Ποιο σύστημα γεννά τα «τέρατα»
Του Κώστα Μ. Σκηνιώτη*
Η υπόθεση της μικρής Άννυ μας συγκλόνισε όλους. Το γεγονός ότι ένα αθώο παιδί οδηγήθηκε με αυτό τον τραγικό και τερατώδη τρόπο στο θάνατο, μας έκανε όλους να ριγήσουμε. Ο δήμιος της μικρής Άννυ είχε αυτή τη φορά πρόσωπο. Ένα αποκρουστικό πρόσωπο. Ωστόσο, όμως, ήταν ένας δήμιος εμφανής. Πίσω από το πρόσωπο αυτού του δήμιου κρύβονται όλες εκείνες οι παθογένειες που παρακολουθούμε ορισμένες φορές αμήχανοι και αδρανείς ως κοινωνία, μεγάλο τμήμα της οποίας δυστυχώς κοιμάται ακόμη τον ύπνο του δικαίου.
Η φυσική και ψυχολογική εξάρτηση από ουσίες, αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ηθικός αυτουργός εγκλημάτων. Ασφαλώς η αιτία αυτή δεν αθωώνει, δεν αιτιολογεί και δεν καλύπτει το αποτρόπαιο έγκλημα. Όμως βγάζει ξανά στην επιφάνεια τη μάστιγα των εξαρτήσεων από ουσίες και μαζί το τεράστιο θέμα της εμπορίας ναρκωτικών ανά τον κόσμο. Πρόκειται για μία μπίζνα με ασύλληπτους τζίρους, η οποία βρίσκεται στις τέσσερεις πρώτες θέσεις των πιο επικερδών «επαγγελμάτων» για μια μεγάλη ελίτ, μαζί με το trafficking, το λαθρεμπόριο καυσίμων και το εμπόριο όπλων. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι διαπλεκόμενοι συχνά προέρχονται από τις πιο υψηλές κάστες πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών αξιωμάτων.
Υπάρχουν χώρες προορισμένες από το παγκόσμιο σύστημα γι’ αυτή ακριβώς την παραγωγή ουσιών. Είναι ενταγμένες σε αυτή τη γεωπολιτική στρατηγική. Στη βάση αυτή, λαοί ολόκληροι γίνονται έρμαιο αυτής της κατάστασης.
Το αποτρόπαιο έγκλημα σε βάρος της μικρής Άννυ, φέρνει στο φως και την αδράνεια που διακρίνει ένα τμήμα της κοινωνίας μας. Βλέπουμε δίπλα μας φαινόμενα τα οποία είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι θα οδηγήσουν σε μία τραγική κατάληξη, αλλά τα παρακολουθούμε σιωπηλοί και συνήθως με το επιμύθιο «δεν είναι δική μου δουλειά». Όμως η προστασία της ζωής ενός παιδιού είναι πρωτίστως δουλειά όλων μας.
Πάνω απ’ όλα, βέβαια, είναι δουλειά του κοινωνικού κράτους, των υπηρεσιών πρόνοιας, οι οποίες εάν και εφόσον υπήρχαν, θα ήταν σε θέση να προλάβουν πολλά από τα φαινόμενα που έχουμε ζήσει.
Η διάλυση του κράτους πρόνοιας είναι βέβαιο ότι θα φέρει πολλές τέτοιες καταστάσεις στην επιφάνεια. Να μην ξεχνάμε πολύ πρόσφατα τις περιπτώσεις του Άλεξ και του Βαγγέλη. Άλλες αιτίες, όμοια κατάληξη.
Η τραγική ιστορία της μικρής Άννυ φέρνει στην επιφάνεια, επίσης, και την τύχη που έχουν εκατομμύρια παιδιά ανά τον πλανήτη. Εκεί ο δήμιος, όμως, δεν έχει εμφανές πρόσωπο, μόνο τίτλους που τον καθιστούν αόρατο. Αγορές, παγκόσμια ελίτ, καπιταλισμός, οικονομικά συμφέροντα.
Κάθε λεπτό που περνάει ένα παιδί στην Αφρική, στην Ασία και αλλού πεθαίνει από έλλειψη νερού, τροφής, γάλατος. Κάθε λεπτό που περνάει ένα παιδί πεθαίνει γιατί οι γονείς του δεν έχουν την ευκαιρία να το οδηγήσουν στο νοσοκομείο για ίαση. Είναι γνωστή η περίπτωση του μικρού που πέθανε από την καρδούλα του, γιατί ο πατέρας του δεν είχε 200 ρουπίες για να γίνει η επέμβαση. Οι 200 ρουπίες σημαίνουν 3 ευρώ για τον… πολιτισμένο κόσμο! Είναι γνωστές οι περιπτώσεις των μανάδων στην Αφρική που αναγκάστηκαν να θάψουν ένα από τα παιδιά τους για να μπορούν να ελπίζουν ότι θα επιβιώσουν τα υπόλοιπα. Σήμερα, οι συνθήκες που ζει ο λαός της άλλοτε πανίσχυρης Αμερικής, τείνουν να μοιάζουν με αυτές προ 150 χρόνων. Ο πληθυσμός των «μαύρων» βυθίζεται στη φτώχεια. Τα παιδιά τους έχουν παιδική θνησιμότητα κατά 50% αυξημένη σε σχέση με το μέσο όρο. Το 1/3 των παιδιών δεν πηγαίνει καν στο σχολείο. Οι ανισότητες μεγαλώνουν με γεωμετρική πρόοδο.
Πάντως, η μικρή πριγκίπισσα της Μεγάλης Βρετανίας έλαβε ως δώρο μια κουδουνίστρα αξίας 45.000 δολαρίων. Βέβαια, η ίδια είναι παιδάκι κι αυτή τη στιγμή δεν φταίει.
Η τραγωδία της μικρής Άννυ φέρνει στο μυαλό μας όλο το φάσμα των δεινών που βιώνουν τα παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεινά που οδηγούν σε τραγωδίες με θύματα ταυτοποιημένα αλλά και σε τραγωδίες με εκατομμύρια θύματα καταδικασμένα στην ανωνυμία. Καθήκον όλων είναι να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά ολόκληρου του πλανήτη. Να παλέψουμε συγκροτημένα και οργανωμένα προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για το σοσιαλισμό παγκοσμίως. Για να υπάρξουν ευκαιρίες, δουλειά, εκπαίδευση, πολιτισμός, υγεία για τα παιδιά όλου του κόσμου. Η παγκοσμιότητα του σοσιαλισμού είναι μία διαρκής ανάγκη, που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει προφανής ακόμα και στους πιο δύσπιστους. Μπορεί η δικαίωση αυτού του οράματος να μη χωράει πάντα στο βραχύ προσωπικό βίο του καθενός μας, έχει όμως μεγάλη αξία να δίνουμε αυτή τη μάχη και για τις επόμενες γενιές.
* Ο Κώστας Μ. Σκηνιώτης είναι ποιητής, μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
