Έπεσαν τα προσχήματα στην ευρωζώνη.
Του Νίκου Ταυρή.
Αν η περίπτωση της Ελλάδας έχει δημιουργήσει σε ορισμένους -με τη βοήθεια της προπαγάνδας και της τελείως δουλικής στάσης του ΓΑΠ και των υπουργών του- την αυταπάτη «τους πληρώνουμε τοκογλυφικά, αλλά μας σώζουν» για το μηχανισμό της τρόικας, η περίπτωση της Ιρλανδίας είναι τόσο εξόφθαλμη που δεν μπορεί κανείς να ξεγελαστεί.
Η Ε.Ε. πιέζει αφόρητα την Ιρλανδία να δεχθεί τη σωτηρία του μεγάλου ευρωπαίου αδελφού, αλλά κανένας δεν νοιάζεται πια να κρύψει ότι πρόκειται για τη σωτηρία γερμανικών, αγγλικών και γαλλικών τραπεζών.
Στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ αλλά και μέσα στην ίδια τη Γερμανία μιλούν πολύ ωμά γύρω απ’ αυτά τα πράγματα και αποκαλύπτουν ταυτόχρονα ποιος είναι ο χαρακτήρας και ο σκοπός και του δικού μας Μνημονίου.
Η γερμανική καθημερινή οικονομική εφημερίδα Handelsblatt δεν κρύβει λόγια: «Τα πράγματα δεν θα πήγαιναν και τόσο άσχημα για την κυβέρνηση του Δουβλίνου, εάν άφηνε να χρεοκοπήσουν μια-δυο τράπεζες. Ωστόσο, η χρεοκοπία ιρλανδικών τραπεζών θα παρέσυρε στην άβυσσο και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Γερμανικές, αγγλικές και γαλλικές τράπεζες θα ήταν αντιμέτωπες με απώλειες εκατοντάδων δισεκατομμυρίων. Έτσι η Ιρλανδία οφείλει να διαφυλάξει τις τράπεζές της με κρατικές εγγυήσεις και τη βοήθεια της ΕΚΤ. Με αυτό τον τρόπο, ιρλανδικές, βρετανικές και γερμανικές τράπεζες και οι μέτοχοί τους θα μεταφέρουν το χρέος τους στο ιρλανδικό κράτος [στους εργαζόμενους δηλαδή]. Η Ιρλανδία θα χρειαστεί δάνεια, ανεξάρτητα αν τα ζητήσει τώρα ή την άλλη εβδομάδα. Αυτό απλώς θα απομακρύνει προσωρινά τα πυρά των αγορών και η Ευρωζώνη δεν πρόκειται να σωθεί. Οι αγορές θα συγκεντρώσουν τα πυρά στην Πορτογαλία και την Ισπανία οι μέτοχοι θα μείνουν ευχαριστημένοι αφού θα προστατευθούν από τις απώλειες, αλλά για τους φορολογούμενους της Ευρωζώνης αυτό είναι μια ολοσχερής καταστροφή».
Και οι Financial Times Deutschland γράφουν: «Η Ε.Ε. πλασάρει και πάλι μια επίθεση δημοσίων σχέσεων [“σωτηρία της Ιρλανδίας”] σαν λύση σε ένα πρόβλημα στο οποίο έχει παγιδευτεί. Το γεγονός είναι ότι η Ελλάδα, η Ιρλανδία και πιθανώς η Πορτογαλία είναι χρεοκοπημένες. Και αν η γερμανική κυβέρνηση πιέζει τώρα την Ιρλανδία να κάνει αίτηση για διάσωση, το κάνει από καθαρά ιδιοτελές συμφέρον. Θέλει να προστατέψει τις γερμανικές τράπεζες από απώλειες. Και όλοι μαζί, Ιρλανδοί και Γερμανοί, σπρώχνουν το λογαριασμό στους φορολογούμενους…».
Η χρηματοπιστωτική κρίση έχει απογυμνώσει κάθε πρόσχημα που περιέβαλλε την Ευρωζώνη. Κανείς πια δεν φλυαρεί για την κοινή ευημερία, για τη σύγκλιση των οικονομιών και τα κοινωνικά δικαιώματα. Η προσοχή έχει συγκεντρωθεί στο σφίξιμο του ζωναριού για τους εργαζόμενους και στην κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και στα χρυσά αλεξίπτωτα για τους τραπεζίτες και τους κατόχους ομολόγων.
Η Ε.Ε. πιέζει αφόρητα την Ιρλανδία να δεχθεί τη σωτηρία του μεγάλου ευρωπαίου αδελφού, αλλά κανένας δεν νοιάζεται πια να κρύψει ότι πρόκειται για τη σωτηρία γερμανικών, αγγλικών και γαλλικών τραπεζών.
Στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ αλλά και μέσα στην ίδια τη Γερμανία μιλούν πολύ ωμά γύρω απ’ αυτά τα πράγματα και αποκαλύπτουν ταυτόχρονα ποιος είναι ο χαρακτήρας και ο σκοπός και του δικού μας Μνημονίου.
Η γερμανική καθημερινή οικονομική εφημερίδα Handelsblatt δεν κρύβει λόγια: «Τα πράγματα δεν θα πήγαιναν και τόσο άσχημα για την κυβέρνηση του Δουβλίνου, εάν άφηνε να χρεοκοπήσουν μια-δυο τράπεζες. Ωστόσο, η χρεοκοπία ιρλανδικών τραπεζών θα παρέσυρε στην άβυσσο και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Γερμανικές, αγγλικές και γαλλικές τράπεζες θα ήταν αντιμέτωπες με απώλειες εκατοντάδων δισεκατομμυρίων. Έτσι η Ιρλανδία οφείλει να διαφυλάξει τις τράπεζές της με κρατικές εγγυήσεις και τη βοήθεια της ΕΚΤ. Με αυτό τον τρόπο, ιρλανδικές, βρετανικές και γερμανικές τράπεζες και οι μέτοχοί τους θα μεταφέρουν το χρέος τους στο ιρλανδικό κράτος [στους εργαζόμενους δηλαδή]. Η Ιρλανδία θα χρειαστεί δάνεια, ανεξάρτητα αν τα ζητήσει τώρα ή την άλλη εβδομάδα. Αυτό απλώς θα απομακρύνει προσωρινά τα πυρά των αγορών και η Ευρωζώνη δεν πρόκειται να σωθεί. Οι αγορές θα συγκεντρώσουν τα πυρά στην Πορτογαλία και την Ισπανία οι μέτοχοι θα μείνουν ευχαριστημένοι αφού θα προστατευθούν από τις απώλειες, αλλά για τους φορολογούμενους της Ευρωζώνης αυτό είναι μια ολοσχερής καταστροφή».
Και οι Financial Times Deutschland γράφουν: «Η Ε.Ε. πλασάρει και πάλι μια επίθεση δημοσίων σχέσεων [“σωτηρία της Ιρλανδίας”] σαν λύση σε ένα πρόβλημα στο οποίο έχει παγιδευτεί. Το γεγονός είναι ότι η Ελλάδα, η Ιρλανδία και πιθανώς η Πορτογαλία είναι χρεοκοπημένες. Και αν η γερμανική κυβέρνηση πιέζει τώρα την Ιρλανδία να κάνει αίτηση για διάσωση, το κάνει από καθαρά ιδιοτελές συμφέρον. Θέλει να προστατέψει τις γερμανικές τράπεζες από απώλειες. Και όλοι μαζί, Ιρλανδοί και Γερμανοί, σπρώχνουν το λογαριασμό στους φορολογούμενους…».
Η χρηματοπιστωτική κρίση έχει απογυμνώσει κάθε πρόσχημα που περιέβαλλε την Ευρωζώνη. Κανείς πια δεν φλυαρεί για την κοινή ευημερία, για τη σύγκλιση των οικονομιών και τα κοινωνικά δικαιώματα. Η προσοχή έχει συγκεντρωθεί στο σφίξιμο του ζωναριού για τους εργαζόμενους και στην κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και στα χρυσά αλεξίπτωτα για τους τραπεζίτες και τους κατόχους ομολόγων.
Σχόλια
