Οι εξελίξεις που τροφοδότησε το συνέδριο του ΣΥΝ και κυρίως η αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας, απασχόλησαν και θα απασχολήσουν μέλη, στελέχη, φίλους και αναλυτές της Αριστεράς. Ο Δρόμος απευθύνθηκε σε τρία στελέχη του ΣΥΝ από διαφορετικές τάσεις και έβαλε ορισμένα ερωτήματα.
Ο Δημήτρης Χατζησωκράτης από την Ανανεωτική Πτέρυγα, ο Νίκος Βούτσης από τη νέα τάση Αριστερή Ενότητα και ο Δημήτρης Στρατούλης από το Αριστερό Ρεύμα απαντούν στα ερωτήματα και δίνουν τις δικές τους απαντήσεις στο πώς αξιολογούν το συνέδριο, τις προοπτικές που ανοίγονται σήμερα μετά το συνέδριο και τη διάσπαση του ΣΥΝ. Αυτό το σαββατοκύριακο θα συνέλθει η ΚΠΕ του ΣΥΝ με τη νέα της σύνθεση, θα εκτιμήσει τις εξελίξεις και θα εκλέξει νέο γραμματέα και νέα Πολιτική Γραμματεία. Την άλλη εβδομάδα αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον να συνεδριάσει και η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Δημήτρης Στρατούλης: «Να διαφυλάξουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόρη οφθαλμού»
Πώς εκτιμάτε ότι καταγράφηκε σε επίπεδο κοινωνίας το αποτέλεσμα του συνεδρίου του ΣΥΝ και πόσο η συγκεκριμένη εξέλιξη θα επηρεάσει την υπόθεση συνολικά της Αριστεράς;
Νομίζω ότι αυτό που καταγράφηκε στην κοινωνία δυστυχώς δεν ήταν οι αποφάσεις του συνεδρίου για ένα πιο ενωμένο, πιο μαζικό, πιο συγκροτημένο, πιο ριζοσπαστικό ΣΥΝ μέσα σ’ έναν ισχυρό και συσπειρωμένο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η αποχώρηση απ’ αυτόν των συντρόφων της Ανανεωτικής Πτέρυγας και η εν συνεχεία ανεξαρτητοποίηση τεσσάρων βουλευτών της επιρροής τους από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, με το πρόγραμμα, τα ψηφοδέλτια και τις ψήφους του οποίου εκλέχτηκαν.
Στην περίπτωση που η Ανανεωτική Πτέρυγα προχωρήσει άμεσα στην ίδρυση νέου πολιτικού φορέα, πόσο κάτι τέτοιο θα επηρεάσει τον ΣΥΝ και κατ’ επέκταση τον ΣΥΡΙΖΑ;
Η αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας από τον ΣΥΝ είναι αδικαιολόγητη, γιατί δεν μπορεί το 20% του κόμματος να θέλει να επιβάλει τις απόψεις του στο υπόλοιπο 80%. Σε κάθε περίπτωση όμως, αποτελεί αρνητική εξέλιξη για το χώρο μας σε μια περίοδο που τα θύματα της οικονομικής κρίσης και των αντεργατικών κυβερνητικών πολιτικών μάς θέλουν ενωμένους και δυνατούς να πρωτοστατούμε στους αγώνες για τα προβλήματά τους και για μια άλλη προοδευτική διέξοδο στη χώρα μας.
Παρά το σοβαρό πλήγμα που δεχτήκαμε από αυτή την εξέλιξη, ο ΣΥΝ και το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να συνεχίσουμε τους αγώνες μας για να μην γυρίσει ο συνεταιρισμός κυβέρνησης-Ε.Ε.-ΔΝΤ το ρολόι της ιστορίας της χώρας μας 200 χρόνια πίσω και κυρίως για να υπερασπιστούμε τα θεμελιώδη δικαιώματα του λαού μας και την ίδια την ύπαρξή του που βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο.
Δεν θέλατε τη διεξαγωγή του έκτακτου συνεδρίου. Υποπτευόσασταν, φοβόσασταν τέτοιες εξελίξεις, όπως η αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας;
Μαζί με τα άλλα 29 μέλη της προηγούμενης ΚΠΕ του ΣΥΝ που προέρχονται από το Αριστερό Ρεύμα δεν είχαμε συμφωνήσει στη διεξαγωγή του έκτακτου συνεδρίου, γιατί εκτιμούσαμε ότι αυτή την περίοδο των σκληρών ταξικών συγκρούσεων, αντί να ομφαλοσκοπούμε επί προσυνεδριακών κειμένων, θα έπρεπε να πρωτοστατούμε σε αγώνες.
Επίσης, επειδή εκτιμούσαμε ότι είναι πιθανός ο κίνδυνος διάσπασης του κόμματος, αφού μέχρι τώρα δεν είχαμε θεσπίσει κανόνες λειτουργίας και έκφρασης ενιαίας δημόσιας εικόνας, σεβαστούς απ’ όλους και κυρίως από την Ανανεωτική Πτέρυγα, που λειτουργούσε ως κόμμα μέσα στο κόμμα και δημιουργούσε σύγχυση για τις πραγματικές θέσεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, υπονομεύοντας τη σοβαρότητα και την αποτελεσματικότητά μας. Η αλήθεια είναι ότι δικαιώθηκαν οι φόβοι μας, αλλά δεν πρέπει πλέον να βαυκαλιζόμαστε γι’ αυτό, γιατί η κρίση βαθαίνει και θα πρέπει να ανασυγκροτηθούμε το γρηγορότερο δυνατό, ώστε μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ να βρεθούμε στην κορυφή του αγωνιστικού κύματος που έχει σηκωθεί ενάντια στις εφαρμοζόμενες βάρβαρες κυβερνητικές πολιτικές για την ισοπέδωση των μισθών και την κατεδάφιση του ασφαλιστικού και των εργασιακών σχέσεων.
Στην ομιλία σας στο συνέδριο ζητήσατε από τον ΣΥΝ να πάρει «μια σοβαρή πολιτική πρωτοβουλία προς όλες τις συνιστώσες του, για μια νέα πολιτική συμφωνία που δεν θα αμφισβητεί το χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ». Από την άλλη, η αποστροφή του προέδρου του ΣΥΝ «από Δευτέρα θα πάρουμε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια μας», μπορεί να εγκυμονεί κινδύνους και για άλλη διάσπαση;
Όσον αφορά το ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να τον διαφυλάξουμε ολόκληρο ως κόρη οφθαλμού και να συμβάλουμε στη διεύρυνσή του, γιατί είναι το πρώτο βήμα που μας βοηθά να προωθήσουμε τη στρατηγική μας για την ενότητα όλης της Αριστεράς.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει εμείς του ΣΥΝ να εξωθήσουμε με δικές μας πρακτικές ένα τμήμα του σε αποχώρηση αφενός γιατί αυτό δεν είναι σωστό και αφετέρου γιατί θα οδηγήσουμε στη διάλυση του δημόσιου χώρου της σύγχρονης ριζοσπαστικής και κινηματικής Αριστεράς.
Αντίθετα, θα πρέπει να πάρουμε άμεσα πρωτοβουλίες για μια νέα πολιτική συνεννόηση όλων των δυνάμεων στον ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θα αμφισβητεί το χαρακτήρα του ως αριστερής πολιτικής συμμαχίας, για κοινό πολιτικό σχέδιο και για μίνιμουμ πολιτικούς στόχους που όλοι μαζί θα προωθήσουμε αυτό το διάστημα σε κλίμα ενότητας και αλληλεγγύης, όπως ταιριάζει σε μια πολιτική συμμαχία και όχι σε κλίμα δυσπιστίας και αντιπαλότητας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και πρέπει να ανακτήσει την ελπιδοφόρα προοπτική του, εάν θέσει ως κοινές του προτεραιότητες τα προβλήματα που προκαλεί στα λαϊκά στρώματα η οικονομική κρίση και η εφαρμογή του αντεργατικού μνημονίου συνεργασίας κυβέρνησης-ΔΝΤ-Ε.Ε.
Δημήτρης Χατζησωκράτης: «Ο πρόεδρος και η ηγεσία του ΣΥΝ θεωρούσαν ότι μπλοφάρουμε»
Πώς εκτιμάτε ότι εισέπραξε ο κόσμος το αποτέλεσμα του συνεδρίου και την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας και πόσο η συγκεκριμένη εξέλιξη θα επηρεάσει την υπόθεση, συνολικά, της Αριστεράς;
Με ιδιαιτέρως θετικό τρόπο. Με αίσθημα ανακούφισης. Όχι γιατί ο κόσμος που ενδιαφέρεται και παρακολουθεί την Αριστερά δεν έχει την αίσθηση ότι εν γένει, αλλά κυρίως την κρίσιμη αυτή περίοδο, οι διαχωρισμοί κομματικών σχηματισμών δημιουργούν προβλήματα αποτελεσματικότητας, αλλά γιατί βαθύτατη και διάχυτη ήταν η αίσθηση ότι αυτή η συγκατοίκηση δεν πήγαινε άλλο. Όταν, μάλιστα, έγινε αντιληπτό -και προπαγανδίστηκε κιόλας- ότι η πλειοψηφία με κανονισμούς, κώδικες δεοντολογίας είχε αποφασίσει να φιμώσει τη μειοψηφία τότε, πέραν των πολιτικών ζητημάτων, έμπαινε και ζήτημα δημοκρατικής λειτουργίας…
Ένας κόσμος ολόκληρος με προσδοκίες για μια σύγχρονη, αριστερή, οικολογική πολιτική και υπεύθυνες απαντήσεις, απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, για την αντιμετώπιση της οικονομικής και πολιτικής κρίσης της χώρας δηλώνει διαθέσιμος. Αρκετοί από αυτούς, μέχρι σήμερα, αδρανοποιημένοι και απογοητευμένοι. Αυτή τη στιγμή δηλώνονται διαθεσιμότητες για συμμετοχή και ετοιμότητα για να στηριχθούν αποτελεσματικά, με ενωτικούς δημοκρατικούς αγώνες, τα συμφέροντα των εργαζομένων, των ανέργων και των συνταξιούχων, μακριά από τους αριστερισμούς και τον αντιευρωπαϊσμό.
Η ανεξαρτητοποίηση των τεσσάρων ανανεωτικών βουλευτών μας, Φώτη Κουβέλη, Θανάση Λεβέντη, Νίκου Τσούκαλη και Γρηγόρη Ψαριανού από τον ΣΥΡΙΖΑ, σηματοδοτεί την έναρξη της πορείας ανασυγκρότησης της Ανανεωτικής Αριστεράς.
Από καιρό είχατε θέσει ζήτημα για την πολιτική συμμαχιών και ειδικά για το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί επιλέξατε να αποχωρήσετε τώρα;
Η αντίθεση της Ανανεωτικής Πτέρυγας για το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, μια πρόσφατη εξέλιξη. Την τελευταία περίοδο οι διαφορές μας, με επιλογές που αφορούσαν απαντήσεις στην οικονομική και κοινωνική κρίση, γίνονταν αξεπέραστες. Οι «αντισυστημικές», «αντικαπιταλιστικές» προσεγγίσεις, τις οποίες μεγάλο μέρος των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ -αλλά και του ΣΥΝ– θεωρούσε μεγάλα προχωρήματα, για μας ήταν ακραίος αριστερισμός.
Οι αποφάσεις, όμως, της 3ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσαν το σημείο καμπής.
Ήμασταν σε ένα κόμμα όπου, κατά ακραία ανοχή, συμπορευόμασταν με τον ΣΥΡΙΖΑ, και τώρα αναγκαζόμασταν να ακολουθήσουμε ένα δρόμο που οδηγούσε στη συμμετοχή σε ένα ιδιότυπο κομματικό σχήμα, με μέλη κ.λπ., κ.λπ., με το οποίο είχαμε διαφορές σε κορυφαία ζητήματα.
Έχω πολλές φορές επαναλάβει ότι αν συμφωνούσαμε πολιτικά και ιδεολογικά και θεωρούσαμε ότι το σχήμα οδηγεί, στρατηγικά, σε μια θετική πορεία στον χώρο της Αριστεράς, εμείς θα ζητούσαμε ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ενιαίο κόμμα.
Ήταν προφανές, λοιπόν, ότι από τον περασμένο Δεκέμβρη, μετά την 3η Πανελλαδική, θα θέταμε τα όρια της ανοχής και τη δική μας «κόκκινη γραμμή».
Ζητήσαμε την απεμπλοκή του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Επιμείναμε, καθ’ όλη τη διάρκεια των προσυνεδριακών διαδικασιών, στο να το επαναλαμβάνουμε συνεχώς. Μέχρι την έναρξη του τελικού σώματος ο πρόεδρος και η ηγεσία θεωρούσε ότι μπλοφάρουμε ή ότι είναι επικοινωνιακό τρικ.
Το Συνέδριο είναι μια κορυφαία στιγμή αποφάσεων που καλύπτει στρατηγικές και πολιτικές για τα επόμενα 3 χρόνια. Μια διφορούμενη, μη ξεκάθαρη απόφαση, δεν θα κατέληγε πουθενά αλλού, παρά στη διαιώνιση μιας άκρως ανεπιθύμητης, για εμάς, κατάστασης. Δεν μπορούσαμε να παραμείνουμε ούτε λεπτό περισσότερο, αφού αποτύχαμε να πείσουμε το σώμα. Από δω και πέρα, τις όποιες ευθύνες για τις εξελίξεις στο χώρο θα τις έχουν ακέραιες η πλειοψηφία του ΣΥΝ, χωρίς το άλλοθι της παρακώλυσης της εφαρμογής της γραμμής.
Κατηγορείται, από την πλευρά σας, ο πρόεδρος του ΣΥΝ ότι πιο εύκολα συζητά με τους «αριστεριστές» του ΣΥΡΙΖΑ από ό,τι με την Ανανεωτική Πτέρυγα. Τελικά, η απόσταση από την ηγεσία του ΣΥΝ και από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορεί να βρεθεί, πλέον, μια μίνιμουμ πολιτική πλατφόρμα ή εκτιμάτε ότι οι αποφάσεις του συνεδρίου οδηγούν σε ένα νέο πολιτικό μόρφωμα, στο οποίο η Ανανεωτική Πτέρυγα δεν έχει θέση;
Από την πρώτη κιόλας μέρα μετά το Συνέδριο υπογράμμισα ότι η απόφαση της ηγεσίας του ΣΥΝ ήταν δοσμένη: στο όνομα της διατήρησης της ενότητας της Αριστεράς, που φαντασιώνεται ότι είναι… ο ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισε να θυσιάσει την ενότητα του κόμματος που ιδρύσαμε από το 1991. Τώρα, σε συνεντεύξεις του ο πρόεδρος του ΣΥΝ εμφανίζει τη στρατηγική επιλογή μακράς πνοής που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ως… ένα απλό ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ, προκειμένου να εκμηδενίσει το βάρος της επιλογής μας…
Οι αποφάσεις του Συνεδρίου αναφέρονται στην πολιτική παρουσία του ΣΥΝ στην κοινωνία μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλαγμένο και… βελτιωμένο, βεβαίως, όπως τον σκέφτεται η ηγεσία του ΣΥΝ. Επειδή, λοιπόν, πιστεύουμε ακράδαντα ότι η συνέχεια της συμπόρευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ μεταλλάσει τα βασικά πολιτικά χαρακτηριστικά με τα οποία ο ΣΥΝ από το 1991 εντυπώθηκε στην ελληνική κοινωνία, γι’ αυτό ακριβώς θεωρούμε πως η συμπόρευση θα συνεχίσει να κάνει κακό, να ακυρώνει την πολιτική παρουσία και των δύο ψυχών του ΣΥΝ.
Ανασυγκροτώντας τον ευρύτερο χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς, η πρότασή μας για συμμαχικό σχήμα με τους Οικολόγους-Πράσινους ανοικτή σε δυνάμεις της σοσιαλιστικής, και όχι μόνο, Αριστεράς είναι δεδομένη.
Νίκος Βούτσης: Οι ταυτόχρονες ηγετικές εκφωνήσεις ακυρώνουν την εναλλακτική πρόταση της Αριστεράς
Πώς εκτιμάτε ότι καταγράφηκε, σε επίπεδο κοινωνίας, το αποτέλεσμα του συνεδρίου του ΣΥΝ και πόσο η συγκεκριμένη εξέλιξη θα επηρεάσει την υπόθεση συνολικά της Αριστεράς; Η αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας ήταν αναμενόμενη ή αιφνιδιάστηκε η ηγεσία; Τελικά, βοήθησε σε κάτι και σε τι το έκτακτο συνέδριο;
Όταν συμβαίνουν εξελίξεις, που δοκιμάζουν τη συνοχή και την ενότητα ενός χώρου, η καταγραφή σε επίπεδο κοινωνίας μπορεί να αποτιμηθεί κυρίως μεσοπρόθεσμα, καθώς οι συνέπειες δεν εγκλωβίζονται στην πρώτη μιντιακή εικόνα των εντυπώσεων, αλλά καταγράφονται μέσα από το ντόμινο των διεργασιών, που σημειώνονται μέσα στην ίδια την κοινωνία, σε συνθήκες κρίσης αλλά και ιδιαίτερα στην κοινωνία της Αριστεράς. Ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι η αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας είχε επί της ουσίας προαναγγελθεί και πολιτικά προεξοφληθεί -εκτίμηση με την οποία διαφωνώ, γιατί αλλιώς θα εγκλωβιστούμε σε μια μεταφυσική αντίληψη ενός ιδιότυπου κισμέτ για τις διασπάσεις στο χώρο της Αριστεράς-, δεν παύει να είναι μια αρνητική εξέλιξη που θίγει τη δοκιμαζόμενη από καιρό αξιοπιστία του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία.
Ιδιαίτερα υπονομεύει εκ των πραγμάτων τη στρατηγική, για όσους πράγματι την πιστεύουμε, των ενωτικών συγκλίσεων και των μετωπικών κοινών δράσεων για τη μορφοποίηση της μεγάλης ενωτικής Αριστεράς, που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει ο κόσμος, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες.
Το συνέδριο δεν πρόκρινε την αντίληψη της «καθαρότητας» και του ντόμινο των διασπάσεων, ούτε σε επίπεδο γραμμής και στρατηγικής ούτε βέβαια σε επίπεδο συμμαχιών και ενότητας του χώρου μας.
H πολιτική απόφαση, μετά από γόνιμη συζήτηση και ισχυρές αντιπαραθέσεις απόψεων, που δημόσια εκτέθηκαν, ακόμα και μέσα στην παραδοσιακή αριστερή πλειοψηφία με κορμό το Αριστερό Ρεύμα, καταδεικνύει την ορθότητα και την ανάγκη να μιλήσει και να λειτουργήσει δημοκρατικά όλος ο κόσμος του ΣΥΝ.
Προσωπικά θεωρώ ότι όλη η φιλολογία για τις «κόκκινες γραμμές», που βάζει κάθε άποψη μέσα στον ΣΥΝ ή τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν προσδιορίζουν όρια ευθύνης για την Αριστερά, αλλά μάλλον υπακούουν σε ισχυρούς υποκειμενισμούς, σε στρατηγικές προσώπων, ομάδων και παρεών και σε ιδεολογικές τάσεις αναδίπλωσης λόγω της πίεσης που δεχόμαστε από την κρίση. Μόνο δύο κόκκινες γραμμές υπάρχουν, είναι αυτές που καταλαβαίνει όλος ο κόσμος της Αριστεράς: η μια οριοθετεί τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας, όπως αυτές προκύπτουν από τη βάρβαρη επίθεση των πολιτικών της τρόικας, και η άλλη, κόκκινη γραμμή, οριοθετεί την αναγκαία αντιστοίχηση με αυτή την πραγματικότητα όλων των δυνάμεων της Αριστεράς και των νέων δυνάμεων που απεγκλωβίζονται από τη μέγγενη του χρεοκοπημένου δικομματισμού.
Οι διαφορετικές απόψεις, και οι πιο παράδοξες και οι πιο αιρετικές, είναι προφανές ότι θα πρέπει να συζητιούνται, να συντίθεται ή να περιθωριοποιούνται μέσα στη ζωή, λειτουργώντας όμως στα πλαίσια ενός γενικού, συμφωνημένου, προωθητικού, αριστερού, ριζοσπαστικού, ευρύχωρου και ανοιχτού στις εξελίξεις πολιτικού σχεδίου, που θα κινητοποιεί και θα εμπνέει τις αντιστάσεις απέναντι στις ακραία νεοφιλελεύθερες κοινωνικά πολιτικές και θα υπερασπίζει το δημόσιο χώρο και την κοινωνική συνοχή. Αντίθετα, όταν οι διαφορετικές απόψεις και προτάσεις γίνονται όχημα για εμφύλιες συγκρούσεις, για την παραγνώριση κανόνων και κεκτημένων της κουλτούρας του πολιτικού μας πολιτισμού, όταν προσωποποιούνται στην αμφισβήτηση ή την απαξίωση ηγεσιών, ιστορικών διαδρομών και στελεχών μας, τότε σπέρνουν την απογοήτευση, και η ενότητα, αντί εμπνευσμένης στρατηγικής, γίνεται άθυρμα μιας ανέξοδης υποκριτικής ρητορικής, που κρατάει τον κόσμο στο σπίτι του, συντηρεί την ανθενωτική εμμονή της ηγεσίας του ΚΚΕ και δίνει ανάσα ζωής στη μεταλλαγμένη δεξιά σοσιαλδημοκρατία. Πρέπει να αποτρέψουμε την ιταλοποίηση της ελληνικής Αριστεράς, πρέπει να δώσουμε, ως Αριστερά, ελπίδα και αλληλεγγύη απέναντι στα ψευδεπίγραφα «κύματα προσδοκιών», που οδηγούν σε «εθνική κατάθλιψη», πρέπει να αποδομήσουμε το ιδεολόγημα του «νέου πατριωτισμού», που προκρίνει ο αστισμός, για να αποκρύψει τη βαθιά κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και τις κοινωνικές-ταξικές διαστάσεις της σκληρής σύγκρουσης που διεξάγεται.
Ο πρόεδρος του ΣΥΝ, στην καταληκτική ομιλία του στο συνέδριο, είπε ότι «από Δευτέρα θα πάρουμε την υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια μας. Θα κάνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ δική μας υπόθεση, μαζί με τους χιλιάδες ανένταχτους αριστερούς, μαζί με τις συνιστώσες, που επιμένουν να εμπνέονται από το ιδρυτικό του συμβόλαιο, θα οικοδομήσουμε μια νέα, στέρεη πολιτική συμφωνία, απομονώνοντας σχέδια ρήξεων και διασπάσεων».
Είπε, επίσης, ότι «τα παιχνίδια τέλειωσαν». Τι ακριβώς εννοούσε; Μήπως υπάρχουν, τελικά, κι άλλα σχέδια ρήξεων ή διασπάσεων;
Με τη συζήτηση και τις αποφάσεις του συνεδρίου μας, συνδιαμορφώνουμε τόσο τη γενική γραμμή αντιμετώπισης της κρίσης, με την κινητοποίηση των εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη, στα πλαίσια του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, στο οποίο συμπράττει η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των δυνάμεών της, όσο και το γενικό πλαίσιο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, που εκφωνείται στη Βουλή και την Ευρωβουλή και μπορεί να εμπνεύσει μετωπική δράση στους δρόμους και ευρύτερα στην κοινωνία για την κατάργηση των συμφώνων και του μνημονίου, την ήττα της ακραίας αντιλαϊκής πολιτικής.
Οι ταυτόχρονες ηγετικές ή ομαδοποιημένες εκφωνήσεις πολιτικών σχεδίων, που αμφισβητούν την υπόσταση και το ρόλο του ΣΥΝ και τη χρησιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ ως ενιαίου συμμαχικού πολιτικού μορφώματος, ενώ παράλληλα εστιάζουν π.χ. στη γραμμή της εξόδου της χώρας, ως αριστερής επιλογής, από την Ευρωζώνη, τη μονομερή στάση πληρωμών για το χρέος, την απαξίωση της σημερινής Βουλής και τη θεώρηση της ταξικής σύγκρουσης, που διεξάγεται, ως παλλαϊκής αντίστασης σε μια νέα κατοχή θολώνουν και ακυρώνουν την εναλλακτική πρόταση της Αριστεράς έτσι όπως, τουλάχιστον μέχρι τώρα, έχουμε συνδιαμορφώσει.
