Η ΔΕΘ και η πόλη της Θεσσαλονίκης θα φωταγωγηθούν με τα χρώματα της αμερικάνικης σημαίας. Η φετινή διοργάνωση έχει ως τιμώμενη χώρα τις ΗΠΑ (πέρσι ήταν η Κίνα) και το επίκεντρο του ενδιαφέροντος θα στραφεί στις γεωπολιτικές και οικονομικές επιδιώξεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής για τις υποδομές και τα πλεονεκτήματα ολόκληρης της Β. Ελλάδας.
Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, θα επιχειρήσει να πάρει τη ρεβάνς από την ματαίωση των εκδηλώσεων στην Πνύκα. Το βήμα της ΔΕΘ θα αποτελέσει στην ουσία την πρώτη προεκλογική ομιλία του Αλ. Τσίπρα, την αυλαία εκκίνησης μιας άγνωστης διάρκειας προεκλογικής περιόδου.
Έξω από τις πύλες της ΔΕΘ θα υπάρχει μια άλλη εικόνα, μια άλλη Ελλάδα. Οι κινητοποιήσεις εργατικών σωματείων και αγροτικών συλλόγων θα δώσουν το παρών. Μένει να αποδειχθεί αν θα καταφέρουν να συσπειρώσουν με τη συμμετοχή και να αναδείξουν με τον παλμό των συγκεντρώσεων την υπόκωφη οργή της μεγάλης πλειονότητας της κοινωνίας. Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας αναμένεται να οργανωθούν και ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών. Ίσως αυτές κάνουν τη διαφορά. Η ανικανότητα της σημερινής Αριστεράς να αντιληφθεί τη στενή σχέση του οικονομικού και κοινωνικού προβλήματος με το εθνικό και τις γεωπολιτικές απειλές, θα αφήσει τη σφραγίδα της σε όσα συντελεσθούν στους δρόμους της πόλης.
Ανάμεσα στους εντός των πυλών της ΔΕΘ και τους πολίτες σχεδιάζονται πρωτοφανή αστυνομικά μέτρα αλλά και ισχυρή διαμεσολάβηση από τον κυβερνητικό τύπο. Ήδη πηχυαίοι πρωτοσέλιδοι τίτλοι (βλέπε ΕφΣυν) προειδοποιούν για «χάος στους δρόμος», άλλοι ανακαλύπτουν «ρωσικούς δακτύλους». Κυβέρνηση και παρατρεχάμενοι δείχνουν αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα ώστε να αποφευχθεί κάθε τι που θα μπορούσε να σκιάσει τη φιέστα και να επαναληφθεί το φιάσκο της Πνύκας.
Η θλιβερή προσπάθεια εξαπάτησης συνεχίζεται, παρά τις κατηγορηματικές διαψεύσεις και προειδοποιήσεις των ιθυνόντων των θεσμών ότι δεν θα γίνει ανεκτή καμιά τροποποίηση των συμφωνηθέντων. Στις απροκάλυπτες απειλές των θεσμών η κυβέρνηση σιωπά, ενώ η εμμονή στις εξαγγελίες δήθεν αντιμνημονιακών μέτρων πιστοποιεί ότι δοκιμάζεται άλλη μία οδός διαφυγής της κυβέρνησης από την αναμενόμενη εκλογική της ήττα
Πλαστά διλήμματα, κάλπικες ρήξεις
Από το βήμα της ΔΕΘ αναμένεται να ξεκινήσει ένας νέος γύρος προεκλογικής εξαπάτησης, ψεύτικων διλημμάτων και κάλπικων ρήξεων με τους θεσμούς.
Ήδη, από την αρχή του καλοκαιριού, αρμόδιοι υπουργοί και «παπαγαλάκια» έχουν ξεκινήσει έναν «πόλεμο» σε βάρος των δικών τους αποφάσεων και δεσμεύσεων έναντι της τρόικα.
Επαναφορά συλλογικών συμβάσεων, αύξηση του κατώτατου και υποκατώτατου μισθού, αναστολή ή σε δόσεις περικοπές συντάξεων, αποτελούν το νέο κυβερνητικό σχέδιο. Έχουν μάλιστα το θράσος να διακηρύσσουν ότι κάθε καταγγελία, κάθε διαχωρισμός από τις κυβερνητικές εξαγγελίες σημαίνει και άρνηση της μάχης να ακυρωθούν όσα με ευκολία αυτή η κυβέρνηση συμφώνησε και υπέγραψε τα τελευταία χρόνια. Στη νέα μάχη εξαπάτησης μπαίνει και ο «σιωπηλός» αντιπρόεδρος Δραγασάκης, δηλώνοντας ότι στον νέο προϋπολογισμό όχι μόνο δεν περιλαμβάνονται περικοπές συντάξεων αλλά υπάρχει και περιθώριο σημαντικών φοροελαφρύνσεων.
Το όνειρο της «καθαρής εξόδου», αφού έσπασε τα μούτρα του με την αναβολή κάθε συζήτησης εξόδου στις αγορές, τώρα επιζητά νέες απάτες να επιβιώσει.
Και η θλιβερή προσπάθεια εξαπάτησης συνεχίζεται, παρά τις κατηγορηματικές διαψεύσεις και προειδοποιήσεις των ιθυνόντων των θεσμών ότι δεν θα γίνει ανεκτή καμιά τροποποίηση των συμφωνηθέντων.
Στις απροκάλυπτες απειλές των θεσμών η κυβέρνηση σιωπά, ενώ η εμμονή στις εξαγγελίες δήθεν αντιμνημονιακών μέτρων πιστοποιεί ότι δοκιμάζεται άλλη μία οδός διαφυγής της κυβέρνησης από την αναμενόμενη εκλογική της ήττα.
Η πιθανότητα να στηθεί μια κάλπικη προεκλογική ρήξη με τους Ευρωπαίους ιθύνοντες, με αφορμή τα εξαγγελλόμενα μέτρα, είναι πιθανή. Μια τέτοια ψεύτικη αντιπαράθεση με τους θεσμούς, σε συνδυασμό με μια οξύτατη διχαστική, διπολική αντιπαράθεση με τη Ν.Δ. και ένα αμφίπλευρο άνοιγμα στην Κεντροαριστερά και την Κεντροδεξιά εκτιμάται, από την ομάδα του Μαξίμου, ότι είναι ικανή να αντιστρέψει το κλίμα.
Ο πήχης του νέου σχεδιασμού δεν αποσκοπεί βέβαια σε εκλογική νίκη. Μέτρο του είναι η προσπάθεια πολιτικής διάσωσης του πρωθυπουργού και της ομάδας Μαξίμου από μια ευρεία ήττα που θα έθετε θέμα διαδοχής στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα ευπρόσωπο εκλογικό ποσοστό θα σήμαινε την εξασφάλιση του αναγκαίου χρόνου ανασυγκρότησης του μηχανισμού του κόμματος, θα χρέωνε στον Κ. Μητσοτάκη και τους κυβερνητικούς του εταίρους το κόστος διαχείρισης των μνημονιακών δεσμεύσεων και την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών και παράλληλα θα επέτρεπε τις αναγκαίες μηχανουργίες με ορόσημο την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2020.
Η συνταγή είναι δοκιμασμένη και οι προηγούμενες επιτυχημένες εφαρμογές της δημιουργούν κλίμα αισιοδοξίας για νέες. Έλα όμως που η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Ιδιαίτερα, όταν οι φιλόδοξοι «δημιουργοί» της έχουν φανερώσει, επώδυνα, το πραγματικό τους πρόσωπο.
Σ. Π.
