Η εφημερίδα, πόσω μάλλον με την παραδοσιακή της μορφή, αποτελεί από μόνη της πράξη επαναστατική. Με μία, πλέον, νοσταλγική διάθεση, συνδέεται με την ομορφότερη στιγμή της βδομάδας, όπου ο καφές ανταμώνει με το ξεφύλλισμα, θρέφοντας σώμα και ψυχή. Εκεί που οι πρώιμες, σκόρπιες σκέψεις παίρνουν μορφή, συμπληρώνονται, στοιχειοθετούνται, αναμετρώνται μες στις πένες των άλλων.
Και… το τελετουργικό αδιάσπαστο συνεχίζει, μες στις ασυνέχειες της ζωής μας. Από τη Θεσσαλονίκη, όπου και η πρώτη γνωριμία, στη Μυτιλήνη και τώρα πίσω στην Κύπρο.
Στις μέρες μας, τα έντυπα που πραγματικά έχουν κάτι να πουν είναι λιγοστά. Ο Δρόμος της Αριστεράς είναι από τα λίγα εναπομείναντα έντυπα, που μας δείχνουν τον δρόμο για έναν πραγματικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.
Κι… αν κάτι έχει πραγματικά πετύχει ο Δρόμος, είναι να μας αποδεικνύει ότι «η Κύπρος δεν κείται μακράν».
* Γιώργος Τάττης, Κύπρος
