξεχνάμε και την τραγωδία του Χίλσμπορο, για την οποία αποκαλύφθηκαν πρόσφατα οι τεράστιες ευθύνες της θατσερικής κυβέρνησης και της αστυνομίας.
Ας ρίξουμε μια ματιά, λοιπόν, σε όσα γίνονται στο αγγλικό ποδόσφαιρο, έτσι ώστε ο καθένας να έχει εικόνα και να βγάλει τα συμπεράσματά του για το τι ισχύει στο νησί τα τελευταία χρόνια, με το πλαίσιο να έχει εξελιχθεί σε άκρως αυστηρό, προκαλώντας μάλιστα και αντιδράσεις οπαδών κατά καιρούς σε ορισμένα, από υπερβολικά ως ακραία όπως τα θεωρούν, από τα εκατοντάδες μέτρα που έχουν ληφθεί.
Στην εθνική νομοθεσία της Αγγλίας, λοιπόν, έχουν συμπεριληφθεί ενδεικτικά ως ποινικά αδικήματα τα εξής:
– Η είσοδος στο στάδιο σε κατάσταση μέθης ή αν ο οπαδός έχει στην κατοχή του αλκοόλ όχι μόνο στο γήπεδο, αλλά ακόμα και κατά την διάρκεια που το όχημα (π.χ. πούλμαν) τον μεταφέρει στο γήπεδο.
– Η κατοχή πυροτεχνημάτων κι άλλων βεγγαλικών.
– Η οποιαδήποτε ρίψη αντικειμένου είτε στο γήπεδο, είτε στην εξέδρα.
– Άσεμνα ή ρατσιστικά συνθήματα.
Στην περίπτωση που ο οπαδός τιμωρηθεί από το δικαστήριο μπορεί να του απαγορευτεί η παρακολούθηση οποιουδήποτε αγώνα στο γήπεδο, τουλάχιστον για ένα τρίμηνο. Το όνομά του, επίσης, περιλαμβάνεται σε σχετικό μητρώο, το οποίο είναι σε γνώση των αστυνομικών και ποδοσφαιρικών Αρχών, έτσι ώστε να μην του επιτρέπεται καν να πλησιάσει το στάδιο. Όσον αφορά τώρα τις δράσεις που πρέπει να κάνουν οι σύλλογοι, οι προϋποθέσεις για να λάβουν το σχετικό πιστοποιητικό ασφάλειας ώστε να διεξάγονται αγώνες στα γήπεδά τους, είναι ενδεικτικά οι εξής:
– Κάθε ομάδα πρέπει να έχει έναν υπεύθυνο Ασφάλειας, που θα είναι υπεύθυνος για τη λειτουργία και διαχείριση της ασφάλειας στο γήπεδο τις μέρες των αγώνων.
– Άντρες ασφάλειας που είναι εκπαιδευμένοι σε ένα εθνικά αναγνωρισμένο πρότυπο.
– Ένα μηχανογραφημένο σύστημα καταμέτρησης τουρνικέ που θα καταγράφει κάθε εισαγωγή θεατή σε κάθε τουρνικέ και αμέσως θα τον εγγράφει σε μια οθόνη στην αίθουσα ελέγχου του γηπέδου. Με αυτή τη μέθοδο, ο υπεύθυνος ασφάλειας μπορεί να δει κάθε στιγμή τον ακριβή αριθμό των θεατών σε κάθε περιοχή του γηπέδου.
– Ένας συναγερμός μπορεί να ακούγεται στην οθόνη όταν μια περιοχή φτάνει ένα ορισμένο ποσοστό της επιτρεπόμενης χωρητικότητας.
– Κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης (CCTV) με κάμερες που θα καλύπτουν βασικούς χώρους του γηπέδου.
– Μια αίθουσα ελέγχου στο στάδιο με συνδέσεις ραδιοφωνικής επικοινωνίας με τους ανώτερους άντρες ασφάλειας και την αστυνομία, οθόνες CCTV κ.λπ.
Επίσης υπάρχουν συμπεριφορές που θεωρούνται μη επιτρεπτές:
– Η ρίψη οποιουδήποτε αντικειμένου.
– Παράνομη είσοδος στον αγωνιστικό χώρο.
– Η απειλητική συμπεριφορά ή ρατσιστική, ομοφοβική και υβριστική γλώσσα.
– Το κάπνισμα σε οποιαδήποτε περιοχή μέσα στο γήπεδο.
– Η απόπειρα εισόδου στο γήπεδο υπό την επήρεια μέθης.
– Η είσοδος σε ένα μέρος του γηπέδου που προορίζεται για τους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας.
Β.Γ.
