Του Νίκου Ταυρή
Μια «πορτοκαλί επανάσταση», αυτή τη φορά στο εσωτερικό της υπερδύναμης;
Βαθιά διχασμένη χώρα σε όλα τα επίπεδα οι ΗΠΑ, συγκλονίζονται από μια μεγάλων διαστάσεων ενδοσυστημική αναδιάταξη που αντιπαραθέτει δύο στρατόπεδα: Ένα κατεστημένο και ισχυρό εδώ και δεκαετίες, με μικρές παραλλαγές στα πλαίσια του δικομματικού παιχνιδιού και ένα υπό διαμόρφωση, σε άτακτη κατάσταση, συσπειρωμένο γύρω από τον Τραμπ, που κέρδισε όμως τις πρόσφατες εκλογές. Μέσα σε μισό μήνα διακυβέρνησης, φάνηκε ότι καμιά από τις δύο πλευρές δεν υποχωρεί, ούτε διαφαίνεται προς το παρόν κάποιος συμβιβασμός, ενώ ο πρώτος «πόλεμος» είναι εσωτερικός και η έκβασή του αβέβαιη.
Μη σταθεροποιημένος εσωτερικά ο Τραμπ, προσπαθεί να δείξει ότι εννοεί όσα είχε πει προεκλογικά. Κηρύσσει τον πόλεμο στον ισλαμικό φονταμενταλισμό με αρκετές διακρίσεις (Σ. Αραβία, Κατάρ κ.λπ. εξαιρούνται από τις λίστες των αποκλειόμενων χωρών). Δείχνει μεγάλη επιθετικότητα προς το Ιράν. Καλεί ακόμα και σε εξέγερση χωρών ενάντια στη γερμανική Ευρώπη και το ευρώ. Και βεβαίως, αντιμετωπίζει με έκτακτα μέτρα και διατάγματα τη «λευκή απεργία/ανταρσία» που του έχουν στήσει οι εκπρόσωποι του στρατοπέδου της παγκοσμιοποίησης σε ολόκληρο τον κρατικό και διοικητικό μηχανισμό. Τελευταία κίνηση, ο διορισμός στο ανώτατο δικαστήριο ενός υπερσυντηρητικού, αλλά νέου και δραστήριου δικαστικού. Με την κίνηση αυτή, αλλάζει ο συσχετισμός του οργάνου και επιχειρείται να θωρακιστεί ο Τραμπ από εις βάρος του κατηγορίες και δικαστικές μεθοδεύσεις που είναι σε εξέλιξη.
Το στρατόπεδο της παγκοσμιοποίησης, μετά το πρώτο σάστισμά του από την εκλογική επικράτηση Τραμπ, έχει ξεκινήσει μια συστηματική και συντονισμένη προσπάθεια ανατροπής και απονομιμοποίησης του νέου προέδρου, που δεν έχουμε ξαναδεί στην πρόσφατη αμερικανική ιστορία. Μηχανισμοί του κράτους, της διπλωματίας, των μυστικών υπηρεσιών και ΜΜΕ, των πολυεθνικών εταιρειών (Apple, Google, Microsoft, Facebook κ.λπ.), συνασπίζονται ανοικτά ενάντια στον Τραμπ και την πολιτική του. Ακόμα και ο Ομπάμα κάλεσε τους πολίτες της Αμερικής να διαδηλώνουν υπερασπιζόμενοι τις «αμερικανικές ιδέες». Τμήματα αυτών των μηχανισμών «στήνουν» και γεγονότα, όπως η πρόσφατη ένταση στην Ουκρανία, ώστε να φέρουν τον Τραμπ μπροστά σε τετελεσμένα πολεμικά γεγονότα, με προφανή σκοπό την ακύρωση των ανοιγμάτων προς τη Ρωσία.
Όλα αυτά και άλλα που γίνονται τούτες τις μέρες, δείχνουν ότι οι ΗΠΑ έχουν καταστεί θέατρο πολιτικής και κοινωνικής αντιπαράθεσης δύο μεγάλων ουλτρα-συστημικών στρατοπέδων. Στρατοπέδων που χρησιμοποιούν κάθε μέσον, άρα και την κινητοποίηση, του κόσμου για να πετύχουν τους στόχους τους. Πολλοί κάνουν λόγο για εξαπόλυση μια ακόμα «έγχρωμης επανάστασης», αυτή τη φορά στο εσωτερικό των ΗΠΑ, με στόχο την άμεση ανατροπή του Τραμπ.
Πράγματι, το στρατόπεδο της παγκοσμιοποίησης κατορθώνει να εγκλωβίζει και να χειρίζεται μια πλατιά δημοκρατική και ριζοσπαστική διάθεση και δυναμικότητα που έχει κάθε λόγο να στρέφεται ενάντια στη ρατσιστική, αντιδραστική και σεξιστική ρητορική του Τραμπ και να ανησυχεί για μια φασίζουσα εφαρμογή των δογμάτων για «δουλειές και ασφάλεια» κυρίως για τη «λευκή Αμερική». Ένα πράγμα είναι ο αγώνας αυτός και άλλο πράγμα να γίνεται κανείς υποχείριο της άλλης παράταξης, αυτής που κυρίως ευθύνεται για τη σημερινή Αμερική, την παγκοσμιοποίηση, τους πολέμους, τη ρατσιστική βία της αστυνομίας. Μοιάζει να ξεχνιούνται γρήγορα τα ρεκόρ επί προεδρίας Ομπάμα, τόσο στις δολοφονίες μαύρων και ισπανόφωνων πολιτών από την αστυνομία, όσο και στον αριθμό βομβών στους διάφορους «ανθρωπιστικούς» πολέμους.
Ο κλιντονισμός είναι ο πόλος που «παράγει» τον «τραμπισμό». Είναι ανακλαστική επαγόμενη κίνηση ο τελευταίος. Δεν πρόκειται για 2 παράλληλες – λογικά ανεξάρτητες και ισότιμες, ας το πούμε έτσι, διαδρομές.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό από τις δυνάμεις που με οποιονδήποτε τρόπο αναφέρονται κριτικά στην καπιταλιστική τάξη πραγμάτων ότι απουσιάζει επί της ουσίας ένα εναλλακτικό σχέδιο και ότι οι γενικές διακηρύξεις – ή ο μη ολιστικός θεματικός κατακερματισμός (δικαιώματα, φεμινισμός, οικολογία) – εκτός από άσφαιρες δεν μπορούν πλέον να διατηρήσουν ούτε την αυτονομία τους έναντι των δύο πόλων που διαμορφώνονται στις κυρίαρχες ελίτ.
Η σύγκρουση δεν είναι «τοπικής» αμερικανικής έκτασης. Οδηγεί και ίσως αντίστροφα τρέφεται από στοιχίσεις που κάνουν οι ελίτ σε όλη την έκταση της Δύσης. Χωρίς μια οπτική από τη μεριά των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων σχετικά με τη διάρθρωση των ομάδων κεφαλαίων (και των υπερεθνικών κεφαλαίων) και της αλληλεπίδρασής τους με τις κρατικές πολιτικές δομές αναγκαστικά πηγαίνει κανείς ταξίδι στην ομίχλη. Η ανάλυση του «Ιμπεριαλισμού» δεν είναι ξεπερασμένη, όμως ήδη έχουν κτιστεί και άλλοι «όροφοι» που μας είναι άγνωστοι.
Ο συμφιλιωτισμός και η συμμαχία με το στρατόπεδο της παγκοσμιοποίησης, υπήρξε και είναι ο κύριος παράγοντας ενσωμάτωσης και ευνουχισμού του ριζοσπαστικού κινήματος. Το «political correct» (η «πολιτικοκορεκτίλα» δηλαδή…) ότι τάχα ο κλιντονισμός είναι εγγύτερος προς μια δημοκρατική τάξη και πρέπει να συμμαχήσουμε με αυτόν απέναντι στον Τραμπ, αποτελεί βλαβερό στραβισμό. Πάντα μπορεί να υπάρχει κάτι χειρότερο από το πολύ κακό που κυριαρχεί, αλλά δεν συμμαχείς με το πολύ κακό για να το αποτρέψεις. Μάλλον αξίζει να παλέψεις για μιαν άλλη εναλλακτική κι όχι να εγκλωβιστείς στη χειραγώγηση που καταφέρνει και επιβάλλει το κυρίαρχο στρατόπεδο.
Δυόμισι λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα
Η ανθρωπότητα έκανε ένα βήμα πιο κοντά στην καταστροφή προειδοποιούν οι επιστήμονες που ελέγχουν το Ρολόι της Αποκάλυψης.
Το περίφημο ρολόι, που χρησιμοποιείται από το 1974 για να δείχνει τον κίνδυνο μιας παγκόσμιας καταστροφής, δείχνει πια 2 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα πριν από τα μεσάνυχτα γνωστοποίησαν οι επιστήμονες που το φροντίζουν – ανάμεσα τους 15 Νομπελίστες.
Οι λόγοι που τους οδήγησαν σε αυτή την πρόβλεψη είναι η αδιαφορία και η συνέχιση της εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα παρά την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, η επιδείνωση των συνθηκών ασφαλείας παγκοσμίως, οι εξελίξεις στην τεχνολογία και η ολοένα και μεγαλύτερη άγνοια αυτών των ανακαλύψεων, η έλλειψη οποιασδήποτε σοβαρής συζήτησης για τον έλεγχο των εξοπλισμών, η παγκόσμια άνοδος του εθνικισμού και το γεγονός ότι οι αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης βρίσκονται υπό επίθεση. Ακόμα και οι δηλώσεις του νέου Αμερικανού προέδρου δείχνουν «υπεροπτικούς και συχνά απερίσκεπτους τρόπους για την αντιμετώπιση της δίδυμης απειλής που συνιστούν τα πυρηνικά όπλα και η κλιματική αλλαγή», δηλώνουν οι επιστήμονες.
Είναι η πρώτη φορά που το ρολόι δείχνει τόσο κοντά τον κίνδυνο μιας παγκόσμιας καταστροφής. Και άλλοτε στο παρελθόν η ανθρωπότητα βρέθηκε κοντά σε μια καταστροφή αλλά η σημερινή αβεβαιότητα θυμίζει τις πιο σκοτεινές μέρες του «ψυχρού πολέμου»
