Λίγο καιρό πριν, όταν ακόμη ήταν φιλαράκι του Τραμπ, ο Μασκ είχε πει σε μία συνέντευξή του ότι «η θεμελιώδης αδυναμία του Δυτικού πολιτισμού είναι η ενσυναίσθηση», δηλαδή να νοιάζεται ο άνθρωπος για το πώς νιώθει ο συνάνθρωπός του, να τον καταλαβαίνει. Ο Μασκ εξήγησε ότι αυτό είναι ένα «αυτοκτονικό ελάττωμα» το οποίο εκμεταλλεύονται διάφοροι για να αποσπούν από το κράτος μια βοήθεια η οποία δεν τους αξίζει κ.ο.κ. Τώρα που η κόντρα του με τον Αμερικανό πρόεδρο κλιμακώθηκε, ο Τραμπ θύμισε στο πρώην δεξί του χέρι ότι είναι μεν ο πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη, αλλά κρατικοδίαιτος, αφού τα περισσότερα κέρδη τα βγάζει χάρη στα γιγάντια συμβόλαια των εταιριών του με τις ένοπλες δυνάμεις και άλλους δημόσιους οργανισμούς των ΗΠΑ. Του θύμισε επίσης τη νοτιοαφρικανική του προέλευση, και τον απείλησε με την ίδια τύχη που ο Μασκ, όταν βρισκόταν στο απόγειο της ισχύος του, επεφύλασσε σε εκατομμύρια μετανάστες – δηλαδή με απέλαση στη «χώρα καταγωγής του», τη Νότια Αφρική!
Από μία άποψη, είναι διασκεδαστικό να παρατηρεί κανείς πώς γυρίζει ο τροχός. Από την άλλη, βέβαια, ο Μασκ δεν είναι κάποιος ανυπεράσπιστος Λατίνος φτωχοδιάβολος, ούτε κανένας αραβικής καταγωγής φοιτητής που έκανε το σφάλμα να νομίσει ότι όντως ζει στη Χώρα της Ελευθερίας και άρα δικαιούται να λέει τη γνώμη του. Μπορεί με κάθε ανάρτηση του Τραμπ οι μετοχές των εταιριών του Μασκ να χάνουν μερικά δισεκατομμύρια (και οι λοιποί μεγαλομέτοχοι να χάνουν την υπομονή τους), αλλά ο Μασκ –που είναι ερωτευμένος με τον εαυτό του όπως κάθε μεγαλομανής πολυδισεκατομμυριούχος του 21ου αιώνα– θεωρεί ότι μπορεί ακόμα να κάνει ζημιά στον νέο του αντίπαλο. Κι είναι αλήθεια ότι, παρά τις πρόσφατες απώλειες, διατηρεί μια ασύλληπτη περιουσία για να το δοκιμάσει. Έτσι τώρα εξαγγέλλει ότι θα φτιάξει ένα νέο κόμμα που θα διεμβολίσει τη «μονοκρατορία» των αενάως εναλλασσόμενων στην εξουσία Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών. Και μάλιστα, λέει, θα είναι κόμμα… κεντρώο.
Με ή χωρίς ενσυναίσθηση; Αυτό μάλλον θα το αποφασίσουν οι επικοινωνιολόγοι και οι δημοσκόποι – εάν βέβαια ο Μασκ καταδεχθεί να ζητήσει τις υπηρεσίες τους. Πάντως η ιστορία λέει ότι ένας πολύ «φτωχότερος» δισεκατομμυριούχος, ο Ρος Περό (που μετά βίας έμπαινε τον περασμένο αιώνα στη λίστα των 200 πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου), κατέβηκε το 1992 ως τρίτος υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ κόντρα στον Κλίντον και τον Μπους, και απέσπασε ένα διόλου ευκαταφρόνητο 19%. Κι αυτά σε μια πολύ πιο «τακτοποιημένη» εποχή, και μάλιστα όταν οι ΗΠΑ είχαν αναδειχθεί σε αδιαμφισβήτητο παγκόσμιο αφεντικό μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Τι μπορεί να συμβεί σήμερα, με τις ΗΠΑ σε πολύπλευρη παρακμή να δρουν στη διεθνή σκηνή ως πληγωμένο (και άρα πολύ πιο επικίνδυνο) αγρίμι; Εύλογα ο Τραμπ, δηλαδή το τμήμα της ελίτ που αυτός εκφράζει με την πολιτική του, απειλεί να στείλει τον Μασκ στο πυρ το εξώτερον.
Ο χαρακτηρισμός της Αρπαχτής δεν αδικεί το «Μεγάλο Όμορφο Νομοσχέδιο», αφού αυτό προβλέπει ακόμα περισσότερες φοροαπαλλαγές για το πλουσιότερο 1%, εκτίναξη των «αμυντικών» δαπανών, και δρακόντειες περικοπές κοινωνικών παροχών για τους πολλούς
Πίσω στο μαντρί οι διαφωνούντες Ρεπουμπλικάνοι
Στο μεταξύ το λεγόμενο Μεγάλο Όμορφο Νομοσχέδιο του Τραμπ, που υπόσχεται να ανατινάξει και τα τελευταία υπολείμματα κοινωνικής «ενσυναίσθησης» της βορειοαμερικανικής δύναμης (και, παρεμπιπτόντως, να εκτοξεύσει κι άλλο το ήδη αβίωτο χρέος της), πέρασε ασθμαίνοντας τον σκόπελο της Γερουσίας. Η οριακή ρεπουμπλικανική πλειοψηφία στο σώμα αυτό χάθηκε όταν 3 Ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές έκαναν αυτό που και άλλοι συνάδελφοί τους δήλωναν ότι θα πράξουν, αν και τελευταία στιγμή επανήλθαν στο μαντρί: καταψήφισαν το μεγα-νομοσχέδιο των 870 σελίδων. Έτσι χρειάστηκε να ψηφίσει ο αντιπρόεδρος Βανς ώστε να υπερκεραστεί η ισοψηφία που προέκυψε.
Η επόμενη ψηφοφορία, στη Βουλή των Αντιπροσώπων, όπου οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν μια σχετικά άνετη πλειοψηφία 8 εδρών, εξελίχθηκε επίσης σε θρίλερ. Η αιτία ήταν ότι μία δωδεκάδα Ρεπουμπλικάνων βουλευτών αρνήθηκαν να υπερψηφίσουν το νομοσχέδιο προβάλλοντας –όπως και οι διαφωνούντες γερουσιαστές– την αντίθεση των ψηφοφόρων τους στο πετσόκομμα της υγειονομικής περίθαλψης και της επισιτιστικής βοήθειας προς τους φτωχότερους (ναι, στη «σπουδαιότερη και καλύτερη χώρα του κόσμου» δεκάδες εκατομμύρια εξαρτώνται από κουπόνια τροφίμων για να μην πεθάνουν της πείνας…). Τελικά η ψηφοφορία παρατάθηκε ως τα ξημερώματα, ώσπου οι 11 από αυτούς «πείστηκαν» να… αλλάξουν την ψήφο τους. Και το Μεγάλο Όμορφο Νομοσχέδιο έγινε νόμος. Ο νόμος της Αρπαχτής!
Δρακόντειες περικοπές, αλλά το ομοσπονδιακό χρέος θα αυξηθεί!
Ο χαρακτηρισμός της Αρπαχτής δεν αδικεί το Μεγάλο Όμορφο Νομοσχέδιο, αφού αυτό προβλέπει ακόμα περισσότερες φοροαπαλλαγές για την κορυφή της «κοινωνικής πυραμίδας», και εκτίναξη των «αμυντικών» δαπανών. Το χάσμα που θα προκύψει στα ομοσπονδιακά έσοδα θα εξισορροπηθεί εν μέρει από –τι άλλο;– δρακόντειες περικοπές των ήδη ελάχιστων κοινωνικών παροχών στη βάση της πυραμίδας. Οι περικοπές στην περίθαλψη (1,1 τρισεκατομμύριο δολάρια) και στη διατροφή των φτωχότερων (240 δισεκατομμύρια δολάρια), καθώς και στις φοιτητικές υποτροφίες (350 δισεκατομμύρια δολάρια), είναι οι πιο εξόφθαλμες, αυτές που θα δυσκολέψουν κι άλλο την επιβίωση δεκάδων εκατομμυρίων Αμερικανών. Υπολογίζεται, για παράδειγμα, ότι με αυτόν τον νόμο τα επόμενα 8 χρόνια 11,8 εκατομμύρια Αμερικανοί θα χάσουν κάθε δικαίωμα σε υγειονομική περίθαλψη! Και ότι πάνω από 50.000 Αμερικανοί θα χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους από ιάσιμες ασθένειες. Κατά τα άλλα, Make America Great Again…
Με τον ίδιο νόμο, τον οποίο από κοινού διαφήμιζαν (πριν αρπαχτούν) οι Τραμπ και Μασκ ως όπλο για τη μείωση του «σπάταλου κράτους», άρα και τη μείωση του χρέους των ΗΠΑ, αποφασίστηκε η περαιτέρω αύξηση του επιτρεπόμενου ορίου του ομοσπονδιακού χρέους κατά 5 τρισεκατομμύρια δολάρια! Πράγματι, οι μετριοπαθέστεροι υπολογισμοί δείχνουν ότι (παρά το άγριο τσεκούρωμα της όποιας κοινωνικής πρόνοιας) αυτό το χρέος θα αυξηθεί κατά σχεδόν 4 τρισεκατομμύρια δολάρια, αγγίζοντας σε λιγότερο από μια δεκαετία το ιλιγγιώδες ποσό των 40 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Περικόπτονται επίσης οι επιδοτήσεις για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ηλεκτρικά οχήματα κ.λπ. – γεγονός που, προφανώς, επιτάχυνε την κήρυξη πολέμου στον Τραμπ από τον Μασκ, που μεταξύ άλλων είναι επικεφαλής της Tesla…
Οι δημοσκοπήσεις αυτής της εβδομάδας δείχνουν ότι ένα 60 έως 70% των Αμερικανών (δηλαδή και μεγάλο μέρος των Ρεπουμπλικάνων ψηφοφόρων) αντιτίθεται σε όσα εισάγει αυτός ο νόμος-έκτρωμα. Το χειροκροτεί όμως το μεγαλύτερο μέρος του… 1%, όπως π.χ. η Στρογγυλή Τράπεζα Επιχειρήσεων (BR), που συγκεντρώνει τους CEO των μεγαλύτερων εταιριών των ΗΠΑ, και δήλωσε: «Το νομοσχέδιο στέλνει ένα σαφές και κατηγορηματικό μήνυμα, ότι η Αμερική θα παραμείνει ένας κορυφαίος προορισμός για τις επιχειρήσεις». Οπότε ας μην εκπλαγούμε εάν οσονούπω ο Τραμπ αρχίσει να καταγγέλλει τον λαϊκισμό!
