Έχουμε επισημάνει αρκετές φορές ότι για τα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ η Αφρική είναι μια «μαύρη τρύπα», στην οποία εξαφανίζεται όλη η δυστυχία που εξακολουθούν εδώ και αιώνες –και μέχρι σήμερα– να αναπαράγουν αενάως οι «πρώην» ευρωπαϊκές αποικιακές δυνάμεις σε αυτήν την ήπειρο. Μια «μαύρη τρύπα» που καταπίνει κάθε είδηση σχετικά με τη γενοκτονία που προκαλεί εκεί ο ανταγωνισμός καταρχήν των Δυτικών (περιλαμβανομένων φυσικά των ΗΠΑ) μεταξύ τους, κι έπειτα συνολικά της Δύσης με την Κίνα, κυρίως, για την καταλήστευση της ζάπλουτης σε φυσικούς πόρους και κατά τα άλλα πάμφτωχης ηπείρου. Μια «μαύρη τρύπα» που ταχυδακτυλουργικά εξαφανίζει στα μάτια της δυτικής κοινής γνώμης τα εκατομμύρια των νεκρών (κυριολεκτικά: 5 εκατομμύρια νεκροί στο διεκδικούμενο από πολλούς Κονγκό μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία, χωρίς να το μάθει καν ο μέσος Δυτικός…), όπως και τους απεγνωσμένους αγώνες των αφρικανικών λαών για επιβίωση και αξιοπρέπεια. Ακόμη και προοδευτικά ΜΜΕ περνούν στα ψιλά όσα συμβαίνουν εκεί – αν δεν δικαιολογούν τη συνεχιζόμενη «εκπολιτιστική» δράση των Δυτικών.
Ο Δρόμος προσπαθεί να είναι εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Χάρη και στις απευθείας επαφές με προοδευτικές προσωπικότητες και αριστερές οργανώσεις της Αφρικής, από την αρχή κιόλας της έκδοσής του επιχειρεί να ενημερώνει για όσα συμβαίνουν εκεί χωρίς να περνά από τους παραμορφωτικούς φακούς των δυτικών ΜΜΕ*. Όχι διότι έλκεται από κάποιο δήθεν εξωτικό χρώμα (τι εξωτικό έχει η γενικευμένη εξαθλίωση και δυστυχία;), αλλά επειδή ένας πραγματικός διεθνισμός απαιτεί να γνωρίζεις τι συμβαίνει όχι μόνο στην εγγύτερη γειτονιά σου, αλλά πολύ μακρύτερα. Με τη σειρά της, αυτή η απαίτηση κάθε άλλο παρά είναι αφηρημένη, καθηκοντολογική και στενά ιδεολογική: γνωρίζεις, και τοποθετείσαι στο πλευρό των λαών, πριν σε πλήξουν τα αποτελέσματα της καταστροφής που προωθούν εκεί οι «μεγάλοι», οπότε θα πρέπει να αρκεστείς στη διαχείρισή τους. Διότι η Αφρική, με την εξαίρεση ίσως του «αραβικού» Βορρά της, μπορεί να είναι γεωγραφικά μακριά, αλλά πολιτικά και γεωπολιτικά τα αποτελέσματα μιας γενικευμένης καταστροφής θα πλήξουν (πολύ οξύτερα από ό,τι συμβαίνει σήμερα) όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες – της ελληνικής μη εξαιρουμένης. Για παράδειγμα, τα σημερινά μεταναστευτικά κύματα μπορεί να θεωρηθούν τότε ξέπνοος παφλασμός… Επιπλέον λόγο αποτελεί το γεγονός ότι η Τουρκία (σε αντίθεση με την Ελλάδα που έχει εγκαταλείψει τις παροικίες της και την παραδοσιακή διπλωματική και άλλη παρουσία της στην Αφρική) είναι υπερ-δραστήρια πολιτικά, οικονομικά αλλά και στρατιωτικά σε όλη τη «μαύρη τρύπα»…
Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει πάντως κάτι να αλλάζει στο πώς αντιμετωπίζουν την Αφρική τα διεθνή ΜΜΕ, και η βασική αιτία είναι το βάθεμα του ανταγωνισμού Δύσης-Κίνας. Έτσι όλο και συχνότερα (και βέβαια εντελώς επιλεκτικά και διαστρεβλωμένα) «πληροφορούμαστε» το τι συμβαίνει στην ήπειρο. Πρώτο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν αυτό που έγινε γνωστό ως «γενοκτονία του Νταρφούρ», που αντανακλούσε την αντιπαράθεση Ουάσιγκτον-Πεκίνου για τον έλεγχο του Σουδάν, η οποία κατέληξε στον διαμελισμό αυτής της χώρας – που έκτοτε ζει έναν αέναο και τηλεκατευθυνόμενο εμφύλιο διανθισμένο με ωμή καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων… Εκτιμούμε ότι η αλλαγή του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν τα μεγάλα δυτικά ΜΜΕ την Αφρική θα ενταθεί, καθώς εκδηλώνεται όλο και πιο ανοιχτά σε αυτήν την ήπειρο η αντιπαράθεση μεταξύ των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Σε ό,τι αφορά τη δική μας αντιμετώπιση, δεν αλλάζουν πολλά: θα συνεχίσουμε την προσπάθεια ενημέρωσης (και) για την Αφρική με πληροφορίες και εκτιμήσεις «από πρώτο χέρι». Το παρακείμενο άρθρο για τα όσα συμβαίνουν στο «αόρατο» Μάλι τους τελευταίους μήνες είναι ένα ακόμη παράδειγμα.
* Βλ. χαρακτηριστικά την αρθρογραφία για την Μπουρκίνα Φάσο (edromos.gr/tag/μπουρκίνα-φάσο/), το Σουδάν (edromos.gr/tag/σουδάν/), το Μπενίν (φύλλο 399), τη Νιγηρία (φύλλο 442), το Κονγκό (φύλλο 439), τη Νότια Αφρική (φύλλα 354, 358, 395, 398, 455) κ.λπ. Βλ. επίσης το άρθρο «Μήλον της έριδος η Αφρική» (φύλλο 445).
