Στο δρόμο της ανεξαρτησίας
Η κατάθεση της Λευκής Βίβλου για το δρόμο προς την ανεξαρτησία της Σκωτίας από τον «πρωθυπουργό» της Σκωτίας και αρχηγό του Σκωτικού Εθνικού Κόμματος, Άλεξ Σάμοντ, αποτέλεσε πολιτικό γεγονός ενόψει του δημοψηφίσματος που έχει οριστεί για τον επόμενο Σεπτέμβριο, με τη συναίνεση της Βρετανίας. Το 38% που δίνουν σήμερα οι δημοσκοπήσεις στην Καμπάνια Ναι έναντι 47% στο Better Together (Καλύτερα Μαζί – με την Αγγλία εννοείται) σημαίνει ότι το δημοψήφισμα είναι μαχητό.
Τα κοινά στοιχεία του εθνικού κινήματος σε Σκωτία, Καταλονία και Χώρα των Βάσκων είναι πολλά. Και οι τρεις περιοχές είναι σχετικά πιο ευημερούσες στις χώρες τους και τα εθνικά κινήματα ευελπιστούν πως η ανεξαρτησία θα μεγαλώσει αυτή την ευημερία. Και τα τρία κινήματα έχουν προοδευτικό πρόσημο, επιζητούν περισσότερη δημοκρατία και ειρήνη, σε αντίθεση για παράδειγμα με τα δεξιά-ακροδεξιά εθνικά κινήματα των Φλαμανδών ή της Λέγκας του Βορρά, με το τελευταίο μάλιστα να εκφράζει τη βούληση του προηγμένου ιταλικού Βορρά να αποτινάξει τα βάρη των «καθυστερημένων» του Νότου. Το σκωτικό κίνημα για παράδειγμα θέλει τη Σκωτία να απαλλαγεί από τα πυρηνικά της Βρετανίας και τα φέροντα υποβρύχιά της. Και στα τρία κινήματα υπάρχει μια δεξιά αστική πτέρυγα και μια αριστερή λαϊκή πτέρυγα, με την τελευταία μάλιστα να θριαμβεύει στις τελευταίες εκλογές σε Καταλονία και Χώρα των Βάσκων. Και στα τρία κινήματα τα κόμματα της δεξιάς αστικής πτέρυγας δεν διαφέρουν από την Αριστερά μόνο σε ζητήματα οικονομίας (αποδέχονται ή ερωτοτροπούν με το νεοφιλελευθερισμό), αλλά είναι ταυτόχρονα πιο μετριοπαθή και συμβιβαστικά στο ζήτημα της ανεξαρτησίας και του περιεχομένου της. Για παράδειγμα, ο Άλεξ Σάμοντ επιδιώκει την παραμονή της Σκωτίας όχι μόνο στο ΝΑΤΟ αλλά και στο βρετανικό Στέμμα!
Να ένα καλό κουίζ για όσους βλέπουν με κακό μάτι τα αυτονομιστικά αυτά κινήματα γιατί τους μυρίζουν εξαρχής λιγότερο διεθνισμό. Πώς γίνεται οι αριστερές πτέρυγές τους να είναι και οι πιο «εθνικιστικές», δηλαδή οι πιο αδιάλλακτες;
Γιώργος Τσίπρας
