Γράφει ο Σωκράτης Μαντζουράνης
Επειδή έχω πια την πολυτέλεια να πορεύομαι «χωρίς αλπούτζα», χωρίς δεσμεύσεις και «αντιμισθία» εντάξεων, θα ήθελα να «εξηγηθώ» με όσους με ρωτούν φιλικά ή πονηρά, «που το πάω»
Θα ξεκινήσω με μια σούμα.
Ένα το κρατούμενο:
Τον βίο και την πολιτεία της δεξιάς και του «συστήματος», τα γνωρίζαμε όλοι από χρόνια, πολύ καλά.
Απανθρωπιά, εκμετάλλευση επί πτωμάτων, καταστολή κάθε αντίστασης, κερδοσκοπία, εξουσία με κάθε μέσον.
Συνεργασία με τους κάθε λογής κατακτητές, διαπλοκή πολιτικής και οικονομίας, οικοδόμηση «συστημικών θεσμών» για να τους στηρίζουν εσαεί.
Διώξεις, εκτοπισμοί, εκτελέσεις, πιστοποιητικά φρονημάτων, πατριδοκαπηλία.
Δικαιοσύνη, εκκλησία, στρατός, αστυνομία, όλα δικά τους.
Σαπίλα και βαρβαρότητα.
Με δυο κουβέντες:
Αστική δημοκρατία.
Συμφωνούμε;
Συμφωνούμε θα πω.
Δεύτερο κρατούμενο:
Τι δεν γνώριζαν απ’ όλα αυτά, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ;
Τα ήξεραν όλα.
Τα ήξεραν όταν έταζαν σοσιαλισμό, έσκιζαν μνημόνια, έδιναν αυξήσεις, άλλαζαν την Ελλάδα, την Ευρώπη, τον Κόσμο.
Όταν υπόσχονταν ταξικές μάχες, ανήγγειλαν ταξικές νίκες, έβαζαν «κόκκινες γραμμές», ανέμιζαν τις σημαίες της κοινωνικής χειραφέτησης και της εθνικής κυριαρχίας, προανήγγειλαν την κατεδάφιση του «παλιού συστήματος», ορκίζονταν στα «Σκοπευτήρια» για λαϊκή κυριαρχία.
Τι έγινε τελικά;
Τα εντελώς αντίθετα.
Τα ξέρουμε, τα ζούμε και τα πληρώνουμε με τη ζωή μας.
Κι εδώ συμφωνούμε, νομίζω
Τρίτο κρατούμενο:
Γιατί τούτη η θεαματική «αριστερή», σκηνοθετημένη εκ των προτέρων, πολιτική κωλοτούμπα;
Γιατί κυριάρχησε ο καιροσκοπισμός και η λαχτάρα της «κυβερνώσας αριστεράς» για εξουσία.
Γιατί τούτοι οι «ηγέτες» ήταν «μικροί και λίγοι» και πίστεψαν πως θα τους πριμοδοτούσε για πολύ ο «αριστερός ρεαλισμός» και οι «αμαρτίες» των προηγούμενων.
Γιατί πίστευαν πως μπορούσαν να επιβιώσουν πολιτικά, επικαλούμενοι πως είναι καλύτεροι από τους προηγούμενους.
Γιατί νόμιζαν πως το «ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς», είναι ένα διαρκές διαβατήριο δια πάσα χρήση.
Συμφωνούμε κι εδώ;
Συμφωνούμε, λέω εγώ.
Τούτων λοιπόν δοθέντων, όπως λέμε στο χωριό μου, μπορούμε νομίζω να καταλήξουμε σε μια πολιτική διαπίστωση και σε μια πολιτικά χρήσιμη πρόταση.
Η διαπίστωση:
Δεν είναι περιττό, να αναλώνεσθε σε αναλύσεις, δοκίμια και άλλα συναφή για το «βίο και την πολιτεία» της δεξιάς;
Καπιταλισμός είναι.
Δεν είναι πια ανόητο, να προσπαθείτε να αποδείξετε ότι «η πρώτη φορά αριστερά», είναι τελικά η «πολλοστή φορά δεξιά»;
Καπιταλισμό, υπηρετούν.
Τέτοιες «αναλύσεις», αντικειμενικά δεν καταλήγουν στο «όλοι ίδιοι είναι», τέρμα η ταξική πάλη, οι «συναινέσεις» είναι η λύση, η «εθνική ομοψυχία», είναι το φάρμακο δια πάσα νόσο και άλλα τέτοια αριστεροδεξιά;
Νομίζω πως όλοι όσοι δεν είμαστε οπαδοί του «ρεαλισμού των συσχετισμών», των «κόκκινων γραμμών» και των τιτανομαχιών τύπου «έρπη», συμφωνούμε.
Η πρόταση:
Εάν έτσι έχουν τα πράγματα, το κύριο πολιτικό ζητούμενο σήμερα, «το κάρβουνο» για μια αξιόπιστη ατμομηχανή κοινωνικής αφύπνισης και ενεργοποίησης για ριζική αλλαγή πολιτικής, είναι η απάντηση στο απλό και δύσκολο ερώτημα:
Τι προτείνουμε, τι κάνουμε, πως το κάνουμε και ποιοι παίρνουν την ευθύνη να το υπηρετήσουν;
Δεν κατέχω την ολοκληρωμένη απάντηση, όμως σε 2-3 πράγματα μπορούμε να συμφωνήσουμε:
– Τούτη η πολιτική, πρέπει άμεσα να ανατραπεί.
Δε μπορεί να συνεχιστεί η εξαθλίωση της κοινωνίας, η εκποίηση της χώρας, ο βιασμός της Δημοκρατίας.
– Τούτους τους «αριστερούς», που εφαρμόζουν εν ονόματί μας, τις πολιτικές της εξαθλίωσης μας, πρέπει να τους «αποσύρουμε» και να παραδοθούν στην κρίση της ιστορίας και του λαού.
– Τούτη η κοινωνική ακινησία, η κινηματική αφασία, πρέπει να τελειώνει.
-Τούτο τον διασυρμό της Αριστεράς, τον ευτελισμό των αξιών της, την αποαριστεροποίση συνειδήσεων, πρέπει να τα σταματήσουμε.
– Τούτη η εξευτελιστική επιτροπεία της χώρας, τούτος ο στραγγαλισμός της Δημοκρατίας, δεν μπορούν να συνεχιστούν.
Συμφωνούμε σ’ αυτά;
Αν ναι, το πως, το ποιοι, το πότε και τα σχήματα, θα βρεθούν.
Σε αντίθετη περίπτωση, ας αρκεστούμε στην εκτόνωση, των περιγραφών, της καταγγελίας και της έξυπνης ατάκας στο facebook και ας περιμένουμε τον επόμενο ανασχηματισμό και τον επόμενο «ηγέτη».
Τι δεν είναι σαφές;
