Ενώ η Ε.Ε. κολλάει στη λάσπη λιτότητας και ύφεσης, οι 27 της Ε.Ε. επιμένουν στο πρωτόκολλο των αξιολογήσεων και των ευχολογίων – Κύπρος, Ελλάδα, Ιταλία δίνουν τροφή στα «πηγαδάκια» των ηγετών. Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Η διασκεδαστική διαρροή του Μεγάλου Μαξίμου, μετά το ναυάγιο της «διαπραγμάτευσης» με την τρόικα που παράτησε στα κρύα του λουτρού την κυβέρνηση με homework μέχρι τον Απρίλιο, ανέφερε πως ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, μετέθεσε την προθεσμία «αντοχής» της κυβέρνησης από τον Ιούνιο στον Ιανουάριο του 2014, οπότε η Ελλάδα αναλαμβάνει την προεδρία της Ε.Ε. Το ερώτημα είναι ποιος και τι θα αντέξει μέχρι τότε στην καθημαγμένη οικονομία και κοινωνία. Πολύ περισσότερο που οι «συνιστώσες» της τρόικας διαμηνύουν από τώρα πως η ύφεση φέτος θα ξεπεράσει την πρόβλεψη 4,5%, αγγίζοντας ακόμη και το 6%!
Το ελληνικό φιάσκο, χωρίς αμφιβολία, ήταν δημοφιλές θέμα στα πηγαδάκια της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. που ολοκληρώνεται σήμερα, Παρασκευή, στις Βρυξέλλες. Αλλά μόνον ως θέμα «ζύμωσης» και κακεντρεχών σχολίων. Ούτε ο Α. Σαμαράς είχε πρόθεση να θέσει ζήτημα επανεξέτασης του προγράμματος που οδηγείται στα βράχια, ούτε οι εταίροι της Ε.Ε. είχαν διάθεση να αποκλίνουν από το πρωτόκολλο της Συνόδου. Το θέμα της οποίας είναι… ένα μεγάλο τίποτα. Υποτίθεται ότι οι 27 καθιέρωσαν από τον Σεπτέμβριο του 2010 ενδιάμεσες εξαμηνιαίες συνόδους με στόχο την αξιολόγηση των «επιτευγμάτων» τους στη διαχείριση της χρηματοπιστωτικής κρίσης που στη συνέχεια έγινε κρίση κρατικού χρέους. Οι «φωτεινοί παντογνώστες» της ευρωκρατίας πέτυχαν διάνα ακριβώς σ’ αυτό: Μεταφέροντας στις πλάτες των φορολογουμένων το κόστος διάσωσης των τραπεζών που είχαν πληγεί από τα τοξικά sub primes, έκαναν την κρίση δική τους. Αλλά αυτό δεν περιλαμβάνεται στα συμπεράσματα των τεσσάρων ενδιάμεσων Συνόδων Κορυφής που έχουν διεξαχθεί από τότε.
Ευχές και αποσιωπήσεις
Το ευχολόγιο που αναμένεται να διατυπωθεί στη Σύνοδο θα συνδυάζει γενικολογίες περί «προόδου» με παραινέσεις για ανάπτυξη. Το περίφημο «μέτωπο του Νότου», πέρα από ψελλίσματα, θα περιμένει αρκετά ακόμη για την πολυδιαφημισμένη «αντεπίθεσή» του κατά της λιτότητας. Όσο για την αντιμετώπιση κάθε χώρας ξεχωριστά, η Ιρλανδία παραμένει το μοναδικό «πετυχημένο» παράδειγμα προσαρμογής, όπως κατέδειξε και η έξοδός της στις αγορές.
Από τα υπόλοιπα αγκάθια, το πιο επικίνδυνο είναι αυτό της Ιταλίας που, προς το παρόν, δεν εγγίζεται λόγω κυβερνητικής εκκρεμότητας. Η Κύπρος θα απασχολήσει, επίσης, αλλά τον αποφασιστικό λόγο θα έχει το έκτακτο Eurogroup σήμερα το βράδυ, ενώ το ελληνικό αγκάθι θα αντιμετωπιστεί με «πολιτικό μασάζ», με αναφορές σε «σημαντική πρόοδο, παρά τις εκκρεμότητες», με διαβεβαιώσεις ότι η δόση του Μαρτίου μπορεί να εκταμιευτεί ανεξάρτητα από τη διακοπή στην αποστολή της τρόικας και με αποσιωπήσεις για την πραγματικότητα που θα αποκαλυφθεί μέχρι τον Ιούνιο: Ή θα παρθούν πρόσθετα μέτρα, τουλάχιστον 4 δισ., για να διασωθεί το πρόγραμμα ή αυτό θα αναθεωρηθεί ριζικά και πριν το ορόσημο των γερμανικών εκλογών.
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι το Βερολίνο ή άλλοι εταίροι στην Ε.Ε. των 27 προτίθενται να συζητήσουν οτιδήποτε άλλο πέρα από την αυστηρή τήρηση του Mνημονίου.
Το Ευρωκοινοβούλιο
Έτσι, η εθιμοτυπία της Συνόδου θα ακολουθηθεί χωρίς παρεκκλίσεις και η ουσία θα απασχολήσει το «περιθώριο» κι όχι τη στρογγυλή τράπεζα των 27. Τον σκληρό πυρήνα της ευρωκρατίας, άλλωστε, τον απασχολεί περισσότερο το παζάρι που υποχρεούται να κάνει με το Ευρωκοινοβούλιο, το οποίο προ ημερών καταψήφισε τον κοινοτικό προϋπολογισμό 2014-2020, ύψους 908 δισ. ευρώ. Είναι, άραγε, αυτό το ανάχωμα κατά της λιτότητας; Κρατήστε μικρό καλάθι.
Μπορεί οι ευρωβουλευτές να αντιτέθηκαν στις περικοπές που προβλέπει η απόφαση των 27 και να ζητούν «ευελιξία», αλλά δεν αμφισβητούν διόλου τον ολετήρα της λιτότητας που περνά μέσα από τα μνημόνια και τα εξουθενωτικά προγράμματα που εφαρμόζονται σε κάθε χώρα, προς συμμόρφωση με το δημοσιονομικό σύμβολο πίστης των Βρυξελλών.
