Οι σχεδιασμοί, η πραγματικότητα και το επικείμενο συνέδριο
Όπως ήταν φυσικό, η κρίση στην Κύπρο τάραξε ορισμένα λιμνάζοντα ύδατα και στον οργανισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Η ελλειπτικότητα σε θέσεις και προβληματισμούς γύρω από τα γεωπολιτικά θέματα, η άρνηση να ειδωθούν με σοβαρότητα τέτοια ζητήματα, οδήγησε σε ορισμένους τριγμούς και αντιπαραθέσεις, που αποτέλεσαν ένα μικρό σοκ.
Οι σχεδιασμοί που υπήρχαν ή ετοιμάζονταν, βρίσκονταν σε άλλο μήκος κύματος από τα γεωπολιτικά και γι’ αυτό ο συνολικός βαθμός προετοιμασίας του φορέα ήταν μικρός. Ευτυχώς, σε κεντρικό επίπεδο υπήρξαν κάποια ουσιαστικά αντανακλαστικά. Οι δηλώσεις του προέδρου και μερικές άλλες πρωτοβουλίες (ταξίδι στην Κύπρο αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ, έκδοση αφίσας και προκήρυξης, παρέμβαση σε παρελάσεις, διοργάνωση συζητήσεων κ.λπ.) διέσωσαν την κατάσταση και έβαλαν ολόκληρο τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια τροχιά πιο ουσιαστικών τοποθετήσεων γύρω από την τρέχουσα κρίση.
Πάντως, η κατάσταση παραμένει συγκεχυμένη, αφού ήταν χρόνια η άρνηση να ασχοληθεί πραγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ με όσα συνέβαιναν στην Κύπρο. Οι λόγοι είναι πολλοί. Μια μικρή βαβέλ από απόψεις, αντιλήψεις και στερεότυπα, συνδέεται με τους μικροσχεδιασμούς τάσεων και ρευμάτων και αυτό επιτείνει πολλές φορές την σύγχυση αντί να θέτει όρους ξεπεράσματός της. Για παράδειγμα, δεν είναι λίγοι από το στρατόπεδο του προέδρου που αγανακτούν κάθε φορά που αναφέρεται σε πατρίδα, αδελφούς Κύπριους ή αλληλεγγύη με την Κύπρο (υπάρχουν και άλλα παραδείγματα). Το ίδιο παράξενη είναι η ομαδοποίηση του Αριστερού Ρεύματος με τροτσκιστικές συνιστώσες γύρω από θέματα που αφορούν την Κύπρο ή γεωπολιτικά ζητήματα. Αυτή η χαοτική κατάσταση δεν οδηγεί εύκολα σε μια άποψη που μπορεί να γίνει ηγεμονική στην κοινωνία. Ούτε διαφαίνεται στον ορίζοντα μια εύκολη σύνθεση ή ωριμότητα.
Σε τέτοιες συνθήκες την απάντηση τη δίνει η ζωή, οι εξελίξεις και η τόλμη που θα επιδείξουν ορισμένες ηγεσίες για πρωτοβουλίες και προχωρήματα.
Συνολικά ιδωμένη η κατάσταση, μοιάζει πάλι παράξενο, αλλά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ η μόνη δύναμη της Αριστεράς που κάτι έκανε για το θέμα του Κυπριακού. Κυρίως γιατί πασχίζει να έχει μια σχέση με την πραγματικότητα ή αναγκάζεται να έχει αυτήν τη σχέση. Οι άλλες δυνάμεις απλά σχολιάζουν την κατάσταση ή αντιπολιτεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ.
Φυσικά, το πρόβλημα είναι μεγάλο και παραμένει ανοικτό και με μιαν άλλη έννοια: Οι εξελίξεις στην Κύπρο δείχνουν ότι έχουμε μπει σε άλλη φάση και χρειάζεται μια συνολική επανατοποθέτηση, η χάραξη μιας γραμμής που να ακυρώνει τα αδιέξοδα που οικοδομούν οι σύγχρονοι δυνάστες, ορατοί και κρυφοί, αναγνωρισμένοι ή και ξεχασμένοι. Κυρίως, όμως, να διαφανούν οι αναγκαίοι πολιτικοί όροι που θα καθιστούν τα λαϊκά κινήματα αποτελεσματικά και ελπιδοφόρα.
Σε αυτό το φόντο πάει ν’ ανοίξει η συζήτηση στα κεντρικά όργανα για το πρώτο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα συνέδριο για το οποίο πρέπει να ξεκαθαριστεί ο χαρακτήρας του και οι στόχοι του. Ένα συνέδριο ουσίας και σύνδεσης με τους στόχους του λαϊκού κινήματος και της διεξόδου της χώρας ή ένα συνέδριο αναμέτρησης και καταγραφής συσχετισμών.
Το δεύτερο δεν το έχουμε καθόλου ανάγκη. Ίσα-ίσα, μας απομακρύνει από τους στόχους που θέτει η ημερήσια διάταξη των εξελίξεων και τις ελπίδες του λαού που ακούμπησε πάνω στον ΣΥΡΙΖΑ.
Τ.Τ.
